…και με δύο. Η χειρολαβή είναι ενιαία με τη σέλα του συνεπιβάτη.
Η αλήθεια είναι ότι το μέτριο ύψος της σέλας του Mulhacen το καθιστά ένα ευκολοδήγητο δίκυκλο για τον καθένα. Στην ίδια κατεύθυνση στοχεύει και το εξαιρετικά φαρδύ τιμόνι, που δημιουργεί μεγάλο μοχλό και η οδήγηση του Mulhacen γίνεται ακόμα πιο εύκολη υπόθεση, αλλά επίσης και το τρίγωνο τιμόνι -σέλα -μαρσπιέ, που είναι απόλυτα φυσιολογικό.
Παρατήρηση μπορούμε να κάνουμε ωστόσο, για το υπερβολικά μεγάλο μήκος του ρεζερβουάρ που φτάνει τόσο πίσω και κλέβει πολύτιμο έδαφος από τη σέλα. Επομένως, το να κάτσεις κοντά στο τιμόνι του Mulhacen γίνεται πράγμα αδύνατο. Και μάλιστα στο σημείο που το ρεζερβουάρ ακουμπάει με τη σέλα, η σέλα κάνει "σούζα" και τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα. Πρέπει να ομολογήσω πως κανένας άλλος δημοσιογράφος της αποστολής, Έλληνας ή ξένος, δεν εξέφρασε το ίδιο παράπονο. Με ύψος 1,90μ., ένα πράγμα για το οποίο είμαι απόλυτα σίγουρος, είναι ότι έχω μακριά χέρια. Πώς γίνεται όμως και πάλι με τόσο μακριά χέρια η απόληξη του ρεζερβουάρ να γίνεται ενοχλητική;
Και μιλάμε για ένα από τα πιο ευαίσθητα σημεία του ανθρώπινου σώματος... ελπίζω να καταλαβαίνετε! Ως συνέπεια του προηγούμενου, αναγκαστικά το σώμα πρέπει να μετατοπιστεί ελαφρώς προς τα πίσω, για να αποφύγει το σκληρό σημείο. Και πίσω τα πράγματα είναι σκληρά, λιγότερο απ' ό,τι φαίνεται όμως. Το υλικό που αντιστοιχεί στο συνεπιβάτη είναι σχετικά λίγο και μέτριο σε σκληρότητα. Η χειρολαβή δε, έχει αρκετά δύσκολη πρόσβαση.
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
