Γνήσια Ανταλλακτικά: Σιγουριά ή Υπερβολή;

Η εγγύηση συντήρησης περνά από τα… γνήσια
Η «φθηνή λύση» βολεύει αλλά έχει και τα ρίσκα της
Αφού η Ε.Ε. επιτρέπει την χρήση aftermarket γιατί χάνεις την εγγύηση;
Η εγγύηση αξίζει… κάθε ευρώ που δίνουμε;

Η εγγύηση συντήρησης περνά από τα… γνήσια

Αγοράζεις τη μοτοσυκλέτα σου και μαζί της παίρνεις την εργοστασιακή εγγύηση — ένα συμβόλαιο εμπιστοσύνης, θα έλεγε κανείς, ανάμεσα στον αναβάτη και την εταιρεία. Το ερώτημα είναι: τι σημαίνει πραγματικά η «τήρηση των όρων εγγύησης»; Πολλοί κατασκευαστές προβάλλουν την αποκλειστική χρήση γνήσιων ανταλλακτικών ως απαράβατο όρο. Αλλιώς, χάνεις την κάλυψη.
Όμως, η πραγματικότητα είναι πιο σύνθετη. Υπάρχουν δεκάδες περιπτώσεις όπου επώνυμα aftermarket εξαρτήματα καλύπτουν — ή και ξεπερνούν — τις προδιαγραφές των γνήσιων. Πολλές φορές μάλιστα, τα γνήσια εξαρτήματα είναι στην ουσία προϊόντα τρίτων, με διαφορετικό κουτί και τιμή. ¶ρα, το θέμα είναι τεχνικό ή εμπορικό; Νομικό ή ψυχολογικό;
 

Η «φθηνή λύση» βολεύει αλλά έχει και τα ρίσκα της

Στην άλλη άκρη του φάσματος, το παραεμπόριο ανθεί. Φρένα χωρίς πιστοποιήσεις, φίλτρα με αμφίβολα υλικά, ακόμα και αναλώσιμα που δεν έχουν περάσει από κανέναν ποιοτικό έλεγχο. Αυτά τα «φθηνά» ανταλλακτικά μπορεί να στοιχίσουν ακριβά — όχι μόνο στο πορτοφόλι, αλλά και στην ασφάλεια. Απότομη απώλεια φρεναρίσματος, διαρροή καυσίμου ή αστοχία σε ζωτικής σημασίας εξάρτημα δεν είναι υποθέσεις, αλλά καταγεγραμμένα περιστατικά.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν aftermarket εταιρείες με πιστοποιήσεις TÜV, ISO και εγγυήσεις καλύτερες από τις εργοστασιακές. Κατασκευάζουν εξαρτήματα για δεκάδες brands, απλώς χωρίς το επίσημο λογότυπο. Πώς μπορεί να διακρίνει ένας καταναλωτής τι είναι ποιοτικό και τι όχι; Και ποιος φέρει την ευθύνη όταν κάτι πάει στραβά;
 

Αφού η Ε.Ε. επιτρέπει την χρήση aftermarket γιατί χάνεις την εγγύηση;

Οι μηχανικοί βρίσκονται ανάμεσα σε δύο κόσμους. Από τη μία, οι αντιπροσωπείες απαιτούν πλήρη συμμόρφωση με τις επίσημες οδηγίες. Από την άλλη, ο πελάτης ζητά «κάτι πιο οικονομικό». Ένα συνεργείο που επιλέγει επώνυμο αλλά μη γνήσιο ανταλλακτικό για λόγους κόστους ή διαθεσιμότητας, μπορεί να έρθει αντιμέτωπο με καταγγελία ή και νομικές επιπτώσεις.
Το ευρωπαϊκό πλαίσιο, ωστόσο, είναι σαφές: σύμφωνα με τη νομοθεσία της Ε.Ε., η χρήση ισοδύναμων ανταλλακτικών δεν επιτρέπεται να ακυρώνει την εγγύηση, εφόσον αυτά πληρούν τις τεχνικές προδιαγραφές. Αρκεί όμως αυτό στην πράξη; Και ποιος το αποδεικνύει όταν ξεκινήσει η διαφωνία;
 

Η εγγύηση αξίζει… κάθε ευρώ που δίνουμε;

Το δίλημμα για τον αναβάτη είναι διαρκές: επενδύω στο «εγγυημένο» ή ρισκάρω για να εξοικονομήσω; Μπορεί ένα service με after-market φίλτρα και φρένα να κοστίζει 40% λιγότερο, αλλά η αβεβαιότητα στοιχίζει ψυχολογικά. Από την άλλη, υπάρχουν οδηγοί που δηλώνουν ανοιχτά: «δεν με νοιάζει η εγγύηση, με νοιάζει το τι μου προσφέρει το κάθε εξάρτημα στην πράξη».
Η αγορά σήμερα κινείται ανάμεσα σε δύο κόσμους: Τον κόσμο της επίσημης συντήρησης, με εγγυήσεις, ελέγχους με ένα πιο υψηλό κόστος· και τον κόσμο της ανεξάρτητης συντήρησης με επιλογές και οικονομικά οφέλη αλλά και ρίσκο. Όσο οι καταναλωτές εκπαιδεύονται, τόσο τα όρια θα θολώνουν . Σε γενικές γραμμές μια μεγάλη μερίδα του κόσμου επιλέγει γνήσια ανταλλακτικά και εξουσιοδοτημένα συνεργεία για να έχει το κεφάλι του ήσυχο από όλες τις απόψεις . Μια άλλη μερίδα επιλέγει κάποια aftermarket που είναι πιο ακριβά από τα γνήσια και ενδεχομένως καλύτερα. Εκείνοι που πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί είναι αυτοί που επιλέγουν οικονομικά ανταλλακτικά που ίσως δεν πληρούν τις απαραίτητες προδιαγραφές.  Εν κατακλείδι με τόση πληροφορία που υπάρχει στην αγορά ίσως η εγγύηση να αξίζει και μάλιστα πολύ!