Δοκιμή: Piaggio MP3 LT 400 ie

Μήπως είσαστε από αυτούς που πάντα ζαχάρωναν μία μοτοσικλέτα, ένα scooter ή έστω ένα παπάκι, αλλά για τον έναν ή τον άλλο λόγο δεν καταφέρατε ποτέ να πάρετε την πολυπόθητη άδεια οδήγησης; Κανένα πρόβλημα! H Piaggio δημιούργησε μία έκδοση του MP3, η οποία οδηγείται με δίπλωμα αυτοκινήτου.

(+): Συμπεριφορά, φρένα, χωρίς δίπλωμα
(-): Δεν έχει οροφή!

Τιμή: 7.640 ευρώ

Σχεδίαση: «Αυτοκινητάδικη» ανανέωση

Σχεδιαστικά, έχει μερικές διαφορές από το προηγούμενο «απλό» MP3, με τις περισσότερες από αυτές να έχουν πραγματοποιηθεί ώστε να πάρει την έγκριση και να οδηγείται με άδεια αυτοκινήτου. Η συγκεκριμένη έκδοση φέρει τέσσερα εξωτερικά φλας. Άλλες αλλαγές που αφορούν σε ολόκληρη τη σειρά έχουν να κάνουν με το κάτω μέρος της μάσκας με κάθετες αντί για οριζόντιες γρίλιες σε χρωμιωμένο πλαίσιο και με την προσθήκη ενός μικρού φωτιστικού σώματος που λειτουργεί ως φως θέσης (μόνο στο LT) . Τέλος, τόσο η μεγάλη ζελατίνα όσο και τα «κρύσταλλα» των προβολέων έχουν πλέον μπλε απόχρωση.

Αποθηκευτικοί χώροι: Πολύ καλοί, αλλά…

Οι αποθηκευτικοί χώροι, λόγω της γενικότερης ριζοσπαστικής φιλοσοφίας του τρίροδου μοντέλου, παρουσιάζονται αναπόφευκτα κατώτεροι των προσδοκιών. Από την ποδιά απουσιάζει παντελώς οποιασδήποτε μορφής ντουλαπάκι και μόνο ο κλασικός γάντζος που βλέπουμε στα περισσότερα scooter δίνει το «παρών». Ο εξαιρετικά μεγάλος χώρος κάτω από τη σέλα, σε συνδυασμό με το μικρό… πορτμπαγκάζ, καταφέρνει να σώσει επιτυχώς την κατάσταση, αφού αρκετά μικροπράγματα αλλά και δύο κλειστά κράνη θα βρουν με άνεση καταφύγιο εκεί.

Στο δρόμο: Ακραία ασφάλεια

Αυτές οι δύο λέξεις φτάνουν και περισσεύουν για να χαρακτηρίσουν τη γενικότερη συμπεριφορά του LT σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Και αυτό γιατί χρειάζεται από μικρή έως ανύπαρκτη εμπειρία για να μείνει όρθιο εκεί που οι κανονικές μοτοσικλέτες απαιτούν εμπειρότατο αναβάτη και όχι αυτοκινητιστή, όπως σε δυνατό φρενάρισμα στο βρεγμένο. Όποιος έχει οδηγήσει το προηγούμενο MP3, γρήγορα θα καταλάβει πως το LT έχει καλύτερη ποιότητα κύλισης και δίνει μία πιο αέρινη αίσθηση κατά την κίνησή του. Όσον αφορά στην πόλη, τα λόγια απλά περιττεύουν. Στον τομέα της ευελιξίας και απέναντι στα scooter της μεσαίας κατηγορίας υπολείπεται ελάχιστα, λόγω ελαφρώς βαρύτερης αίσθησης και ελάχιστα μεγαλύτερου πλάτους. Συγκρινόμενο με τα αυτοκίνητα, όμως, βρίσκεται κυριολεκτικά σε άλλη διάσταση, στέλνοντας στη… μαμά του με κλάματα ακόμη και το μικρότερο από αυτά, σε οποιαδήποτε «κόντρα» μέσα στην κίνηση.

Συμπέρασμα

Τελικά αξίζει τα λεφτά που πρέπει να καταβάλει κάποιος αυτοκινητιστής για την απόκτησή του; Σίγουρα ναι, με την πολύ καλή οδηγική του συμπεριφορά, τα ισχυρά φρένα του και τους, σε γενικές γραμμές, καλούς χώρους για επιβαίνοντες και αποσκευές να αποτελούν τα ισχυρότερα ατού του. Χώρια το χρόνο που θα κερδίζει στην καθημερινή διαδρομή από και προς το σπίτι, αλλά και τα χρήματα σε βενζίνες, πάρκινγκ, service, ασφάλειες.