Η Honda καταθέτει πατέντα για αυτοματοποιημένο σύστημα ανακατεύθυνσης της μοτοσυκλέτας σε περίπτωση κινδύνου.
Η Honda κατέθεσε πατέντα για ένα σύστημα υποβοήθησης του τιμονιού της μοτοσυκλέτας, το οποίο δανείζεται μία από τις πιο αμφιλεγόμενες ιδέες στον κόσμο του αυτοκινήτου: να επιτρέπει στο ίδιο όχημα, χωρίς κάποια ενέργεια από τον οδηγό, να παρεμβαίνει στην πορεία του όταν θεωρεί ότι υπάρχει άμεσος κίνδυνος.
Το σύστημα ενεργεί μόνο του αλλάζοντας κατεύθυνση στη μοτοσυκλέτα.
«Κρίνει» αν ο αναβάτης έχει αντιληφθεί τον κίνδυνο.
Το σύστημα διαβάζει δεδομένα από κάμερα και ανιχνευτή νεκρού σημείου.
Τέτοια συστήματα εγείρουν ερωτήματα σχετικά με την αξιοπιστία τους.
HONDA: Kαρακώστας Κλείσε τώρα Τest Ride σε όλα Best Sellers μοντέλα
HONDA: PCX125...Η καλύτερη πλευρά της πόλης!
Το σύστημα ενεργεί μόνο του αλλάζοντας κατεύθυνση στη μοτοσυκλέτα.
Η Honda κατέθεσε πατέντα για ένα σύστημα υποβοήθησης του τιμονιού της μοτοσυκλέτας, το οποίο δανείζεται μία από τις πιο αμφιλεγόμενες ιδέες στον κόσμο του αυτοκινήτου: να επιτρέπει στο ίδιο όχημα, χωρίς κάποια ενέργεια από τον οδηγό, να παρεμβαίνει στην πορεία του όταν θεωρεί ότι υπάρχει άμεσος κίνδυνος. Αυτό το σύστημα φαίνεται να είναι ουσιαστικά μια εξέλιξη της λειτουργίας αυτόματου φρεναρίσματος που συναντάμε πλέον σε αρκετές premium μοτοσυκλέτες μέσω της χρήσης radar. Έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι τα ηλεκτρονικά μπορούν να σώσουν ζωές. ABS, traction control, wheelie control και αερόσακοι έχουν παρουσιαστεί ως τεχνολογίες που μειώνουν τα θανατηφόρα ατυχήματα, τόσο στα δίτροχα όσο και στα τετράτροχα. Το κρίσιμο σημείο, όμως, είναι ότι όλα αυτά τα συστήματα λειτουργού με βάση τις ενέργειες του αναβάτη, χωρίς να τις παρακάμπτουν.
«Κρίνει» αν ο αναβάτης έχει αντιληφθεί τον κίνδυνο.
Σύμφωνα με την πατέντα που έχει καταθέσει η εταιρεία, το σύστημα φαίνεται να έχει δύο τρόπους λειτουργίας: στην περίπτωση που εντοπίσει ότι ο αναβάτης αντιδρά ήδη — είτε φρενάροντας, είτε στρίβοντας, είτε ρυθμίζοντας το γκάζι — παρεμβαίνει γρήγορα για να βοηθήσει στην ανακατεύθυνση της μοτοσυκλέτας. Αν, αντίθετα, θεωρήσει ότι ο αναβάτης δεν έχει αντιληφθεί τον κίνδυνο, εφαρμόζει μεγαλύτερη υποβοήθηση στο τιμόνι, με στόχο να αποφευχθεί η απώλεια ισορροπίας ή ο πανικός.
Το σύστημα διαβάζει δεδομένα από κάμερα και ανιχνευτή νεκρού σημείου.
Η «απόφαση» που θα παίρνει το σύστημα για το αν θα μεταβάλλει την πορεία της μοτοσυκλέτας θα γίνεται μέσω δεδομένων, τα οποία θα αντλούνται από την κάμερα και τον ανιχνευτή νεκρού σημείου. Αν σύμφωνα με αυτή την πληροφόρηση υπάρχει πιθανότητα πρόσκρουσης, το σύστημα επεμβαίνει αυτόματα στο τιμόνι αλλάζοντας πορεία. Θα μπορούσαμε να το φανταστούμε σαν μια δίτροχη εκδοχή των συστημάτων διατήρησης λωρίδας που είναι πλέον συνηθισμένα στα αυτοκίνητα.
Τέτοια συστήματα εγείρουν ερωτήματα σχετικά με την αξιοπιστία τους.
Στη θεωρία, ακούγεται έξυπνο. Στην πράξη, όμως, εγείρει άβολα ερωτήματα και σίγουρα πολλοί αναβάτες θα αμφισβητήσουν την ακρίβεια του συστήματος και την ικανότητά του να «μαντεύει» σωστά τι συμβαίνει. Η οδήγηση της μοτοσυκλέτας βασίζεται στην αντίληψη της κατάστασης. Από την πρώτη κιόλας μέρα, μαθαίνουμε πως για να είμαστε ασφαλείς πρέπει να υποθέτουμε ότι είμαστε αόρατοι στο δρόμο και να οδηγούμε ανάλογα. Κάθε απόφαση αφορά τη θέση σου στον δρόμο, την παρατήρηση και τις διαδρομές διαφυγής. Δεν είναι ξεκάθαρο πόσο καλά θα μπορεί ένα τέτοιο σύστημα να αντιδρά σε μεταβαλλόμενες συνθήκες, για παράδειγμα σε έναν πολυσύχναστο δρόμο. Το να αποφευχθεί ένα ατύχημα είναι θετικό, αρκεί να μη σε στείλει η μοτοσυκλέτα προς ένα άλλο ως αποτέλεσμα της αυτόματης αποφυγής.
