Παρότι το όνομα και η εμφάνισή τους δίνει την εντύπωση ότι τα ελαστικά είναι κατασκευασμένα αποκλειστικά από καουτσούκ, η πραγματικότητα απέχει αρκετά.
Το κύριο πρόβλημα που καλούνται να αντιμετωπίσουν, ειδικά σε σπορ μοτοσυκλέτες με δυνατούς κινητήρες και φρένα, δεν είναι άλλο από τη δομή τους. Κάτω από το πέλμα που βλέπουμε βρίσκεται ο σκελετός του ελαστικού, που είναι επιφορτισμένος με το να κρατά το σχήμα του σταθερό ανεξάρτητα από τις δυνάμεις που ασκούνται πάνω του.
Ο σκελετός αποτελείται από σειρά πλέξεων, γνωστές ως "λινά", που παρά το όνομά τους είναι πλέον κατασκευασμένες από συνθετικά υλικά διαστημικής τεχνολογίας, όπως ίνες αραμιδίου, σχεδιασμένα ώστε να προσφέρουν ελεγχόμενη παραμόρφωση υπό κλίση ώστε να έρχεται σε επαφή με το δρόμο όσο μεγαλύτερη επιφάνεια γίνεται, χωρίς δομικά προβλήματα σε μεγάλο βάθος χρόνου.
Πάνω από αυτές τις πλέξεις βρίσκεται η γόμα του ελαστικού, ή για την ακρίβεια στην πλειονότητα πλέον των περιπτώσεων, οι γόμες διαφορετικής σκληρότητας και προσμείξεων.
Ένα σπορ ελαστικό παλαιάς τεχνολογίας με μια μόνο γόμα, έχει παρόμοια τριβή και φθορά σε όλο το πλάτος του πέλματος. Αυτό σημαίνει ότι για να έχουμε καλή πρόσφυση υπό κλίση θυσιάζουμε αισθητά τη μακροζωία του ελαστικού στην ευθεία – και αυτό περιλαμβάνει και την οδήγηση στην Εθνική.
Οι διπλές ή τριπλές γόμες λύνουν αυτό το πρόβλημα, χωρίζοντας το ελαστικό σε ζώνες. Σκληρότερη γόμα και διαφορετικές προσμείξεις στο κέντρο για αντοχή στην ευθεία και πιο μαλακές στα πλαϊνά του ελαστικού για καλύτερη πρόσφυση υπό κλίση.
Η τεχνολογία αυτή έχει έρθει φυσικά από τους αγώνες, όπου τα ελαστικά είχαν διαφορετικές γόμες και ανά πλευρά, ανάλογα με το αν η πίστα ήταν δεξιόστροφη ή αριστερόστροφη.
Β«ΞολοΟΟΞ½ΞΏΟΒ» ΟΟΞΏ ΟΞ―ΟΟ ΞΊΞ¬ΞΈΞΉΟΞΌΞ±! ΞΞ¬Ξ½Ξ΅ΞΉΟ ΟΞΏ αμάξι ΟΞΏΟ
Β«Οαγίδα ΞΈΞ±Ξ½Ξ¬ΟΞΏΟ
Β»;