Ήταν ένας συγκλονιστικός αγώνας βγαλμένος από τα παλιά. Δύο ίδια Ducati (η Pramac είναι η μόνη που διαθέτει GP23), δύο ίδιες γόμες, δύο φετινοί διεκδικητές του τίτλου πάλεψαν έως το νήμα για τη νίκη και τους χώρισαν τελικά 64 χιλιοστά του δευτερολέπτου.
Ο Jorge Martin διεκδικεί ευθέως το φετινό πρωτάθλημα από τον περσινό πρωταθλητή Pecco Bagnaia και δημιουργεί άλλον έναν πονοκέφαλο στον Domenicali και το κογκλάβιό του για την επιλογή Bastianini (ως περισσότερο συνεπούς στην αποτελεσματικότητά του κατά την διάρκεια του 2022). Ουδείς δύναται να προβλέψει τι θα συμβεί στις πίστες του κόσμου όταν η υγεία του Enea αποκατασταθεί πλήρως.
Τα επτά δευτερόλεπτα διαφοράς από τον τρίτο, τριαντατριάχρονο πλέον, Zarco αποτυπώνει (πέραν της ταχύτητας των δύο πρωτοπόρων) τις ιδιομορφίες της συγκεκριμένης αριστερόστροφης πίστας, αλλά και το αυξημένο φετινό πρόβλημα όσων ακολουθούν που οφείλεται στα αεροδυναμικά βοηθήματα. Οι συγκεκριμένες συνθήκες έχουν επιβάλλει στους αναβάτες αλλαγή στρατηγικής. Κρατούν μια απόσταση ασφαλείας της τάξης των δύο έως τριών δεκάτων για να αποφύγουν την υπερθέρμανση του εμπρός ελαστικού. Οι προσπεράσεις έχουν πλέον υψηλό βαθμό επικινδυνότητας και η ακρίβεια των χειρισμών απαιτείται χειρουργική. Οι δύο πρώτοι γύροι του Zarco τον καθυστέρησαν αρκετά, δεδομένου ότι ο Bezzecchi ήταν πολύ καλύτερος στα φρένα. Επόμενο εμπόδιο για τον Γάλλο αναβάτη ήταν ο γνωστός για το επιθετικό του ταπεραμέντοBrad Binder, τον οποίον δεν κατόρθωσε να προσπεράσει. Χάθηκε από το οπτικό του πεδίο όταν ο Νοτιοαφρικανός έπεσε στην ταχύτατη Κ8 στον 19ο γύρο, χάνοντας την γραμμή του και καταλήγοντας στην αμμοπαγίδα. Η διαφορά με το πρώτο δίδυμο ήταν ήδη μεγάλη και αρκέστηκε στην τρίτη θέση (λίγο έλλειψε να τον περάσει ο ακολουθών Bezzecchi, όταν αντιμετώπισε πρόβλημα πρόσφυσης στην Κ1 του προτελευταίου γύρου), επιτυγχάνοντας όμως το ταχύτερο γύρο του αγώνα.
Κατά τα άλλα ο έτερος διεκδικητής, ο Marco Bezzecchi, για άλλη μια φορά τα έκανε μαντάρα στους πρώτους γύρους. Ξεκίνησε πέμπτος, έκλεισε τον πρώτο γύρο έβδομος, για τρεις γύρους κινήθηκε ένατος κι από τον πέμπτο γύρο ξεκίνησε την μεθοδική του αντεπίθεση που τον έφερε στην τέταρτη θέση της κατάταξης. Το ακριβώς αντίστροφο συνέβη με τον «ομόσταυλό» του, τον Luca Marini. Έως τον ένατο γύρο ήταν τρίτος, μετά όμως υπέκυψε στην πίεση των Binder και Zarco, ενώ λίγο αργότερα παραχώρησε τη θέση του στον Bezzecchi.
Ο μόνος που εγκατέλειψε ήταν ο Maveric Vinales, ο οποίος αποσύρθηκε στο box της Aprilia, τυλιγμένος από καπνούς του κινητήρα από τους δύο εμπρός κυλίνδρους, διαψεύδοντας ελαφρώς τον Rivola, ο οποίος μισή ώρα νωρίτερα δήλωνε στον Crafar ότι τα έως σήμερα αποτελέσματα των αναβατών δεν είναι ανάλογα του επιπέδου της μοτοσυκλέτας.
Marc Marquez: «Δεν είμαι έτοιμος να αγωνιστώ»
Ο Morbidelli για άλλη μια φορά τερμάτισε εμπρός από τον απογοητευμένο Quartararo, όσο η Yamaha και τα τεχνικά επιτελεία δοκιμάζουν διαφορετικά εξαρτήματα στις δύο μοτοσυκλέτες ακόμη και στους αγώνες, στην προσπάθειά τους να βρουν λύσεις (που μάλλον δεν θα βρεθούν ή μη μόνον αλλάξουν νοοτροπία). Το HRC διέθετε σήμερα στην πίστα μόνον ένα αναβάτη. Τον Takaaki Nakagami, που τερμάτισε 25 δευτερόλεπτα πίσω από τον νικητή.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η αγωνιστική Κυριακή ξεκίνησε ανάποδα για την Honda. Κατά την διάρκεια της προθέρμανσης ο Marc Marquez είχε ένα τρομακτικό high side με σχεδόν 170 km/h, στέλνοντάς τον βιαίως στην αμμοπαγίδα σε παράλληλη πορεία με τη μοτοσυκλέτα του. Ένα σοκαριστικό θέαμα που θα μπορούσε να εξελιχθεί πολύ χειρότερα. Για πρώτη φορά στα χρονικά δεν έτρεξε για την επιστροφή στο box του. Χωρίς να βγάλει το κράνος του παρέμεινε στον χώρο πίσω από τον προστατευτικό αεροφράκτη και παρατηρούσε σκεπτικός επί ώρα την Κ7. Σχεδόν τέσσερεις ώρες αργότερα δήλωνε στα μικρόφωνα που τον περίμεναν έξω από το motor home του HRC τέσσερεις λέξεις: «Δεν είμαι έτοιμος να αγωνιστώ».
Πέντε πτώσεις σε δυόμισι ημέρες είναι ενδεικτικές των απέλπιδων προσπαθειών του Ισπανού αναβάτη να παρακάμψει τα σχεδιαστικά προβλήματα της RCV. Όμως, ακόμη κι αυτός έχει όρια. Εάν σε αυτό συνυπολογισθεί ότι έχουν προηγηθεί την τελευταία διετία σοβαροί τραυματισμοί, απανωτές χειρουργικές επεμβάσεις και απίστευτες ταλαιπωρίες για την επανάκαμψή του, το συνολικό σκηνικό βαραίνει επικίνδυνα. Το τι θα γίνει στην συνέχεια μόνον εκείνος θα το αποφασίσει.
Συνυπολογίζοντας την απουσία Rins και Mir λόγω τραυματισμών, γίνεται καθολικά αντιληπτό ότι η κατάσταση στις δύο ομάδες (Repsol Honda - LCR) τείνει να βγει εκτός ελέγχου. Τελικώς, οι αποχωρήσεις του Shuhei Nakamoto και αργότερα του Tetsuhiro Kuwata αποδείχθηκαν κρίσιμες για την σημερινή εικόνα.
Η γερμανική πίστα πέτυχε ρεκόρ προσέλευσης, αφού κόπηκαν το τριήμερο 233.100 εισιτήρια.