Honda CBR250RR MC22: Η μικρή δασκάλα των superbike

Τετρακύλινδρη <<παιδεία>> στις 18.000 στροφές
Σχολείο με φρένα, καρμπυρατέρ και ακρίβεια
Δεν σε πήγαινε βόλτα. Σε πήγαινε αλλού
Αν τη βρεις, μη ρωτήσεις πολλά απλά χτύπα τη

HONDA: Spring Offer Astrea Grand & Supra X με όφελος έως 160ε.

Τετρακύλινδρη <<παιδεία>> στις 18.000 στροφές

Υπήρξε μια εποχή που οι μοτοσυκλέτες δεν χρειάζονταν κυβικά για να εμπνεύσουν δέος. Δεν υπήρχαν traction control, riding modes ή TFT οθόνες. Υπήρχε μόνο το καθαρό, μηχανικό μεγαλείο του κινητήρα, ο ήχος της εξάτμισης και το χτύπημα της καρδιάς σου σε κάθε αλλαγή ταχύτητας. Και σε αυτή την εποχή, η Honda CBR250RR MC22 έλαμψε σαν μικρό διαμάντι. Τετρακύλινδρη, με gear-driven εκκεντροφόρους, και κόκκινο στις 18.000 στροφές, έγινε κάτι παραπάνω από sport bike. Έγινε δασκάλα.

Αν την κοίταζες στα μάτια, δεν θα σου έλεγε “πάμε να παίξουμε”. Θα σου έλεγε “πάμε να μάθεις”. Ήταν μικρή σε διαστάσεις, αλλά δεν προσποιούνταν ποτέ πως είναι εύκολη. Ήθελε να την κερδίσεις.

Σχολείο με φρένα, καρμπυρατέρ και ακρίβεια

Το πλαίσιο της MC22 ήταν twin-spar από αλουμίνιο, σφιχτό και άκαμπτο, με μεταξόνιο στα 1345mm. Το πιρούνι δεν ήταν ρυθμιζόμενο, αλλά έκανε τη δουλειά του. Το μονό αμορτισέρ Pro-Link ήταν ρυθμιζόμενο σε προφόρτιση. Τα φρένα μπροστά: διπλοί δίσκοι με διπίστονες δαγκάνες – πολυτέλεια για 250άρα των ΅90s. Είχε και έναν πίσω μονό δίσκο. ABS; Όχι. Και δεν το χρειαζόταν.

Αλλά το πραγματικό πανεπιστήμιο βρισκόταν κάτω από το ρεζερβουάρ: ο MC14 κινητήρας. Τετρακύλινδρος εν σειρά, 16 βαλβίδες, υγρόψυκτος, με καρμπυρατέρ και gear-driven διπλούς εκκεντροφόρους. Τραβούσε από χαμηλά με ευγένεια, αλλά ζούσε πραγματικά από τις 13.000 μέχρι τις 18.000 στροφές. Εκεί, γινόταν άλλο πράγμα. Ένα F1 μοτέρ σε μικρογραφία. Με ουρλιαχτό που δεν περιγράφεται, μόνο βιώνεται.

Δεν σε πήγαινε βόλτα. Σε πήγαινε αλλού

Η MC22 δεν ήταν commuter. Δεν ήταν για ταξίδια, ούτε για συνεπιβάτες. Ήταν για στροφές, γνώση και ελευθερία. Ήταν για εκείνο το πρωινό που ξυπνάς και δεν σε χωράει το σπίτι. Στην πόλη ήταν ευέλικτη, μαγική για φιλτράρισμα και αλλαγές πορείας. Στην πίστα, σου έδινε την ψευδαίσθηση πως είσαι racer, αν είχες το θάρρος να την κρατήσεις ψηλά στο στροφόμετρο.

Δεν σου χάριζε τίποτα. Αν έμπαινες σε στροφή χωρίς σωστή σχέση, έμενες ξερός. Αν πήγαινες χαμηλά, βούλιαζε. Αν έκανες σωστά τα rev-match, σε επιβράβευε με ήχο και πρόοδο. Αν μάθαινες από αυτή, μπορούσες να οδηγήσεις τα πάντα μετά.

Αν τη βρεις, μη ρωτήσεις πολλά απλά χτύπα τη

Πολλές MC22 σήμερα κυκλοφορούν ακόμα. Με γρατσουνιές, aftermarket φέρινγκ και εξατμίσεις. Αν βρεις μία που κρατιέται μηχανικά σωστά, μην αναρωτηθείς για την τιμή. ΠάρΆ την. Φρόντισέ την. Κάνε της λάδια κάθε 5.000 χιλιόμετρα. Ρύθμισε τις βαλβίδες. Πέρνα ένα απόγευμα καθαρίζοντας καρμπυρατέρ και φίλτρα. Και μετά, βγες να την ακούσεις.
Η Honda CBR250RR MC22 δεν είναι απλώς ένα παλιό 250άρι. Είναι το συμπύκνωμα μιας εποχής που δεν θα ξανάρθει. Μια εποχή όπου το στροφόμετρο πήγαινε ψηλά και ο αναβάτης έπρεπε να πάει μαζί του.
Ήταν — και παραμένει — η μικρή δασκάλα των superbike. Και όσοι μάθαμε πάνω της, την κουβαλάμε για πάντα μέσα μας.