Αύξηση στα καύσιμα : Έρχεται φόρος άνθρακα για την «πράσινη μετάβαση»
Φόρος σε βενζίνη, πετρέλαιο και φυσικό αέριο μέχρι και 14 λεπτά!
Όλο το κόστος θα μεταφερθεί στα νοικοκυριά και τις μικρές επιχειρήσεις
Η Ε.Ε. φτιάχνει κοινωνικό ταμείο οικονομικής στήριξης
Κίνδυνος νέου κύματος ακρίβειας παντού από το 2027
Φόρος σε βενζίνη, πετρέλαιο και φυσικό αέριο μέχρι και 14 λεπτά!
Από την 1η Ιανουαρίου 2027, οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης –και φυσικά της Ελλάδας– θα έρθουν αντιμέτωποι με μια νέα, βαριά οικονομική επιβάρυνση, που αυτή τη φορά έρχεται με «οικολογικό» μανδύα. Ο νέος ευρωπαϊκός κανονισμός για την απανθρακοποίηση στις οδικές μεταφορές, στα κτήρια και στις μικρές βιομηχανίες φέρνει φόρο άνθρακα σε βενζίνη, πετρέλαιο κίνησης, μαζούτ και φυσικό αέριο. Ουσιαστικά, κάθε λίτρο καυσίμου θα επιβαρύνεται με νέα επιπλέον κόστη που ξεκινούν από τα 10,2 λεπτά και φτάνουν ως και τα 14 λεπτά ανά λίτρο, σύμφωνα με τις σημερινές τιμές των δικαιωμάτων ρύπων. Η αύξηση αυτή δεν θα περιοριστεί μόνο στις δεξαμενές των Ι.Χ., αλλά θα συμπαρασύρει και όλο το δίκτυο μεταφορών και παραγωγής. Τα καύσιμα είναι η ραχοκοκαλιά για τη μεταφορά αγαθών, τη λειτουργία των αγροτικών μηχανημάτων, των φορτηγών, της βιοτεχνίας και σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και της ηλεκτροπαραγωγής. Η συνεπακόλουθη αύξηση κόστους σε όλα τα στάδια παραγωγής και διανομής σημαίνει ένα πράγμα: Οι τιμές σε προϊόντα και υπηρεσίες θα εκτοξευθούν. Όπως δήλωσε και ο πρόεδρος του ΣΕΕΠΕ Γιάννης Αληγιζάκης, μόνο για την Ελλάδα το επιπλέον κόστος για τους καταναλωτές υπολογίζεται στα 800 εκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Όλο το κόστος θα μεταφερθεί στα νοικοκυριά και τις μικρές επιχειρήσεις
Παρά το περιβαλλοντικό προσωπείο, ο νέος φόρος άνθρακα έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων. Κι αυτό γιατί δεν είναι οι μεγάλες επιχειρήσεις εκείνες που θα δουν διαφορά – αυτές ήδη πληρώνουν δικαιώματα ρύπων. Το κόστος μεταφέρεται στα νοικοκυριά και τις μικρές επιχειρήσεις, δηλαδή στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Ουσιαστικά, το μέτρο απειλεί να μετατραπεί σε έναν νέο, έμμεσο φόρο που θα εξανεμίσει την αγοραστική δύναμη των πιο ευάλωτων. Σε χώρες όπως η Ελλάδα, όπου τα εισοδήματα ήδη πιέζονται και η ακρίβεια καλπάζει, τέτοια μέτρα μπορεί να τινάξουν στον αέρα την καθημερινότητα εκατομμυρίων πολιτών. Η ενέργεια ακριβαίνει, το ίδιο και η θέρμανση, το φαγητό, οι μετακινήσεις, οι υπηρεσίες. Το ερώτημα που κυριαρχεί είναι εύλογο: Πώς θα επιβιώσει ένα ελληνικό νοικοκυριό όταν ακόμη και η μετακίνηση για τα βασικά θα κοστίζει πλέον περισσότερο;
Η Ε.Ε. φτιάχνει κοινωνικό ταμείο οικονομικής στήριξης
Για να μετριάσει τις αντιδράσεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση προωθεί τη δημιουργία του λεγόμενου Κοινωνικού Ταμείου για το Κλίμα. Θεωρητικά, αυτό το ταμείο θα στηρίξει οικονομικά τα ευάλωτα νοικοκυριά και τις μεταφορικά εξαρτημένες περιοχές, κυρίως εκτός των μητροπολιτικών κέντρων. Όμως το πλάνο είναι ακόμη θολό. Η ετήσια επιβάρυνση που θα κληθούν να πληρώσουν οι πολίτες –μόνο στην Ελλάδα– ξεπερνά τα 800 εκατ. ευρώ, ενώ οι συνολικοί πόροι του Ταμείου για ολόκληρη την Ευρώπη καλούνται να καλύψουν ανάγκες δισεκατομμυρίων. Οι προτάσεις που ακούγονται μοιάζουν με υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα: άμεσες ενισχύσεις σε πάνω από ένα εκατομμύριο νοικοκυριά, αντικατάσταση πετρελαϊκών καυστήρων με αντλίες θερμότητας, εγκατάσταση φωτοβολταϊκών, κοινωνική κατοικία, προγράμματα ανακαινίσεων. Όλα αυτά ακούγονται θετικά, αλλά απέχουν έτη φωτός από την ελληνική πραγματικότητα. Οι πολίτες, πολύ απλά, δεν έχουν τα μέσα, το χρόνο ή την τεχνική υποστήριξη για να μπουν σε τέτοια προγράμματα, ενώ οι επιδοτήσεις καλύπτουν συνήθως ένα μικρό μόνο ποσοστό των πραγματικών εξόδων.
Κίνδυνος νέου κύματος ακρίβειας παντού από το 2027
Η ημερομηνία της 1ης Ιανουαρίου 2027 λειτουργεί ήδη σαν χρονική βόμβα. Αν δεν υπάρξει αναθεώρηση ή σοβαρός επανασχεδιασμός του μέτρου, η αύξηση στο κόστος ζωής θα είναι αναπόφευκτη και ενδεχομένως μη αναστρέψιμη. Με τα καύσιμα να αποτελούν βασική ανάγκη και όχι πολυτέλεια, η νέα αυτή φορολογία θα πλήξει πρωτίστως τους εργαζόμενους, τους επαγγελματίες και όσους ζουν ή δραστηριοποιούνται εκτός των αστικών κέντρων. Η Ελλάδα, με τον γεωγραφικό της χαρακτήρα, την τουριστική της εξάρτηση και τις μεγάλες αποστάσεις, δεν έχει ακόμα τις υποδομές για μαζική ηλεκτροκίνηση ή φθηνή πράσινη ενέργεια. Η «πράσινη μετάβαση» δεν μπορεί να βασίζεται σε τιμωρητικούς μηχανισμούς που φουσκώνουν τα έξοδα, χωρίς να δίνουν εναλλακτικές. Και δυστυχώς, όσο το αφήγημα χτίζεται με ωραίες λέξεις και γενικόλογες υποσχέσεις, οι τιμές στην αντλία, στο super market και στο θερμοστάτη θα είναι αυτές που θα πουν την αλήθεια.
