Το μόνο που θα ζητήσει το ZX-10R από τον αναβάτη του είναι σίγουρες γραμμές και αποφασιστικότητα.
Από την πρώτη στιγμή που θα κάτσεις πάνω στην σέλα του ZX-10R σου δίνει την εντύπωση πως δεν πρόκειται για μια εύκολη μοτοσικλέτα. Η στάση που παίρνει το σώμα προσεγγίζει περισσότερο σε αγωνιστικό παρά σε μοτοσικλέτα δρόμου. Ψηλά τοποθετημένος με το μεγάλο ρεζερβουάρ ανάμεσα στα πόδια σου και τα μακριά στηριγμένα κλιπόν (για τα δεδομένα της κατηγορίας) δημιουργεί μια πιο ευρύχωρη, όχι άνετη, θέση οδήγησης.
Το δούλεμα του κινητήρα στο ρελαντί φτάνει για να καταλάβει και ο πιο αδαής ότι 'ξεχειλίζει' από δύναμη. Αν και το μοχλικό του λεβιέ ταχυτήτων έχει αλλάξει, η αίσθηση του κιβωτίου παραμένει σκληρή, όχι σε ενοχλητικό επίπεδο φυσικά. Η δύναμη από το ρελαντί και οι τόνοι αποθέματος ροπής που διαθέτει χρειάζονται σύνεση και χειρουργική ακρίβεια στο άνοιγμα του γκαζιού. Ο “ζόρικος” χαρακτήρας του ZX, άσχετα με το ποια ταχύτητα έχει ή σε πια κλίμακα στροφών βρίσκεται η βελόνα του στροφόμετρου, θέλει να στείλει βίαια τα δύο σχιστά μάτια του να κοιτάξουν τον ουρανό. Το αναλογικό ταχύμετρο 'μανιασμένο' ανεβάζει την αρίθμησή του και η τεράστια μπούκα του ram air καταπίνει αδυσώπητα το περιβάλλοντα οξυγόνο.
Το μπροστινό δίνει ικανοποιητική πληροφόρηση και εφιστά την προσοχή, όταν το ZX περάσει από ανωμαλίες του οδοστρώματος επιταχυνόμενο, ή όταν βρεθούν στην κορυφή της στροφής. Σε αυτές τις συνθήκες το στραμπιλιζατέρ, κόσμημα της Ohlins, θα επέμβει επαναφέροντας τους καρδιακούς παλμούς σε ισορροπία, όσο αυτό είναι εφικτό με μια μοτοσικλέτα 175 ίππων.
Η είσοδος στις στροφές δεν απαιτεί ιδιαίτερη προσπάθεια και αν οι ανωμαλίες δεν αναταράξουν την ισορροπία του είναι απόλυτα σταθερό εκπνέοντας εμπιστοσύνη. Από τον οδηγό του θα απαιτήσει σίγουρες και καθαρές γραμμές, μιας και οι αλαζονικές κινήσεις υπό κλίση θα δυσανασχετήσουν το Ninja.
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Η κίνηση στους δρόμους