Kawasaki Square Four 750: Το δίχρονο τετρακύλινδρο τέρας που η νομοθεσία δεν άφησε να γεννηθεί
Αρχές δεκαετίας 70. Η Kawasaki μόλις έχει ανατινάξει την αγορά με τη Z1 900 και δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν σκοπεύει να ακολουθήσει κανέναν
Η Kawasaki στις αρχές του 70 ξετίναξε την αγορά με τη Z1 900.
Square four κινητήρας: Η διάταξη που έγινε σημείο αναφοράς στα GP.
Δύο καρμπιρατέρ και σκέψεις για ψεκασμό σε δίχρονη μοτοσυκλέτα το 70.
Τίτλοι τέλους πριν καν βγει στη παραγωγή έβαλαν οι ΗΠΑ.
Αρχές δεκαετίας 70. Η Kawasaki μόλις έχει ανατινάξει την αγορά με τη Z1 900 και δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν σκοπεύει να ακολουθήσει κανέναν. Στο παρασκήνιο, στο Akashi, δουλεύεται ένα project που σήμερα ακούγεται σχεδόν εξωπραγματικό: μια δίχρονη, τετρακύλινδρη μοτοσυκλέτα 750 κ.εκ. για χρήση δρόμου, με διάταξη square four. Όχι για πίστα. Όχι για επίδειξη τεχνολογίας. Για κανονική παραγωγή. Την ίδια περίοδο εξελίσσονται ακόμη δύο φιλόδοξα σχέδια: ένας εξακύλινδρος κινητήρας 1.000 κ.εκ. και ένας κινητήρας Wankel. Όμως το Square Four 750 ξεχωρίζει. Είναι πιο επιθετικό, πιο «Kawasaki», πιο κοντά στο πνεύμα μιας εταιρείας που τότε μετρούσε τα πάντα σε ίππους και θράσος.
Square four κινητήρας: Η διάταξη που έγινε σημείο αναφοράς στα GP
Η διάταξη square four – δύο ζεύγη κυλίνδρων εμπρός και πίσω – δεν ήταν τότε καθιερωμένη. Λίγα χρόνια αργότερα, όμως, θα γινόταν σημείο αναφοράς στα 500άρια GP, κυρίως μέσω της Suzuki. Η Kawasaki είχε ήδη δει μπροστά.
Οι δύο τράπεζες κυλίνδρων συνδέονταν με καδένα και περιστρέφονταν προς την ίδια κατεύθυνση, ενώ οι στροφαλοφόροι ήταν μετατοπισμένοι κατά 90°. Αυτό επέτρεπε τέσσερις ενεργούς κύκλους ανά περιστροφή, προσφέροντας εξαιρετικά ομαλή απόδοση – κάτι σχεδόν αδιανόητο για δίχρονο κινητήρα εκείνης της εποχής. Σε αντίθεση με τον αντίστοιχο κινητήρα της Suzuki από τη Hamamatsu, που χρησιμοποιούσε περιστροφικούς δίσκους στην εισαγωγή, η Kawasaki επέλεξε έλεγχο μέσω της κίνησης του εμβόλου, μια λύση πιο κοντά στη λογική μαζικής παραγωγής.
Δύο καρμπιρατέρ και σκέψεις για ψεκασμό σε δίχρονη μοτοσυκλέτα το 70
Η αρχιτεκτονική του κινητήρα έφερε και πονοκεφάλους. Η τοποθέτηση τεσσάρων καρμπιρατέρ κρίθηκε προβληματική, οπότε επιλέχθηκε λύση με δύο καρμπιρατέρ, το καθένα τροφοδοτώντας ένα ζεύγος κυλίνδρων. Οι εξατμίσεις έβγαιναν πλαϊνά και κατέληγαν σε δύο σιγαστήρες, έναν σε κάθε πλευρά, με διπλές ανεξάρτητες εξόδους – εικόνα που σήμερα θα θεωρούσαμε καθαρά αγωνιστική.
Το πραγματικό σοκ, όμως, βρίσκεται αλλού: οι μηχανικοί της Kawasaki εξέταζαν σοβαρά την εφαρμογή ψεκασμού καυσίμου. Μιλάμε για αρχές των 70s, σε δίχρονη μοτοσυκλέτα δρόμου. Η εκκίνηση ήταν ηλεκτρική, αλλά υπήρχε και μανιβέλα, σαν υπενθύμιση ότι το project πάταγε με το ένα πόδι στο μέλλον και με το άλλο στο παρελθόν.
Τίτλοι τέλους πριν καν βγει στη παραγωγή έβαλαν οι ΗΠΑ
Η ισχύς είχε ήδη φτάσει τους 75 ίππους, νούμερο εντυπωσιακό ακόμη και με σημερινά δεδομένα για δίχρονη 750 κ.εκ. της εποχής. Παράλληλα, είχε ξεκινήσει και η εξέλιξη αγωνιστικής έκδοσης, δείχνοντας ότι η Kawasaki δεν έβλεπε το Square Four 750 απλώς ως βιτρίνα τεχνολογίας.
Το τέλος ήρθε απΆ έξω. Ο Muskie Act στις Ηνωμένες Πολιτείες έθεσε αυστηρά όρια εκπομπών ρύπων, πρακτικά ασύμβατα με τη δίχρονη φιλοσοφία. Το 1973, λίγο πριν την ολοκλήρωση του project, η Kawasaki αποφάσισε να τραβήξει την πρίζα.
Ο κινητήρας Wankel εγκαταλείφθηκε λόγω τεχνικών προβλημάτων, ο εξακύλινδρος κρίθηκε υπερβολικά ήπιος για τα στάνταρ της εταιρείας και έτσι το Square Four 750 πέρασε στην ιστορία ως μια από τις μεγαλύτερες χαμένες ευκαιρίες της ιαπωνικής μοτοσυκλετιστικής βιομηχανίας. Μια μοτοσυκλέτα που δεν απέτυχε. Απλώς δεν της επετράπη να υπάρξει.
