Η παρουσίαση του Mulhacen ήταν δυστυχώς χρονικά σύντομη. Συνεπώς, σύντομες ήταν και οι εντυπώσεις που αποκομίσαμε. Στο πιο όμορφο και στριφτερό κομμάτι της διαδρομής που κάναμε έβρεχε, ενώ η πολύτιμη και μοναδική φωτογράφηση έγινε γύρω από μια μικρή στρογγυλή πλατεία με ένα μεγάλο σιντριβάνι στη μέση που ψέκαζε το δρόμο. Πάντα όμως προλαβαίνεις να καταλάβεις τουλάχιστον τα βασικά. Έτσι λοιπόν έχουμε και λέμε. Το αρκετά μικρότερο μεταξόνιο του Mulhacen (50 με 100χιλ.) σε σχέση με τον ανταγωνισμό, δε γίνεται ιδιαίτερα αισθητό. Τη διαφορά όμως κάνουν οι κατά μια ίντσα μεγαλύτεροι τροχοί. Δε θα μπορούσαμε λοιπόν να παραδεχτούμε ότι το Mulhacen είναι το πιο νευρικό και ατίθασο όχημα του πλανήτη. Κάθε άλλο. Σε φυσιολογικούς ρυθμούς οδήγησης, το Mulhacen είναι φιλικό και πρόθυμο. Οι αλλαγές στις κλίσεις γίνονται γρήγορα, ενώ τα περιθώρια πρόσφυσης των μεγάλων ελαστικών εξαντλούνται πολύ δύσκολα. Το ίδιο δύσκολο ήταν και να πιστέψουμε ότι οι μπίλιες των μαρσπιέ σε όλα σχεδόν τα Mulhacen που παραλάβαμε ήταν φαγωμένες από τους προηγούμενους δημοσιογράφους. Όταν η ταχύτητα ανέβει σε τριψήφια νούμερα, το Mulhacen γίνεται νευρικό και το τιμόνι ελαφρώνει. Και όσο φυσάει, το φαινόμενο γίνεται εντονότερο, μιας και δεν υπάρχει καμία κάλυψη από τον αέρα.