Design ηλεκτρικών: φουτουριστικό και ελεύθερο ή «λευκές συσκευές»;

Νέες γραμμές χωρίς ρεζερβουάρ και εξάτμιση
Ενιαίες πλατφόρμες που ρίχνουν το κόστος
Ο κίνδυνος όλα να μοιάζουν ίδια
Πιο δύσκολο να ξεχωρίσει η «υπογραφή» κάθε μάρκας

mototriti Team

Νέες γραμμές χωρίς ρεζερβουάρ και εξάτμιση

Η ηλεκτροκίνηση δίνει στα σχεδιαστικά τμήματα των εταιρειών μια, ας την πούμε ελευθερία. Ο σχεδιασμός των ηλεκτρικών scooter/μοτοσυκλετών γίνεται πιο μινιμαλιστικός, φουτουριστικός σε ορισμένες περιπτώσεις και ξεφεύγει εν μέρει από τα παραδοσιακά σχήματα, εφόσον δεν υπάρχει η ανάγκη για ρεζερβουάρ ή εξάτμιση. Μένει μόνο να δούμε στο μέλλον, πόσο «μπροστά» μπορούν να σκεφτούν οι κατασκευάστριες εταιρείες και ενδέχεται να δούμε και κάτι εντελώς διαφορετικό, «δραπετεύοντας» από τα όρια του κλασσικού δίκυκλου.
 

Ενιαίες πλατφόρμες που ρίχνουν το κόστος

Η απουσία μηχανικών μερών ανοίγει τον δρόμο για modular πλατφόρμες. Ένα πλαίσιο μια ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας ή scooter μπορεί να φιλοξενήσει διαφορετικές  μπαταρίες ή ηλεκτροκινητήρες, δίνοντας στις εταιρείες την ευκαιρία να μειώσουν το κόστος παραγωγής. Αυτό σημαίνει ότι τα ίδια βασικά εξαρτήματα μπορούν να φιλοξενούνται με διαφορετικό design, ώστε να βγουν πολλές εκδόσεις (με μεγαλύτερη αυτονομία, μεγαλύτερη τελική κ.λ.π.). Κατά έναν τρόπο, είναι όπως τα smartphones, όπου έχεις ένα μοντέλο με 128 GB χωρητικότητα, ένα με 264 κ.ο.κ. Συνεπώς η λογική των οικονομικότερων σειρών και της πιο προσιτής τιμής ανοίγει την ηλεκτροκίνηση σε περισσότερους αγοραστές.
 

Ο κίνδυνος όλα να μοιάζουν ίδια

Από την άλλη πλευρά υπάρχει κίνδυνος η «ελευθερία» αυτή να φέρει και ομοιομορφία. Αυτό συμβαίνει ήδη, καθώς αρκετά ηλεκτρικά δίτροχα είτε προέρχονται από μεγάλους κατασκευαστές είτε από νεότερες εταιρείες στο χώρο, δείχνουν να μοιράζονται παρόμοιες γραμμές. Η έλλειψη μηχανικών μερών μπορεί να καταλήξει σε σχεδιαστικά στερεότυπα με αποτέλεσμα τα μελλοντικά δίκυκλα να μοιάζουν περισσότερο με «λευκές οικιακές συσκευές» παρά με αντικείμενα που χαρακτηρίζουν μια γενιά, μια κουλτούρα, μια φιλοσοφία.
 

Πιο δύσκολο να ξεχωρίσει η «υπογραφή» κάθε μάρκας

Ένα ακόμη ζήτημα είναι το πώς μπορεί μια μάρκα να ξεχωρίσει. Μέχρι σήμερα, ο ήχος ενός τρικύλινδρου  κινητήρα, η αίσθηση του γκαζιού σε ένα δίχρονο ή ακόμα και η παρουσία μιας χαρακτηριστικής εξάτμισης ήταν στοιχεία ταυτότητας (π.χ. ορισμένες Ευρωπαϊκές μοτοσυκλέτες παλιότερα έχουν την εξάτμιση τοποθετημένη στην αριστερή πλευρά, ενώ οι Ιαπωνικές/Κινέζικες δεξιά, το ασσύμετρο φανάρι του GS, η μονοκόμματη ουρά του GSXR) . Στα ηλεκτρικά, όλα αυτά τείνουν να εξαφανιστούν. Έτσι, η διαφοροποίηση πρέπει να προκύψει μέσα από το design, την εργονομία, την τεχνολογία στις TFT οθόνες. Η πρόκληση για τους κατασκευαστές είναι να δώσουν «χαρακτήρα» εκεί που τα παραδοσιακά στοιχεία έχουν χαθεί, ώστε ο αναβάτης να αισθάνεται ότι οδηγεί κάτι που έχει ταυτότητα και όχι ένα απρόσωπο μέσο.