ΚΤΕΟ στις μοτοσυκλέτες: Η FIM λέει «όχι», αλλά ποιος θα αναλάβει την ευθύνη;

FIM: Οι μοτοσυκλετιστές φροντίζουν τις μοτοσυκλέτες τους δεν χρειάζονται ΚΤΕΟ.
Μεγάλο μέρος της κοινότητας συμφωνεί .
Ποιος θα ελέγχει όμως αν οι μοτοσυκλέτες είναι όντως συντηρημένες;.
Η FIM βασίζεται στην καλή θέληση –Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη αν συμβεί κάτι μοιραίο;

mototriti Team

FIM: Οι μοτοσυκλετιστές φροντίζουν τις μοτοσυκλέτες τους δεν χρειάζονται ΚΤΕΟ

Σε πρόσφατη τοποθέτησή της, η FIM (Fédération Internationale de Motocyclisme) τάχθηκε κατά του υποχρεωτικού ΚΤΕΟ για τις μοτοσυκλέτες, υποστηρίζοντας ότι οι αναβάτες φροντίζουν τα οχήματά τους περισσότερο από τους οδηγούς αυτοκινήτων. Το σκεπτικό είναι γνωστό και, σε μεγάλο βαθμό, κατανοητό: όποιος οδηγεί μοτοσυκλέτα εκτίθεται άμεσα στον κίνδυνο και άρα έχει ισχυρό κίνητρο να διατηρεί το δίκυκλό του σε καλή κατάσταση.
Η FIM θεωρεί ότι ένας γενικευμένος τεχνικός έλεγχος επιβαρύνει οικονομικά τους μοτοσυκλετιστές χωρίς να προσφέρει αντίστοιχο όφελος στην οδική ασφάλεια. Σύμφωνα με αυτή τη λογική, η προσωπική ευθύνη λειτουργεί πιο αποτελεσματικά από έναν τυπικό έλεγχο που καταλήγει απλώς σε μια σφραγίδα.
 

Μεγάλο μέρος της κοινότητας συμφωνεί

Η θέση αυτή βρίσκει απήχηση σε μεγάλο μέρος της κοινότητας. Το ΚΤΕΟ μοτοσυκλέτας δεν είναι μόνο το κόστος του ίδιου του ελέγχου, αλλά και το ενδεχόμενο επισκευών που προκύπτουν από παρατηρήσεις. Για αναβάτες που χρησιμοποιούν τη μοτοσυκλέτα καθημερινά, αυτό μεταφράζεται σε μια ακόμα υποχρέωση σε μια ήδη πιεσμένη πραγματικότητα. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που λένε ότι «όποιος δεν συντηρεί σωστά τη μηχανή του, το πληρώνει πρώτος ο ίδιος». Και σε επίπεδο ατομικής εμπειρίας, αυτό συχνά ισχύει. Η μοτοσυκλέτα δεν συγχωρεί εύκολα την αμέλεια.
 

Ποιος θα ελέγχει όμως αν οι μοτοσυκλέτες είναι όντως συντηρημένες;

Εδώ όμως εμφανίζεται το βασικό κενό. Αν δεχτούμε ότι η φροντίδα της μοτοσυκλέτας επαφίεται αποκλειστικά στην προσωπική ευθύνη, ποιος διασφαλίζει ότι αυτή πράγματι υπάρχει; Πώς γνωρίζει ο υπόλοιπος δρόμος ότι το δίκυκλο που κινείται δίπλα του έχει λειτουργικά φρένα, ασφαλή ελαστικά και σωστό φωτισμό; Η καλή πρόθεση δεν μετριέται και δεν ελέγχεται. Η τεχνική κατάσταση, όμως, μπορεί να ελεγχθεί. Χωρίς κάποιον αντικειμενικό μηχανισμό ελέγχου, η υπόθεση ότι «όλοι φροντίζουν τη μοτοσυκλέτα τους» παραμένει απλώς μια υπόθεση. Και στον δημόσιο δρόμο, οι υποθέσεις δεν αρκούν.
 
 

Η FIM βασίζεται στην καλή θέληση –Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη αν συμβεί κάτι μοιραίο;

Το ΚΤΕΟ για τις μοτοσυκλέτες δεν χρειάζεται να αντιμετωπίζεται ως τιμωρία ή δυσπιστία απέναντι στους αναβάτες. Μπορεί να λειτουργήσει ως ελάχιστη εγγύηση ότι όλοι κινούνται με οχήματα που πληρούν βασικά κριτήρια ασφάλειας — όχι μόνο για τον ίδιο τον αναβάτη, αλλά και για τους άλλους χρήστες του δρόμου. Αν δεν υπάρχει κανένας έλεγχος, τότε το σύστημα βασίζεται αποκλειστικά στην καλή θέληση. Και η καλή θέληση, όσο διαδεδομένη κι αν είναι στη μοτοσυκλετιστική κοινότητα, δεν είναι τρόπος να οργανώνεις την οδική ασφάλεια. Κάποιος μηχανισμός πρέπει να υπάρχει, ακριβώς για να ξεχωρίζει την υπευθυνότητα από την αμέλεια. Γιατί στο τέλος της ημέρας, το ερώτημα δεν είναι αν οι μοτοσυκλετιστές θέλουν να είναι υπεύθυνοι. Το όραμα της FIM είναι κάπως ουτοπικό θα λέγαμε γιατί όλα καλά και όλα ωραία.
Αγαπητή FIM πιστέυουμε ότι όποιος το σκεφτεί ποιο βαθιά θα αναρωτηθεί το εξής:
Σε περίπτωση που συμβεί κάποιο μοιραίο ατύχημα από μη συντηρημένη μοτοσυκλέτα που δεν έχει ελεγχθεί ποιος θα αναλάβει την ευθύνη;