Benelli 750 Sei: Το εξακύλινδρο στοίχημα που γεννήθηκε μπροστά από την εποχή του
Benelli 750 Sei: Το εξακύλινδρο θαύμα που απέτυχε αλλά έγινε θρύλος
Στη δεκαετία του 70 έγινε η προσπάθεια των Ευρωπαίων να σταθούν απέναντι στους Ιάπωνες.
Κινητήρας με 63 ίππους , φρένα Brembo και αναρτήσεις marzocchi.
Το όνειρο κατέληξε σε αποτυχία γιατί το κόστος παραγωγής ήταν τεράστιο.
Μετά από χρόνια ήρθε η δικαίωση και η συλλεκτική εκτοξεύθηκε .
Στη δεκαετία του 70 έγινε η προσπάθεια των Ευρωπαίων να σταθούν απέναντι στους Ιάπωνες
Η Benelli 750 Sei δεν μπορεί να κατανοηθεί χωρίς το πλαίσιο στο οποίο δημιουργήθηκε. Στις αρχές της δεκαετίας του 70, η ευρωπαϊκή μοτοβιομηχανία δεχόταν πίεση από παντού. Οι Ιάπωνες, με ονόματα όπως Honda, Suzuki, Kawasaki και Yamaha, έφερναν μοντέλα ελαφρύτερα, πιο αξιόπιστα, με καλύτερη απόδοση και συχνά χαμηλότερη τιμή. Οι Ευρωπαίοι, και ιδιαίτερα οι Ιταλοί, έβλεπαν τις πωλήσεις τους να συρρικνώνονται, ενώ το κοινό στρεφόταν προς την τεχνολογία της Ανατολής.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, το 1971 η Benelli περνά στα χέρια του Alejandro De Tomaso, ενός επιχειρηματία οραματιστή αλλά και έντονα παρεμβατικού. Θέλοντας να επαναφέρει τη λάμψη του ονόματος Benelli, αποφασίζει ότι το νέο μεγάλο στοίχημα της εταιρείας θα είναι κάτι πρωτοφανές: η πρώτη εξακύλινδρη μοτοσυκλέτα παραγωγής στον κόσμο. Όχι απλώς ανταγωνιστική· αλλά εντυπωσιακή, εμβληματική, ικανή να τραβήξει όλα τα βλέμματα πάνω της. Έτσι γεννιέται η ιδέα της Benelli 750 Sei, ενός μοντέλου που θα επιχειρούσε να στρέψει ξανά τα φώτα στη μοτοσυκλέτα «made in Italy».
Κινητήρας με 63 ίππους , φρένα Brembo και αναρτήσεις marzocchi
Ο κινητήρας της Benelli 750 Sei ήταν η καρδιά του εγχειρήματος: ένας εξακύλινδρος εν σειρά 747 κ.εκ., σχεδιασμένος από τον μηχανικό Piero Prampolini. Το ζητούμενο ήταν σαφές: ένα μοτέρ που θα συνδύαζε ιταλικό χαρακτήρα με ιαπωνική λογική σε θέματα αξιοπιστίας και παραγωγής. Η διοίκηση φέρεται να «υπέδειξε» στον Prampolini να ξεκινήσει από τον τετρακύλινδρο 500 της Honda και να προσθέσει… δύο κυλίνδρους. Το αποτέλεσμα ήταν ένας κινητήρας 63 ίππων στις 8.500 σ.α.λ., ικανός για τελική 205 km/h — νούμερα εξαιρετικά για την εποχή.
Για να υποστηριχθεί το τεχνικό επίτευγμα, η Benelli απευθύνθηκε σε δύο κορυφαία ονόματα της ιταλικής σχεδιαστικής κουλτούρας: Ghia και Vignale. Η Sei έπρεπε να είναι όμορφη, αρμονική και ταυτόχρονα επιβλητική. Η χρήση Brembo στα φρένα, Marzocchi στις αναρτήσεις, Veglia-Borletti στα όργανα και Pirelli στα ελαστικά έδειχνε μια προσπάθεια να «κατασκευαστεί» ένα απόλυτο ιταλικό σύνολο, τεχνολογικά προηγμένο και αισθητικά κορυφαίο.
Η παρουσίασή της στις 27 Οκτωβρίου 1972 στη Modena δημιούργησε θόρυβο. Ο εξακύλινδρος ακουγόταν σαν τίτλος εφημερίδας μόνος του και η Benelli υποσχόταν παραγωγή μέσα στο 1973. Το κοινό εντυπωσιάστηκε — όμως η πραγματικότητα πίσω από τις γραμμές παραγωγής ήταν πολύ πιο δύσκολη.
Το όνειρο κατέληξε σε αποτυχία γιατί το κόστος παραγωγής ήταν τεράστιο
Παρά το εξαιρετικό αφήγημα, το έργο στράβωσε πριν καν ξεκινήσει. Η προσαρμογή του νέου κινητήρα στα διαθέσιμα πλαίσια καθυστέρησε, η παραγωγή πήγε πίσω και η μοτοσυκλέτα εμφανίστηκε επίσημα το 1974, ήδη με προβλήματα.
Το μεγαλύτερο λάθος ήταν ο τρόπος που προχώρησε η κατασκευή. Τα πρωτότυπα που δημιούργησε ο Prampolini χρησιμοποιούσαν κορυφαίας ποιότητας εξαρτήματα από τοπικούς προμηθευτές. Ήταν άριστα δείγματα της ιταλικής σχολής. Όμως η πραγματική παραγωγή ήθελε ποσότητα και χαμηλότερο κόστος. Μετά την εξαγορά της Moto Guzzi, τα μοτέρ κατασκευάζονταν στη Mandello και η τελική συναρμολόγηση γινόταν στο Pesaro. Ο χρόνος πίεζε, το κόστος έπρεπε να πέσει και η ποιότητα άρχισε να υποχωρεί.
Τα προβλήματα εμφανίστηκαν γρήγορα:
υψηλή κατανάλωση λαδιού, φθαρμένοι εκκεντροφόροι, αδύναμος λεβιές ταχυτήτων, μέτριο φινίρισμα. Το κοινό της Αμερικής — κρίσιμο για κάθε μεγάλη μοτοσυκλέτα της εποχής — δεν πείστηκε ποτέ. Η Honda CBX, που παρουσιάστηκε τέσσερα χρόνια αργότερα, πήρε τη δόξα που η Sei δεν πρόλαβε ποτέ να απολαύσει.
Η Benelli 750 Sei έμεινε στη σκιά της ίδιας της φιλοδοξίας της. Ήταν τεχνικά ενδιαφέρουσα, αισθητικά μοναδική, αλλά όχι αρκετά ώριμη. Έγινε θρύλος για τους λάθος λόγους.
Μετά από χρόνια ήρθε η δικαίωση και η συλλεκτική εκτοξεύθηκε
Κι όμως, δεκαετίες μετά, η Sei ζει μια δεύτερη ζωή. Στον κόσμο των κλασικών μοτοσυκλετών θεωρείται σήμερα κορυφαίο συλλεκτικό κομμάτι, όχι επειδή πέτυχε — αλλά επειδή προσπάθησε. Ήταν η πρώτη εξακύλινδρη παραγωγής, είχε μοναδικό χαρακτήρα, εντυπωσιακό ήχο και παρουσία που δεν μοιάζει με τίποτα άλλο της εποχής της.
Οι 232 κιλά της δεν την κάνουν δυσκίνητη όπως θα περίμενε κανείς. Στην πραγματικότητα, όσοι την οδηγούν μιλούν για μια μηχανή ευχάριστη, ελαστική, με κινητήρα που, όταν δουλεύει σωστά, προσφέρει μια εμπειρία ακατέργαστης ιταλικής γοητείας. Η αξία της στις αγορές σήμερα κυμαίνεται από 4.000 έως 15.000 ευρώ, ανάλογα με την κατάστασή της — μια καθυστερημένη αλλά δίκαιη αναγνώριση για ένα μοντέλο που γεννήθηκε πιο μπροστά απΆ όσο άντεχε η εποχή του.
