Τις τελευταίες ημέρες, πάταγο έκανε η είδηση για την συζήτηση προς εφαρμογή υποχρεωτικού, αυτόματου περιοριστή ταχύτητας στα δίκυκλα.
Το σύστημα θα δουλεύει αναγνωρίζοντας το όριο ταχύτητας του δρόμου στον οποίο κινείται το κάθε δίκυκλο και ουσιαστικά… επιβάλλοντας το στον αναβάτη του, με επέμβαση στα φρένα και στον κινητήρα του μοντέλου.
Φυσικά αυτό το σενάριο ακούγεται δυστοπικό και εγείρει ερωτήματα, σχετικά με την ελευθερία της μετακίνησης και ειδικά από το μέσο που την πρεσβεύει κατ εξοχήν. Πριν προχωρήσουμε, όμως, παρακάτω, καλό είναι να δούμε και λίγο διαφορετικά το θέμα, διότι όχι απλά υπάρχει νόμος και πρέπει να εφαρμόζεται, αλλά και οι αναβάτες οι ίδιοι, ενίοτε το παρακάνουν με την υπέρβαση του ορίου ταχύτητας.
4 στους 10 αναβάτες σε ατύχημα περνώντας το όριο, 35% η θνησιμότητα
Σύμφωνα με τα δεδομένα της ΕΛΣΤΑΤ, η παραβίαση του ορίου ταχύτητας είναι η συχνότερη τροχαία παράβαση στην οποία υποπίπτουν οι μοτοσυκλετιστές που εμπλέκονται σε ατύχημα. Συγκεκριμένα, το εν λόγω ποσοστό ανέρχεται στο 37%, ενώ η θνησιμότητα της παράβασης είναι η υψηλότερη φτάνοντας το 35%. Αν βάλει κανείς στην εξίσωση το γεγονός, ότι 1 στους 2 νεκρούς καταγράφεται σε κατοικημένη περιοχή, το θέμα είναι αναμφίβολα σοβαρό –αλλιώς, δεν θα υπήρχαν οι συζητήσεις για τον υποχρεωτικό περιοριστή ταχύτητας. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η υπέρβαση του ορίου είναι μόνο μέρος της εικόνας για την οδική πραγματικότητα και αυτό το ξέρουμε όλοι.
Επόμενα πιο συχνά αιτία ατυχήματος η… κανονική πορεία και η παραβίαση ερυθρού σηματοδότη
Το ότι η υπερβολική ταχύτητα φέρνει νεκρούς, είναι επιβεβαιωμένο από κάθε στατιστική του κόσμου. Πριν όμως μιλήσουμε για… ηλεκτρονικό «κεχαγιά» που θα μας πατάει το φρένο, ας δούμε λίγο και τις άλλες αιτίες ατυχημάτων: Σύμφωνα πάντα με την ΕΛΣΤΑΤ, μετά την υπερβολική ταχύτητα, οι συχνότερες καταστάσεις κατά τις οποίες επήλθε το ατύχημα ήταν η… κανονική πορεία (με ποσοστό 36% και θνησιμότητα 31%) και η παραβίαση ερυθρού σηματοδότη (με ποσοστό 25% και θνησιμότητα 31%). Μάνι-μάνι λοιπόν έχουμε 2 ακόμα αιτίες θανατηφόρων ατυχημάτων που μπορεί να απαιτούν και αυτές τον δικό τους ηλεκτρονικό… κηδεμόνα. Βάζουμε αυτόματο φρενάρισμα, ώστε να μην παραβιάζονται τα φανάρια και αυτόματο πιλότο, ώστε να αποφεύγονται τα ατυχήματα σε κανονική πορεία. Και κάπως έτσι φτάνουμε στην αυτόνομη μοτοσυκλέτα! Την οποία βέβαια έχει αποτάξει σχεδόν το σύνολο του μοτοσυκλετιστικού κόσμου.
Ο κόσμος δεν αγοράζει μοτοσυκλέτα για να κινείται αυτόνομα
Ας πούμε αλήθειες: Όλοι γνωρίζουμε ότι η επιλογή του δικύκλου και της μοτοσυκλέτας κατ επέκταση, δεν έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με μεταφορικές ανάγκες, παρά τα σημαντικά πλεονεκτήματα και σε αυτό τον τομέα. Το δίκυκλο και η μοτοσυκλέτα προσφέρουν αίσθηση ελευθερίας, αποτελούν απόλαυση και ψυχαγωγία, κάνουν καλό στην ψυχή και το σώμα και αποτελούν μια διαφυγή από την καθημερινότητα. Η μοναδική διασύνδεση αναβάτη-μοτοσυκλέτας δεν περιγράφεται εύκολα, ούτε όμως και αμφισβητείται. Οι αναβάτες μοτοσυκλέτας θέλουν να οδηγούν οι ίδιοι, και για αυτό τις αγοράζουν.
Ακυρώνεται ο λόγος ύπαρξης των δικύκλων επιδόσεων – Απειλή στην δημοφιλία της μοτοσυκλέτας;
Είναι ευρέως γνωστό ότι ο ανταγωνισμός των εταιρειών και, κατά συνέπεια, η συνεχής άνοδος του επιπέδου των επιδόσεων των δικύκλων, απορρέουν άμεσα από την προτίμηση των αναβατών στο «καλύτερο μοντέλο». Οι επιδόσεις είναι άμεσα συνυφασμένες με την οδηγική απόλαυση, με το fun-to-ride, με τον συναρπαστικό χαρακτήρα των μοτοσυκλετών που τις έχουν κάνει τόσο δημοφιλείς και ειδικά εν μέσω πανδημίας. Είναι δύσκολο λοιπόν να ανοίξεις κουβέντα για «περιοριστές», σε ένα κοινό που πολλές φορές πληρώνει αδρά, για να ξεκλειδώσει την δίτροχη απόλαυση. Σκεφτείτε μόνο τις 10 πιο καλοπουλημένες μοτοσυκλέτες στην Ελλάδα αυτή την στιγμή: όλες έχουν το επίπεδο επιδόσεων να… συντρίψουν τα όρια ταχύτητας ανά πάσα στιγμή. Και αν και καμία απολύτως εταιρεία δεν υποστηρίζει ούτε και προωθεί την παραβατική οδήγηση, τελικά το επίπεδο επιδόσεων δεν περιορίζεται ποτέ, προφανώς για θέμα γοήτρου, τεχνολογικού επιπέδου και έλξης των αναβατών.
Η οδηγική παιδεία ΔΕΝ υποκαθίσταται, ούτε επέρχεται με περιορισμούς
Σε καμία περίπτωση, δεν γίνεται να «τσουβαλιάζουμε» όλους τους μοτοσυκλετιστές ως παραβατικούς και οι αυτόματοι περιοριστές ταχύτητας κάνουν ακριβώς αυτό. Η υπεύθυνη οδήγηση θα έπρεπε να διδάσκεται εξαρχής και όχι να επιβάλλεται. ¶λλωστε, όπως είδαμε και παραπάνω, η υπέρβαση του ορίου ταχύτητας δεν είναι η μοναδική θανατηφόρα παράβαση που κάνουν οι αναβάτες. Πολλοί περνούν κόκκινο και stop, αμφότερες εγκληματικές πρακτικές. Και φυσικά δεν γίνεται να εξαιρέσουμε από τα θύματα των ατυχημάτων, αναβάτες που αποδεδειγμένα δεν ευθύνονταν για το συμβάν που τους τραυμάτισε ή τους σκότωσε. Με ποιο υπόβαθρο λοιπόν θα επιβάλλουμε καθολικό έλεγχο στις ταχύτητες των δικύκλων μας, όταν πάσχουμε ήδη στο βασικότερο ζήτημα όλων, την οδηγική μας παιδεία;
