H περιήγησή μας στον κόσμο του Kawasaki Ninja 300R ξεκίνησε από τους κεντρικούς δρόμους της Φρανκφούρτης, όπου είχαμε την ευκαιρία να δούμε τις αστικές του αρετές. Αν και η κίνηση δεν αποτέλεσε σοβαρή δοκιμασία (λόγω του γεγονότος ότι ήταν σχετικά περιορισμένη, καθώς η παρουσίαση πραγματοποιήθηκε Σάββατο πρωί), το Ninja έδειξε πως δεν αντιμετωπίζει ιδιαίτερα προβλήματα στην πόλη. ¶νετος πάνω στη σέλα του, μιας και δε χρειαζόταν να κάθομαι σκυφτός με σφιγμένα τα γόνατα, δεν κουράστηκα στη σέλα του. Ελαφρύ και ευκίνητο, μου επέτρεψε να κινηθώ όσο γρήγορα ήθελα ανάμεσα στα υπόλοιπα Ninja και στα αυτοκίνητα με τους αγουροξυπνημένους οδηγούς. Στο φανάρι, τα scooter που βρέθηκαν στο δρόμο μας έμειναν πίσω να μας κοιτούν, χάρη στις δυναμικές εκκινήσεις. Μπορεί, λοιπόν, η πρώτη σχέση να μάκρυνε, αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι το Ninja έχασε το νεύρο του. Η sport οδήγηση, τέλος, δεν ήταν επιλογή, αλλά το ζητούμενο, μιας και το μικρό Kawasaki σε προκαλούσε να το πιέσεις περισσότερο. Και σε αποζημίωνε.
Επόμενη… πίστα, η Autobahn και το κυνήγι της τελικής. Λόγω ύψους, δεν κατάφερα να ξεπεράσω τα 178 χλμ./ώρα, ωστόσο, κάποιοι συνάδελφοι είδαν και ενδείξεις άνω των 180 χλμ./ώρα. Και όλα αυτά πάνω σε μια σταθερή μοτοσικλέτα και με έναν κινητήρα με διάρκεια ανάμεσα στα πόδια. Μόνο παράπονο (τουλάχιστον για αναβάτη του ύψους μου) η μειωμένη προστασία από τον αέρα στο κεφάλι.
Σε ορεινό στροφιλίκι, τέλος, το Ninja με έκανε να ξεχάσω τα χιλιόμετρα που προηγήθηκαν και να συνεχίσω φρέσκος τη βόλτα μου. Λίγο η πολύ καλή άσφαλτος, λίγο η σταθερότητα και η προβλεψιμότητα της μοτοσικλέτας, δε χρειάστηκε σχεδόν καθόλου προσπάθεια στις στροφές. Το Ninja θα ακολουθήσει εύκολα τη γραμμή που θα του δώσεις και θα παραμείνει σταθερό υπό κλίση, με τις αναρτήσεις και το πλαίσιο να δικαιολογούν τη φροντίδα που τους έδειξαν οι άνθρωποι της Kawasaki. Μετά από αρκετή πίεση, το πιρούνι είναι αυτό που θα ξεκινήσει πρώτο να παραπονιέται ελαφρώς και εκεί γνωρίζεις ποια είναι τα όρια της μοτοσικλέτας υπό κλίση.
Διαβάστηκε από 21792 αναγνώστες
