Γιατί κανείς δεν βοηθάει σε περίπτωση ατυχήματος;

Καθημερινά, ατυχήματα και συμβάντα στον δρόμο συμβαίνουν μπροστά στα μάτια ανθρώπων, που όμως αρνούνται να βοηθήσουν. Γιατί η εξαίρεση, έγινε τελικά ο κανόνας;

Στην χώρα μας, είθισται γενικότερα να κατακρίνονται, όσοι θα δουν μια σκηνή ατυχήματος στο δρόμο και δεν θα σταματήσουν να βοηθήσουν. Είναι εύκολο να μιλάμε για ένα γεγονός, πόσοι όμως από αυτούς που «κράζουν» αυτή την πρακτική θα σταματήσουν όντως, σε περίπτωση που ΟΙ ΙΔΙΟΙ δουν κάτι αντίστοιχο; Μάλλον πολύ λίγοι, αν θέλετε την γνώμη μας. Και γιατί συμβαίνει αυτό;

Η καχυποψία έχει σκοτώσει την ανθρωπιά

Οι καιροί, δυστυχώς, είναι πολύ δύσκολοι. Η λεγόμενη «ανθρωπιστική κρίση» έχει ως αποτέλεσμα την συντριβή των σχέσεων εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης, στις περισσότερες περιπτώσεις. Aλλωστε, εδώ πολλές φορές δεν μπορούμε να τα βρούμε με δικούς μας ανθρώπους, θα εμπιστευτούμε ή θα πλησιάσουμε έναν ξένο; Ας επιστρέψουμε όμως στο θέμα. Πολλοί δεν σταματούν για βοήθεια, διότι φοβούνται ότι θα εμπλακούν και αυτοί με το συμβάν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Όπως λαϊκά λέμε, «ο κόσμος έχει τρελαθεί» και κανείς δεν ξέρει τι να περιμένει από οποιονδήποτε άνθρωπο. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που άτομα έχουν αρνηθεί εμφατικά οποιαδήποτε βοήθεια, ή άλλα που βρήκαν τον μπελά τους προσπαθώντας να βοηθήσουν! Δυστυχώς όμως το αποτέλεσμα είναι ότι πολλοί που πραγματικά χρειάζονται βοήθεια σε κάποιο ατύχημα, μένουν χωρίς αυτή, πολλές φορές με τραγικό αποτέλεσμα.

Οι επιτήδειοι δεν λογαριάζουν τίποτα πλέον

Κακοποιοί και απατεώνες έχουν πολλές μεθόδους να παραπλανούν τα θύματά τους πλέον και δεν είναι λίγες οι φορές που παριστάνουν άτομα σε κίνδυνο ή σε ανάγκη στην άκρη του δρόμου, παρασύροντας ανυποψίαστους οδηγούς που θέλουν να βοηθήσουν. Με αυτό το σκεπτικό λοιπόν, πως μπορεί ο καθένας να νιώθει ασφαλής και να ξέρει ότι βοηθά σε μια κατάσταση ανάγκης, και όχι ότι πιάνεται κορόϊδο; Δυστυχώς, ειδικά όταν μιλάμε για δρόμους εκτός πόλης και …ύποπτες ώρες της ημέρας, πολλά σκηνικά που φαίνονται ως ατυχήματα, δεν είναι. Πως μπορεί λοιπόν να ξέρει ο κάθε ανυποψίαστος χρήστης του δρόμου, αν πρέπει ή όχι να βοηθήσει; Δυστυχώς, δεν μπορεί.

Μπορείς να βρεθείς πολύ άσχημα μπλεγμένος αν υπάρχουν τραυματισμοί

Μπορεί να έχεις όλη την καλή θέληση να βοηθήσεις σε κάποιο ατύχημα, το οποίο ίσως να έχει και τραυματισμό –ακόμα και ελαφρύ. Τι θα γίνει όμως αν κάτι πάει στραβά ή ο εμπλεκόμενος δυσανασχετήσει; Μπορεί να σε μπλέξει πάρα πολύ άσχημα, ειδικά αν ΔΕΝ ξέρεις πρώτες βοήθειες! Γενικά, είναι κανόνας ότι δεν αγγίζουμε κανέναν, αν δεν γνωρίζουμε πρώτες βοήθειες και υποψιαζόμαστε τραυματισμό. Αλλά κάποιες φορές, ο κίνδυνος της εμπλοκής κάνει πολλούς να αποφεύγουν τελείως μια σκηνή ατυχήματος.

Ένα τηλεφώνημα στις αρχές και… είσαι ήσυχος.  

Αν μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε κάτι, σε περίπτωση που γίνει μάρτυρας συμβάντος, είναι να τηλεφωνήσει στις αρμόδιες αρχές: Αστυνομία και 166. Παράλληλα, μπορεί κανείς να παραμείνει και στο σημείο, χωρίς να εμπλακεί άμεσα με τους παθόντες. Οι αρχές είναι φυσικά τα νόμιμα εντεταλμένα όργανα να αναλαμβάνουν δράση σε τέτοιες περιπτώσεις. Και ό, τι και να λέμε περί… ολιγωρίας, δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε ή να υπερβούμε τον ρόλο τους. Για αυτό, ένα τηλεφωνάκι, μια λεπτομερής περιγραφή του τι βλέπουμε και εμείς…είμαστε καλυμμένοι.

Τι πιστεύετε εσείς; Κάνουν καλά ή όχι, όσοι αποφεύγουν να βοηθήσουν σε περίπτωση ατυχήματος; Πιστεύετε ότι μια βοήθεια θα μπορούσε να είναι χρήσιμη ή πρέπει όλα να τα αφήνουμε στους αρμόδιους επαγγελματίες;

  • ΖΕΙΜΠΈΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ

    Καταρχήν δεν είναι ξεκάθαρο αν οι ιατροί που τυχαίνει να είναι παρόν στο ατύχημα μπορούν να προσφέρουν (ο νόμος απαγορεύει ιατρικές πράξις εκτός ειδικότητας ή δεν σε καλύπτει· κάτι αν στραφεί κάποιος εναντίον σου). Από την στιγμή λοιπόν που οι επαγγελματίες υγείας δεν γνωρίζουν αν μπορούν να προσφέρουν, πώς έχουμε αυτή την απαίτηση από τους πολίτες? Επιπροσθέτος η νομοθεσία δεν επιτρέπει στούς επαγγελματίες υγείας να αρνηθούν να καταθέσουν σαν μάρτυρες για το συμβάν (λες και ο καθένας είναι υποχρεωμένος να μπαίνω-βγαίνει στα δικαστήρια για μία δική που μπορεί να κρατήσει χρόνια). Όταν λοιπόν όλα αυτά γίνουν ξεκάθαρα, τότε μπορούμε να επιστρέψουμε στο θέμα και με την κατάλληλη εκπαίδευση των πολιτών, θα έχουμε άμεσα μια διαφορετική εικόνα στους Ελληνικούς δρόμους.

     
  • Δημητρης Γκεγκας

    Πιστευω οτι πρεπει να δινουμε τα στοιχεια εφοσον ειμαστε αυτοπτες μαρτυρες και να καταθεσουμε αυτο που ειδαμε. Εχω βοηθησει με τη μαρτυρια μου σε τρια τροχαια ατυχηματα αλλα σε ενα αλλο απειληθηκα γιατι οι εμπλεκομενοι τα ειχαν βρει και δεν ηθελαν να καταθεσω.

     
  • Καστρησιος Γιώργος

    Και μην ξεχνάμε ότι ο μάρτυρας έχει υποχρεωτική φυσική παρουσία σε όσα δικαστήρια ενδεχομένως προκύψουν. ΒΡΑΣΤΑ !!!

     
  • Βασίλης

    Θεωρώ πως καλό είναι να σταματάει ο κόσμος για βοήθεια. Πιστεύω πως η βοήθεια 2-3 ατόμων είναι αρκετή όμως. Δεν είναι λογικό να σταματήσει όλος ο κόσμος για ένα ατύχημα είτε αυτό είναι μεγάλων επιπτόσεων είτε μικρών. Αρκεί να σταματήσουν αυτοί που είδαν το συμβάν, κάποιος που ξέρει από πρώτες βοήθειες επίσης. Από την στιγμή που είναι ήδη 3 άτομα, ας πούμε, γύρω από το συμβάν λογικό είναι πως θα έχουν τηλεφωνήσει και στις αρχές. Καλό είναι να σταματάει κάποιος για να παρέχει την βοήθεια που μπορεί, αλλά αν τον έχουν προλάβει δεν είναι κακό να προσπεράσει.