Yamaha Town Mate: Το παπί που ρίζωσε στην ελληνική ψυχή

Πιο πιστό κι από φίλο, πιο σκληρό κι από τρακτέρ
Ένα παπί που δεν ζητούσε τίποτα, εκτός από βενζίνη
Αναμνήσεις από σαμάρια, φορτία και... σούζες
Αντέχει ακόμα, ακριβώς όπως τότε

YAMAHA: Μόνο αν είναι MAX κυριαρχεί!

Πιο πιστό κι από φίλο, πιο σκληρό κι από τρακτέρ

Δεν ήταν ούτε το πιο δυνατό, ούτε το πιο γρήγορο. Ούτε το πιο εντυπωσιακό. Αλλά το Yamaha Town Mate είχε κάτι που δεν μετριέται με ίππους ή χιλιόμετρα. Είχε ψυχή. Ή μάλλον, έγινε κομμάτι της ψυχής του Έλληνα. Από τον παππού που πήγαινε με το καπέλο στην εκκλησία, μέχρι τον φοιτητή που έκανε σούζα έξω από την εστία, το Town Mate είχε μια μοναδική ικανότητα: να αντέχει, να εξυπηρετεί και να μην προδίδει ποτέ.
Δεν υπήρχε ελληνικό χωριό που να μην είχε ένα — ή πέντε. ¶σπρο, μπλε ή πράσινο, με το ρεζερβουάρ κάτω από τη σέλα και τον χαρακτηριστικό ήχο του τετράχρονου, να ανεβαίνει αγκομαχώντας τον λόφο για το μαντρί. Οι πινακίδες ξεθωριασμένες, η σχάρα πίσω συνήθως είχε ένα τελάρο γεμάτο καρπούζια ή τσουβάλια με διάφορα και το παπί… εκεί, πρώτο στη μάχη. Όχι μόνο επιβίωνε — θριάμβευε.
 

Ένα παπί που δεν ζητούσε τίποτα, εκτός από βενζίνη

Σε μια εποχή που τα περισσότερα παπιά ήθελαν ρύθμιση, γρασάρισμα και καθαρισμό κάθε λίγα χιλιόμετρα, το Town Mate είχε μετάδοση με cardan και δεν ζητούσε τίποτα. Χωρίς αλυσίδες, χωρίς δίσκους, χωρίς φασαρίες. Ήταν το «μη μου ζαλίζεις τα λάδια» της ελληνικής μηχανοκίνητης καθημερινότητας.
Γι' αυτό και στις αγγελίες, ακόμη και σήμερα, θα βρεις τη φράση «το απόλυτο παπί, δεν χαλάει με τίποτα». Γιατί όντως δεν χαλούσε. Και αν χαλούσε, ο «μάστορας του χωριού» το έφτιαχνε με ένα σύρμα , σφυρί και καλέμι. Το Town Mate είχε αυτή τη γοητεία του τίμιου και του ανθεκτικού. Της μηχανής που δεν χρειάζεται να την αγαπάς για να σε πάει όπου πρέπει – αλλά σε κάνει να την αγαπήσεις γιατί σε πάει παντού.
 

Αναμνήσεις από σαμάρια, φορτία και... σούζες

Το Yamaha Town Mate έγινε μέλος της οικογένειας. Από το πρωί που μετέφερε το γάλα στο τυροκομείο, μέχρι το βράδυ που πήγαινε τον πατέρα στην καφετέρια, δεν σταματούσε ποτέ. Κάθε ελληνική αυλή είχε ένα, και κάθε ελληνική οικογένεια μια ιστορία με αυτό. Κάποιοι το χαμήλωσαν και του έβαλαν εξατμίσεις άλλοι το φόρτωσαν με τσουβάλια με πατάτες και όχι μόνο.
Και παρόλο που δεν ήταν «γκαζιάρικο», έκανε κι αυτό τις σούζες του. Πόσοι φαντάροι έκαναν σβούρες στα στρατόπεδα μΆ ένα Town Mate, πόσοι πιτσιρικάδες το έκλεψαν να κάνουν βόλτες πίσω απΆ την πλάτη του πατέρα τους; Ήταν μηχανή για δουλειές αλλά και για «φάση». Για δουλειά αλλά και για ιστορίες.
 

Αντέχει ακόμα, ακριβώς όπως τότε

Σήμερα, δεκαετίες μετά, υπάρχουν δεκάδες Town Mate που κυκλοφορούν ακόμα στην επαρχία, σε νησιά και σε πίσω αυλές. Μερικά περιμένουν να φτιαχτούν, άλλα δουλεύουν κάθε μέρα. Κι όσο και αν τα σκούτερ και τα σύγχρονα παπιά κλέβουν τα βλέμματα, τίποτα δεν αντικαθιστά εκείνη την απλότητα. Το Town Mate δεν ήταν μόδα – ήταν εργαλείο, ήταν σύντροφος, ήταν ιστορία.
ΓιΆ αυτό, όποιος είχε ένα, δύσκολα το ξέχασε. Και όποιος το έχει ακόμα, δύσκολα το αποχωρίζεται. Το Yamaha Town Mate δεν ήταν ποτέ απλώς μια μηχανή. Ήταν μια Απίθανη Ιστορία, φτιαγμένη από ατσάλι, λάδι και αγάπη.