Kawasaki GPZ900R: Η στιγμή που γεννήθηκε ο μύθος!
Και μετά ήρθε το 1986. Top Gun. Ο Tom Cruise, το δερμάτινο μπουφάν, τα Ray-Ban, το άγριο βλέμμα και — πίσω του — το GPZ900R. Μια μοτοσυκλέτα που μπήκε σε κάθε σπίτι, σε κάθε εφηβικό δωμάτιο, σε κάθε όνειρο ανθρώπου που κοιτούσε τον δρόμο και ένιωθε τα δάχτυλα να θέλουν να πιάσουν grip.
Στις αρχές της δεκαετίας του 80 η Kawasaki δημιούργησε το GPZ900R.
Το πρώτο Superbike που έσπασε το φράγμα των 240χλμ/ώρα.
Το 1986 έγινε το μεγάλο μπαμ με το Top Gun και τον Tom Cruise.
Κράτησε στην παραγωγή για σχεδόν δύο δεκαετίες.
Στις αρχές της δεκαετίας του 80 η Kawasaki δημιούργησε το GPZ900R
Στις αρχές των 80s, όταν ο κόσμος των superbike έμοιαζε ακόμα άγουρος και διστακτικός, η Kawasaki αποφάσιζε να κάνει κάτι που δεν είχε ξανακάνει κανείς: να φτιάξει μια μοτοσυκλέτα που δεν απλώς θα έτρεχε γρήγορα, αλλά θα μετέφερε την εποχή στο μέλλον. Το 1984, το GPZ900R εμφανίστηκε σαν να κατέβηκε από άλλο σύμπαν — χαμηλό, γλιστερό στις γραμμές του, “κρυφό” στο προφίλ του, μια μηχανή που γεννήθηκε για να σχίζει τον αέρα. Η πρώτη του εμφάνιση ήταν ένα σοκ· έμοιαζε σαν να είχε ήδη ζήσει δέκα χρόνια μπροστά από το υπόλοιπο παιχνίδι.
Το πρώτο Superbike που έσπασε το φράγμα των 240χλμ/ώρα
Η καρδιά του GPZ δεν ήταν απλώς ένας κινητήρας. Ήταν μια δήλωση. Ο πρώτος τετρακύλινδρος, υδρόψυκτος κινητήρας της Kawasaki με 16 βαλβίδες, 115 ίππους και το χαρακτηριστικό ουρλιαχτό του Screamo. Στις 10.500 σ.α.λ. η μοτοσυκλέτα ξυπνούσε σαν κάτι ζωντανό, σαν να είχε ψυχή σχεδόν ανθρώπινο, έτοιμο να αναμετρηθεί με τον κόσμο. Δεν ήταν τυχαίο που το GPZ900R έγινε το πρώτο superbike που έσπασε επίσημα το φράγμα των 240 χλμ/ώρα. Εκείνη την εποχή, τέτοιο νούμερο ακουγόταν σαν θρύλος — ένα νούμερο που θα μπορούσε να περνά από στόμα σε στόμα στα στέκια των αναβατών, ψιθυριστά, σαν κάτι απαγορευμένο.
Το 1986 έγινε το μεγάλο μπαμ με το Top Gun και τον Tom Cruise
Και μετά ήρθε το 1986. Top Gun.
Ο Tom Cruise, το δερμάτινο μπουφάν, τα Ray-Ban, το άγριο βλέμμα και — πίσω του — το GPZ900R. Μια μοτοσυκλέτα που μπήκε σε κάθε σπίτι, σε κάθε εφηβικό δωμάτιο, σε κάθε όνειρο ανθρώπου που κοιτούσε τον δρόμο και ένιωθε τα δάχτυλα να θέλουν να πιάσουν grip.
Εκείνη η σκηνή, ο Cruise να ρίχνει τέρμα το γκάζι δίπλα στο αεροπλάνο που απογειώνεται, ήταν κάτι που σημάδεψε ολόκληρη γενιά. Όχι μόνο γιατί ήταν cool. Αλλά γιατί έδειχνε αυτό που ήταν πραγματικά το GPZ:
μια μοτοσυκλέτα που πήγαινε σφέρα!
Για πολλούς, το GPZ900R δεν ήταν ένα δίκυκλο. Ήταν σύμβολο ελευθερίας. Ήταν η αφίσα στον τοίχο, η αφηρημένη ματιά στο παράθυρο της τάξης, το όνειρο ότι μια μέρα θα καβαλήσουν τη μηχανή που «έγραψε» τη δεκαετία.
Κράτησε στην παραγωγή για σχεδόν δύο δεκαετίες
Το GPZ900R δεν ήταν ένα πυροτέχνημα. Κράτησε στην παραγωγή σχεδόν δύο δεκαετίες, κάτι ασύλληπτο για superbike. ¶λλαξε χρώματα, λεπτομέρειες, μικρές πτυχές — αλλά ποτέ την ψυχή του. Και αυτή η ψυχή το έκανε αγαπητό σε κάθε εποχή. Ακόμη και σήμερα, όταν βλέπεις ένα καλοδιατηρημένο GPZ900R να παρκάρει δίπλα σου, υπάρχει ένα δευτερόλεπτο που νιώθεις ότι η ιστορία ξαναγράφεται. Δεν βλέπεις απλώς μηχανή. Βλέπεις μια εποχή. Βλέπεις τον παλμό των 80s να χτυπάει ακόμα. Βλέπεις την πρώτη στιγμή που η Kawasaki είπε: «Αυτό είναι το μέλλον». Για κάποιους, θα είναι πάντα η μηχανή του Top Gun.
Για άλλους, η πρώτη πραγματική superbike.
Για όλους, όμως, το Kawasaki GPZ900R παραμένει ο πιο ωραίος μύθος.
