Πιστεύετε ότι έχουμε εν αγνοία μας γίνει δέσμιοι των μοτοσικλετών μας, κινούμενοι αυστηρά μέσα στα όρια των κατηγοριών τους; Μήπως και εσείς έχετε πέσει σε αυτή την παγίδα, συνειδητά ή ασυνείδητα;
Κάποτε πριν πολλά χρόνια, ο όρος μοτοσικλέτα αφορούσε σε μια μηχανική κατασκευή με δύο τροχούς και κινητήρα εσωτερικής καύσης. Δεν υπήρχαν κατηγορίες, με ένα μοντέλο έκανε κανείς τα πάντα και επαφιόταν καθαρά στην εφευρετικότητα του καθενός η όποια πρόσθετη προσωπική προσθήκη, για να βελτιωθούν τα πράγματα σε συγκεκριμένη χρήση. Με τα χρόνια, οι μοτοσικλέτες άρχισαν να εξειδικεύονται, όντας εξοπλισμένες από τον κατασκευαστή τους με τα εφόδια εκείνα που τις έκαναν καταλληλότερες για κίνηση σε συγκεκριμένα πεδία.
Αυτή η παράλληλη εξέλιξη, έχει φτάσει στο απόγειο της σήμερα, όπου οι κατηγορίες και οι υποκατηγορίες των μοντέλων, χρειάζονται ιδιαίτερη προσέγγιση για να ταξινομηθούν και να περιγραφούν. Το γεγονός αυτό σίγουρα δεν είναι αρνητικό, αφού ο καθένας μπορεί να βρει μοντέλα, προσαρμοσμένα ακριβώς στις οδηγικές του προτιμήσεις. Από την άλλη όμως, η κατάσταση αυτή έχει και τα αρνητικά της. Μπορεί ένας αναβάτης να αποκλείσει συγκεκριμένα πεδία χρήσης και κατ΄επέκταση να χάσει ένα μεγάλο μέρος διασκέδασης και εμπειριών, επειδή η μοτοσικλέτα του, δεν κάνει για αυτό το πεδίο ή σκοπό.
Δεν αναφερόμαστε σε ακραίες, όντως απαγορευτικές καταστάσεις, όπως ας πούμε να κάνει κάποιος ασφάλτινο τουρισμό με μοτοσικλέτα MX. Αναφερόμαστε στο ότι πολύς κόσμος δεν επιχειρεί ταξίδια, επειδή η μοτοσικλέτα του δεν είναι touring, δεν εξερευνεί χωματόδρομους επειδή η μοτοσικλέτα του δεν είναι on-off ή δεν μπαίνει στην πίστα επειδή δεν έχει superbike. Mε λίγα λόγια, έχουμε καλομάθει και θέλουμε το απόλυτο «εργαλείο» για κάθε χρήση, σενάριο που, ειδικά στις ημέρες μας, είναι τουλάχιστον ανεδαφικό και θα λέγαμε… άπληστο! Όχι, δεν χρειάζεται να έχει κανείς ιταλικό superbike που έχει ρυθμιστεί από ομάδα του WSBK για να μπει σε πίστα… και ένα μεσαίο On-Off μπαίνει άνετα η εμπειρία είναι εξίσου διδακτική και συναρπαστική. Ομοίως, δεν θα επέλθει κατακλυσμός και συντέλεια του κόσμου αν κάποιος βάλει ένα street σε χωματόδρομο για να πάει σε μια απομακρυσμένη παραλία ή για να φτάσει από συντομότερο δρόμο σε ένα ορεινό χωριό.
Από την άλλη, υπάρχει και η παγίδα που πηγάζει από την απόλυτη εξειδίκευση, αυτή που μας… επιβάλλει να οδηγούμε με τρόπο που πηγάζει από την κατηγορία της μοτοσικλέτας μας. Π.χ. έχεις superbike; «Απαγορεύεται» να πηγαίνεις χαλαρά, όλη μέρα πρέπει να είσαι στο όριο! Έχεις SM; Κάθε σταμάτημα πρέπει να γίνεται με endo και σε κάθε στροφή να πλασάρεται η μοτοσικλέτα! Οκ, ο καθένας έχει επιλέξει το μοντέλο της αρεσκείας του βάση των θέλω και των αναγκών του, αλλά δεν χάθηκε ο κόσμος αν κάποιες φορές παρεκκλίνει κάποιος της ιδανικής χρήσης και πάει μια χαλαρή δικάβαλη βόλτα με το superbike. Ας μην είμαστε απόλυτοι και κατηγορηματικοί.
Εσείς τι λέτε; Πέρασαν οι εποχές που απολαμβάναμε τη μοτοσικλέτα μας στο έπακρον; Πέσαμε στην παγίδα των κατηγοριών και γίναμε δέσμιοι των μοτοσυκλετών μας; Πιέζουμε ψυχαναγκαστικά τους εαυτούς μας να οδηγούμε παντού και πάντα «όπως αρμόζει» στην μοτοσικλέτας μας;
Το μαρκετινγκ εχει κανει καλη δουλεια.Εχει πεισει τον πολυ κοσμο οτι τα ρασα κανουν τον παπα.Μεχρι να σε προσπερασει μια βεσπα σε χωματοδρομο εσενα που εχεις on off και να σε στειλει ..στον ψυχιατρο.Τη διαφορα τη κανει ο ανθρωπος και οχι τα μεσα.
Το μαρκετινγκ εχει κανει καλη δουλεια.Εχει πεισει τον πολυ κοσμο οτι τα ρασα κανουν τον παπα.Μεχρι να σε προσπερασει μια βεσπα σε χωματοδρομο εσενα που εχεις on off και να σε στειλει ..στον ψυχιατρο.Τη διαφορα τη κανει ο ανθρωπος και οχι τα μεσα.