Valentino Rossi στο Mugello: Τα κράνη που άφησαν ιστορία

Ο «Γιατρός» και το Mugello: μια σχέση γεμάτη χρώμα και φαντασία
Τα πρώτα χρόνια ήταν αφιερωμένα στην Ιταλία
Αυτοσαρκασμός και καρικατούρες: η ανθρώπινη πλευρά του πρωταθλητή
Ο Valentino δεν φορούσε απλώς κράνη – έλεγε ιστορίες

Ο «Γιατρός» και το Mugello: μια σχέση γεμάτη χρώμα και φαντασία

Για δύο δεκαετίες, ο Valentino Rossi μετέτρεψε την εμφάνισή του στο Grand Prix της Ιταλίας σε μια γιορτή φαντασίας και προσωπικής έκφρασης, παρουσιάζοντας κάθε χρόνο ένα μοναδικό κράνος αφιερωμένο στο Mugello. Κράνη που έγιναν σύμβολα. Κράνη που δεν φορούσε απλώς, αλλά «δήλωνε». Κράνη που καθιέρωσαν μια παράδοση, την οποία σήμερα ακολουθούν πολλοί αναβάτες, αλλά κανείς με τον ίδιο τρόπο.
Από το 2002 έως και το αποχαιρετιστήριο 2021, κάθε κράνος του Rossi στο Mugello έκρυβε μέσα του χιούμορ, συναισθήματα, κοινωνικά σχόλια και αυτοσαρκασμό. Κάθε σχέδιο φέρει την υπογραφή του Aldo Drudi, μακροχρόνιου συνεργάτη του, και αποτελεί σημείο αναφοράς όχι μόνο για την ιστορία των GP, αλλά και για την ποπ κουλτούρα του μηχανοκίνητου αθλητισμού.

 

Τα πρώτα χρόνια ήταν αφιερωμένα στην Ιταλία

Το 2002 και 2003, τα πρώτα κράνη του Rossi στο Mugello ήταν αφιερωμένα στα χρώματα της Ιταλίας. Λευκό, πράσινο και κόκκινο κυριαρχούσαν, ενώ το 2003 προστέθηκαν τέσσερα αστέρια, ένα για κάθε τίτλο που είχε κατακτήσει μέχρι τότε. Ο Rossi κέρδισε και τις δύο χρονιές, με τη Honda να κυριαρχεί και τον ίδιο να γιορτάζει με σκηνικά όπως η περίφημη «σύλληψη» από αστυνομικούς λόγω… υπερβολικής ταχύτητας.
Το 2004, αλλάζοντας στρατόπεδο και μετακομίζοντας στη Yamaha, εμφανίζεται με κράνος-ξύλινο μετάλλιο, αυτοσαρκαζόμενος για δύο συνεχόμενες τέταρτες θέσεις. Η νίκη στο Mugello εκείνη τη χρονιά ήρθε ως απόλυτη επιβεβαίωση του πείσματος και του ταλέντου του.
Το 2005 εμφανίζεται ως «The Graduate», φορώντας τηβέννους και πτυχίο, τιμώντας το επίτιμο διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Urbino. Νίκησε και πάλι, σε μια ιταλική υπεροχή με τους Biaggi, Capirossi και Melandri δίπλα του.

 

Αυτοσαρκασμός και καρικατούρες: η ανθρώπινη πλευρά του πρωταθλητή

Το 2006, ο διάσημος σκιτσογράφος Milo Manara σχεδιάζει το κράνος του Rossi, με αναφορές στον ίδιο, τον σκύλο του, και ήρωες από τον κόσμο του κινηματογράφου και του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Το 2007, σχεδιάζει μια μεγάλη κόκκινη καρδιά, αφιερωμένη στους φιλάθλους του – την τελευταία του νίκη στο Mugello.
Από το 2008 και μετά, ξεκινά η πιο παιχνιδιάρικη περίοδος. Το πρόσωπο του Rossi σε γκριμάτσα φρεναρίσματος, τα χέρια του πάνω στο κράνος σαν να το «κρατάει» από την πίεση, οι σκύλοι του να του τραβούν τα μαλλιά – όλα δείχνουν έναν αναβάτη που δεν φοβάται να γελάσει με τον εαυτό του, ακόμα και σε πίστα. Το 2010, εμφανίζεται ως Joker, αλλά τραυματίζεται σοβαρά. Το 2011, επιλέγει ένα τεράστιο μάτι – μήνυμα εγρήγορσης.
 

Ο Valentino δεν φορούσε απλώς κράνη – έλεγε ιστορίες

Το 2012 εμφανίζεται με τον Gianni Morandi να λέει «να μείνουμε ενωμένοι» – μια προφανή αναφορά στη δύσκολη πορεία του στη Ducati. Το 2013 εμφανίζεται με χελώνα, πειράζοντας τον εαυτό του για χαμηλές επιδόσεις. Το 2014, στο απόγειο της ιταλικής φινέτσας, σχεδιάζει ένα κράνος με ζυμαρικά «made in Tavullia».
Το 2015 φοράει έναν καθρέφτη που αντανακλά τον ενθουσιασμό του κοινού. Ίσως το πιο ποιητικό του κράνος, με μήνυμα: «είστε εσείς που μου δίνετε δύναμη».
Το 2016 δημιουργεί το Mugiallo, ένα full yellow κράνος που γίνεται θρύλος. Εκείνη τη χρονιά εγκαταλείπει, αλλά το σχέδιο μένει. Το 2017 αποχαιρετά Hayden και Totti, ενώ το 2021, στο τελευταίο του Mugello, φορά κράνος εμπνευσμένο από το συγκρότημα Elio e le Storie Tese με τη φράση «se la mucca fa moo il merlo non fa me». Ήταν το τέλος ενός κύκλου.
Για 20 χρόνια, τα κράνη του Valentino Rossi στο Mugello δεν ήταν απλώς προστατευτικός εξοπλισμός. Ήταν σύμβολα ελευθερίας, ειλικρίνειας και φαντασίας. Κάθε χρόνο διαφορετικό. Κάθε σχέδιο μοναδικό. Και κάθε αγώνας ένα κομμάτι μιας ιστορίας που δεν θα ξαναγραφτεί. Ο Rossi αποχώρησε, αλλά η παράδοση συνεχίζεται – χάρη σε εκείνον που την ξεκίνησε.