Το Burgman 650 τα πάει καλά με τις στροφές χάρη στο προοδευτικό του γκάζι αλλά δεν υπόσχεται συγκινήσεις υπό μεγάλη κλίση.
Η άμεση μετάβαση από το Burgman 200 στο Burgman 650 Executive μου προκάλεσε ένα πολιτισμικό σοκ, κυρίως από πλευράς βάρους (277 κιλά) αλλά και μετακίνησης με σβηστό κινητήρα. Παρ´ όλα αυτά το αντιμετώπισα και το συνήθισα νωρίς με μοναδική εξαίρεση, όταν χρειαζόταν να το ανεβάσω στο διπλό σταντ. Θέλει αποφασιστικές κινήσεις, αλλά δεν είναι πιο δύσκολο σε χρήση, από το σαφώς ελαφρύτερο 200, λόγω καλύτερου μοχλού. Τις περισσότερες φορές λοιπόν, επέλεγα την ευκολία του πλαϊνού. Το Burgman 650 είναι scooter για μεγάλες αποστάσεις. Με το πρώτο άνοιγμα του γκαζιού τα 277 κιλά εξαφανίζονται και η επιτάχυνση σε κολλάει πίσω στο κάθισμα (sorry, στη σέλα). Χρειάζονται σχεδόν 4 δευτερόλεπτα για να ξεπεράσει τα 100 χλμ./ω. Ένα από τα πιο δελεαστικά χαρακτηριστικά του Executive είναι το κουμπί POWER, που δίνει ένα γερό -ακόμη πιο ροπάτο- boost στο Burgman, κρατώντας τις στροφές σε υψηλά επίπεδα, ιδιαίτερα όταν μεταφέρετε βαρύ φορτίο. Καθώς δεν χρειάστηκε να κουβαλήσω πολλά πράγματα κατά τη διάρκεια της δοκιμής, το να ξέρεις ότι μπορείς να πατήσεις ένα κουμπί που γράφει "δύναμη" και να την αποκτάς άμεσα είναι σαφώς πολύ ωραίο! Η χειροκίνητη (Manual) επιλογή μετάδοσης δεν θα φανεί τρομερά χρήσιμη μέσα στην πόλη. Εντός πόλης, το Burgman φεύγει πρώτο στα φανάρια, αλλά χωρίς την ίδια ευκολία όταν συναντήσει έντονη κίνηση. Το τιμόνι κόβει αρκετά για ελιγμούς, όμως οι καθρέπτες βρίσκονται στο ίδιο ύψος με αυτούς των αυτοκινήτων. Χρειάζεται προσοχή και εν ανάγκη κλείσιμο, όταν περνά ανάμεσα από σταματημένες ουρές και με χαμηλές ταχύτητες. Στα ταξίδια και τις μεγάλες αποστάσεις όμως, είναι ευκολότερο να "παίξει" κανείς λιγάκι με τα ανεβοκατεβάσματα, αν και λειτουργικά βρήκα κάπως δύσχρηστα τα χειριστήρια στο αριστερό χέρι μιας και οι διακόπτες των ταχυτήτων στο γκριπ είναι λίγο πιο ψηλά απ´ ό,τι θα βόλευε. Ο ήχος του κινητήρα φέρνει κάτι σε GSR και σε αποσπά από το γεγονός πως καβαλάς ένα scooter. Το δούλεμα του είναι τραχύ και δεν μοιάζει να ζορίζεται πουθενά. Αντιθέτως, κρατάει μόνιμα ένα απόθεμα δύναμης, ώστε να χρησιμοποιήσει ανά πάσα στιγμή. Τα ανοιχτά κομμάτια και η εθνική είναι τα αγαπημένα του, με το κοντέρ να δείχνει 187χλμ. και έπειτα, ακόμη και αν το γκάζι είναι τέρμα, συνεχίζει να ανεβάζει λίγο πιο αργά. Αν και το λέει ο κινητήρας του, η φιλοσοφία του αρχίσει να θέτει τα όριά της από τα 170 και μετά, με το μεγάλο Burgman να παρουσιάζει ταλαντώσεις από το πλαίσιο και τους μικρούς τροχούς, με τη φαρδιά κατασκευή να το κάνει ευαίσθητο στους ανέμους. Όχι ότι θα προβληματιστεί σε πιο λογικές ταχύτητες βέβαια, ειδικά στις ανοιχτές στροφές όπου πιάνεις τον εαυτό σου να μπαίνει υποσυνείδητα στο χαλαρά σβέλτο ρυθμό του 650.Για τις ανάγκες της φωτογράφησης, οδηγήσαμε σε έναν στενό επαρχιακό δρόμο με κλειστές στροφές. Ομολογώ πως είχα τους ενδοιασμούς μου, όμως το Burgman με καθησύχασε με το περίσσιο γκάζι του και μετά από μερικά γυρίσματα στη περιοχή, πήρε τον αέρα χωρίς να αναγκαστεί σε μεγάλες κλίσεις που, ως γνωστόν, δεν ενδείκνυνται για ένα δίκυκλο αυτής της κατηγορίας. Η ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενη ζελατίνα δεν θα έλεγα πως κάνει μεγάλη δουλειά στα πολλά χιλιόμετρα. Από ένα σημείο και μετά, αρχίζει να τρεμοπαίζει με τον αέρα και αν είναι ρυθμισμένη στο ψηλότερο επίπεδο αλλοιώνει σημαντικά την ορατότητα.
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 87260 αναγνώστες
Η κίνηση στους δρόμους