Θέλοντας να αποφύγουμε τα βαρετά χιλιόμετρα της εθνικής μέχρι τη Χαλκίδα επιλέξαμε να πάρουμε το ferry boat από Ωρωπό προς Ερέτρια. Τον τρόπο που ταξιδεύει στην εθνική το 390 Adventure θα είχαμε την ευκαιρία να τον ανακαλύψουμε στον γυρισμό, οπότε στον Αγιο Στέφανο αφήσαμε την εθνική και κινηθήκαμε για λίγο παράλληλα με αυτή αποφεύγοντας τα διόδια. Αφήσαμε τον παράδρομο λίγο μετά τις Αφίδνες και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε προς Ωρωπό. Η συγκεκριμένη διαδρομή δεν έχει κίνηση, το καταπράσινο περιβάλλον αλλάζει αμέσως τη διάθεσή σου και πρόκειται για μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για όποιον θέλει μια σύντομη απόδραση εκτός Αττικής. Στις αλλεπάλληλες στροφές το 390 αλλάζει κατεύθυνση «με τη σκέψη» και διατηρεί ακλόνητο την τροχιά του στην καλή άσφαλτο παρά το γεγονός ότι είναι εξοπλισμένο με «τακουνάτα» ελαστικά. Σε λίγη ώρα ήμασταν στον Ωρωπό και το ferry boat είχε μπει στο λιμάνι μέχρι να βγάλουμε τα εισιτήρια. Τους καλοκαιρινούς μήνες έχει δρομολόγιο κάθε μισή ώρα, οπότε ακόμα και αν το χάσεις δεν θα χρειαστεί να περιμένεις πολύ. Η διαδρομή μέχρι την Ερέτρια διαρκεί περίπου 30 λεπτά και από εκεί κατευθυνόμαστε προς Αμάρυνθο που είναι ο επόμενος σταθμός μας. Η στάση για παγωτό σε φημισμένο ζαχαροπλαστείο της περιοχής ήταν μονόδρομος και απαραίτητη προκειμένου να δροσιστούμε λίγο.
Αναζωογονημένοι καβαλάμε ξανά το μικρό Adventure και συνεχίζουμε προς Αλιβέρι, Λέπουρα, Νεοχώρι και Αυλωνάρι. Ο δρόμος δεν έχει πολύ κίνηση, αλλά θέλει προσοχή καθώς σε πολλά σημεία είναι «γυαλισμένος» και γλιστράει. Οι 44 ίπποι που αποδίδει ο κινητήρας κάνουν εύκολες τις προσπεράσεις αλλά θα χρειαστεί να κατεβάσεις μια ή δυο ταχύτητες, καθώς του αρέσει να δουλεύει ψηλά και εκεί ξεδιπλώνει τη δύναμή του. Τα 6,3 δευτερόλεπτα που χρειάζονται για το 50 – 100 με 4η σχέση στο κιβώτιο είναι μια πολύ καλή επίδοση αντίστοιχη με μοτοσυκλέτες 500 κυβικών. Αύξησε την ισχύ του KTM 390 Adventure με φίλτρο DNA, το πρώτο ελληνικό προϊόνπου χρησιμοποιήθηκε σε μαζική παραγωγή μοτοσυκλέτας.
Ο παραλιακός δρόμος που ενώνει το Στόμιο με την Πλατάνα γνωρίζαμε ότι ήταν κλειστός λόγω έργων οπότε στη διχάλα μετά το Αυλωνάρι πήγαμε αριστερά περνώντας μέσα από τα χωριά Ωρολόγιο, Κονίστρες και Καλημεριάνοι. Ο δρόμος είναι στενός και κινείσαι με χαμηλές ταχύτητες καθώς δεν υπάρχει καλή ορατότητα σε πολλά σημεία, αλλά έτσι έχεις χρόνο να απολαύσεις τα γραφικά χωριουδάκια και το καταπράσινο περιβάλλον που τα συνδέει. Ο δρόμος σε οδηγεί στο κέντρο της Κύμης, αλλά η ώρα για μπει το 390 στο γκαράζ δεν είχε φτάσει ακόμη. Παρά το ταξίδι των 2,5 ωρών, δεν αισθανόμασταν κούραση και υπήρχε όρεξη για μια ακόμα βόλτα, ώστε να πατήσουμε λίγο χώμα και να μυρίσουμε το φρέσκο θυμάρι που υπάρχει σε αφθονία στην περιοχή. Η άνετη σέλα και η συνολική εργονομία του 390 Adventure απέδειξαν ήδη ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν σε ένα ταξίδι και όλα δείχνουν ότι μπορούν να κρατήσουν ξεκούραστο τον αναβάτη για πολύ ώρα. Στόχος λοιπόν ήταν να φτάσουμε στη Χηλή, ένα μικρό ψαροχώρι βορειοανατολικά της Κύμης, αλλά δεν θα χρησιμοποιούσαμε την άσφαλτο, καθώς θα πηγαίναμε μέσα από τους χωματόδρομους του Πετισούνα. Τα μεικτής χρήσης ελαστικά ΤKC 70 της Continental με τα οποία είναι εφοδιασμένο το 390 βρίσκουν εύκολα πρόσφυση στο χώμα και τις φυτευτές πέτρες, ενώ οι ποιοτικές και ρυθμιζόμενες αναρτήσεις από τη σειρά APEX της WP καταβροχθίζουν με ευκολία τα βαθιά νεροφαγώματα, ενώ πολύ χρήσιμες στο χώμα είναι και οι μεγάλες διαδρομές τους (170 χιλιοστά για το πιρούνι και 177 για το αμορτισέρ). Κάπως έτσι η πρώτη μέρα έφτασε στο τέλος της και παρά το γεγονός ότι δεν είχαμε διανύσει πολλά χιλιόμετρα (περίπου 180) είχαμε ήδη ενθουσιαστεί από τον τρόπο που ανταποκρίνεται το 390 Adventure στους διαφορετικούς ρόλους που καλείται να παίξει.
