Κάμερες ταχύτητας: Εργαλείο πρόληψης ή εισπρακτικός μηχανισμός;

Η πειθαρχία στους δρόμους περνά από τον φακό
Κρυφές, στρατηγικά στημένες και ύπουλες;
Πρόληψη ή τιμωρία; Το όριο είναι ασαφές
Η ταχύτητα σκοτώνει – αλλά ποιος την ελέγχει και γιατί;

mototriti Team

Η πειθαρχία στους δρόμους περνά από τον φακό

Υποστηρικτές της χρήσης καμερών ταχύτητας αναγνωρίζουν τη συμβολή τους στη μείωση τροχαίων δυστυχημάτων και τη βελτίωση της οδικής συμπεριφοράς. Όπου τοποθετούνται κάμερες, παρατηρείται άμεση πτώση στις παραβάσεις – γεγονός που επιβεβαιώνουν και τα στοιχεία της Τροχαίας. Ο φόβος του προστίμου λειτουργεί ανασταλτικά, ενισχύοντας τη συστηματική τήρηση των ορίων ταχύτητας και καλλιεργώντας ένα περιβάλλον πιο ασφαλές για όλους. Για πολλούς, οι κάμερες δεν είναι τιμωρία, αλλά υπενθύμιση: Ο δρόμος δεν είναι πίστα.
 

Κρυφές, στρατηγικά στημένες και ύπουλες;

Οι επικριτές, από την άλλη, βλέπουν τις κάμερες ως εργαλεία είσπραξης, όχι πρόληψης. Κατηγορούν τις αρμόδιες αρχές ότι τις τοποθετούν σε σημεία-παγίδες, όπου αλλάζει ξαφνικά το όριο ταχύτητας ή δεν υπάρχει εμφανής σήμανση. Αν στόχος ήταν πραγματικά η ασφάλεια, λένε, τότε οι κάμερες θα ήταν ορατές και προειδοποιητικές, όχι κρυφές. Αντιθέτως, ο τρόπος λειτουργίας τους φανερώνει μια εισπρακτική λογική που στοχεύει στη δημιουργία εσόδων και όχι στην αλλαγή συμπεριφοράς. Σε πολλές περιπτώσεις, ο οδηγός μαθαίνει το λάθος του όταν λάβει το πρόστιμο – όχι όταν έχει ακόμα χρόνο να το διορθώσει.
 

Πρόληψη ή τιμωρία; Το όριο είναι ασαφές

Το δίλημμα παραμένει: είναι το πρόστιμο μέσο συμμόρφωσης ή αυτοσκοπός; Η έννοια της πρόληψης προϋποθέτει ενημέρωση και εκπαίδευση, όχι αιφνιδιασμό. Αν ο οδηγός επιβραδύνει επειδή φοβάται την κάμερα και όχι επειδή κατανοεί τον κίνδυνο, έχει επιτευχθεί ο στόχος ή απλώς μεταφέρθηκε ο φόβος αλλού; Παράλληλα, υπάρχουν περιοχές με υψηλή επικινδυνότητα και καμία παρουσία κάμερας, ενώ αλλού, οι κάμερες εμφανίζονται σε χαμηλής επικινδυνότητας σημεία, δημιουργώντας αμφιβολίες για τα κριτήρια τοποθέτησης. Η ανασφάλεια αυτή γεννά καχυποψία, όχι εμπιστοσύνη.
 

Η ταχύτητα σκοτώνει – αλλά ποιος την ελέγχει και γιατί;

Το ερώτημα μένει αναπάντητο. Σκοτώνει η ταχύτητα ή η επιλογή του κράτους να την κυνηγά αποσπασματικά; Οι αριθμοί δείχνουν πτώση στις παραβάσεις, αλλά δεν εξηγούν το γιατί. Είναι οι κάμερες μέρος ενός συνολικού σχεδίου πρόληψης ή απλώς ένα ήσυχο έσοδο για τον κρατικό προϋπολογισμό; Όσο δεν υπάρχει διαφάνεια για τα έσοδα από τα πρόστιμα και τον τρόπο επανεπένδυσής τους στην οδική ασφάλεια, η συζήτηση θα συνεχίζει να στροβιλίζεται μεταξύ καχύποπτης σιωπής και καλών προθέσεων.