Ηλεκτροκίνηση ή υδρογόνο: Ποιο είναι το μέλλον στις μοτοσυκλέτες και τα scooter;

Ηλεκτρικά: Υψηλή απόδοση, χαμηλό κόστος αλλά με περιορισμό στην αυτονομία.
Υδρογόνο: Μεγάλη αυτονομία αλλά σοβαρό έλλειμμα σε υποδομές.
Μπαταρίες βαριές αλλά διαχειρίσιμες, δεξαμενές υδρογόνου που «χαλούν» την γεωμετρία.
Η ηλεκτροκίνηση κερδίζει στο σήμερα, το υδρογόνο δείχνει υποσχόμενο.

mototriti Team

Ηλεκτρικά: Υψηλή απόδοση, χαμηλό κόστος αλλά με περιορισμό στην αυτονομία.

Τα ηλεκτρικά scooter και μοτοσυκλέτες έχουν καθιερωθεί ως η πιο ώριμη εναλλακτική λύση απέναντι στους κινητήρες εσωτερικής καύσης. Οι ηλεκτροκινητήρες προσφέρουν αθόρυβη λειτουργία, άμεση απόκριση και υψηλή απόδοση, ενώ το κόστος συντήρησης και κατανάλωσης είναι χαμηλό. Παράλληλα, η δυνατότητα φόρτισης στο σπίτι ή στη δουλειά καθιστά τη συνολικά χρήση τους πρακτική για τη μεγαλύτερη μερίδα των αναβατών, που κινούνται καθημερινά στην πόλη. Το κύριο πρόβλημα είναι οι μεγάλες χιλιομετρικές αποστάσεις, καθώς η αυτονομία των μπαταριών είναι περιορισμένη σε σχέση με ένα βενζινοκίνητο, το οποίο απαιτεί μόλις λιγοστά λεπτά για να γεμίσει το ρεζερβουάρ καυσίμου.
 

Υδρογόνο: Μεγάλη αυτονομία αλλά σοβαρό έλλειμμα σε υποδομές.

Από την άλλη μεριά, η τεχνολογία κυψελών καυσίμου δίνει την δυνατότητα σε ένα δίκυκλο να γεμίσει υδρογόνο σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, ενώ η αυτονομία μπορεί να πλησιάσει ή ακόμη και να ξεπεράσει αυτή των βενζινοκίνητων. Θεωρητικά, το υδρογόνο συνδυάζει την άνεση του θερμικού με την καθαρή λειτουργία του ηλεκτρικού. Ωστόσο, η έλλειψη υποδομών είναι καθοριστική. Σε πάρα πολλές χώρες δεν υπάρχει ούτε ένας σταθμός ανεφοδιασμού, ενώ το κόστος της συντήρησης είναι υψηλό. Έτσι παρά την τεχνική υπεροχή, η καθημερινή χρήση υδρογόνου σε δίτροχα παραμένει αδύνατη.
 

Μπαταρίες βαριές αλλά διαχειρίσιμες, δεξαμενές υδρογόνου που «χαλούν» την γεωμετρία.

Το μεγαλύτερο μειονέκτημα στα ηλεκτρικά αποτελεί το βάρος των μπαταριών καθώς και η μη δυνατότητα απόσπασης τους, με το δεύτερο να εξαλείφεται σιγά σιγά, καθώς πολλά νεότερα μοντέλα διαθέτουν αποσπώμενες μπαταρίες. Το θέμα είναι πως, ναι μεν, μπορείς να τις μεταφέρεις, αλλά αν ζυγίζουν 15-20 κιλά η μια, πόσο πρακτικό είναι να το κάνεις αυτό κάθε μέρα; Στο υδρογόνο, το πρόβλημα είναι πιο σύνθετο: Οι δεξαμενές πρέπει να αντέχουν υψηλή πίεση, άρα είναι βαριές, ογκώδεις αυτό κάνει πρακτικά την εφαρμογή σε scooter μικρών κυβισμών απαγορευτική, ενώ και σε μεγαλύτερες μοτοσυκλέτες η όλη γεωμετρία επηρεάζεται και το κέντρο βάρους αλλάζει.  
 

Η ηλεκτροκίνηση κερδίζει στο σήμερα, το υδρογόνο δείχνει υποσχόμενο.

Οι τιμές των ηλεκτρικών δίκυκλων πλέον είναι πολύ κοντά στις τιμές των αντίστοιχων θερμικών, με την όποια διαφορά να μειώνεται και άλλο, αφού οι κυβερνήσεις παρέχουν επιδοτήσεις για την απόκτηση τους. Επιπλέον, το όλο λειτουργικό κόστος όπως προαναφέραμε, είναι χαμηλό – κυριολεκτικά καίνε λιγότερο από 1 ευρώ / 100 χιλιόμετρα – γεγονός που καθιστά τα ηλεκτροκίνητα πιο προσιτά στην καθημερινότητα. Αντιθέτως, το υδρογόνο βρίσκεται ακόμη σε πειραματικό στάδιο για τον κόσμο της μοτοσυκλέτας. Ως τώρα η τεχνολογία δείχνει ότι μπορεί να αποδώσει και φαίνεται πως στο άμεσο μέλλον τα ηλεκτρικά θα καλύψουν την πλειονότητα των αναγκών στο αστικό δίκτυο, ενώ το υδρογόνο ίσως αναδειχθεί σαν λύση για μεγάλες τουριστικές μοτοσυκλέτες, αφού πρώτα δημιουργηθεί επαρκές δίκτυο ανεφοδιασμού.