Μια από τις χειρότερες συνήθειες των Ελλήνων αναβατών είναι η τοποθέτηση του κράνους στον αγκώνα, μια πρακτική η οποία μπορεί να αποδειχθεί καταστρεπτική, σε περίπτωση πτώσης…
Σε κάποια μάλλον… σκοτεινή στιγμή για των Κ.Ο.Κ. της Ελλάδος, θεωρούταν νόμιμη η μεταφορά κράνους από τον αναβάτη, ακόμα και αν δε το φορούσε στο κεφάλι του. Μια προφανώς… παράλογη και άχρηστη διάταξη, δυστυχώς μας έχει αφήσει το κουσούρι του να φέρουμε το κράνος μας στον… αγκώνα μας, αντί να το φοράμε στο κεφάλι. Πόσο μάλλον τώρα που έπιασαν και οι καλές ζέστες και πολλοί αναβάτες… ψάχνουν αφορμή να μη φορέσουν το κράνος τους!
Ξεκινώντας φυσικά από το πλέον αυτονόητο, η μεταφορά του κράνους στο χέρι αφήνει το κεφάλι απροστάτευτο, και έτσι σε περίπτωση πτώσης η ατυχήματος… Θεός φυλάξοι. Οι συνέπειες ενός τραυματισμού στο κεφάλι είναι σαφώς προφανείς και μπορεί να είναι ακόμα και θανατηφόρες, οπότε, αν ο αναβάτης…επιβιώσει από κάτι τέτοιο (κυνικό, αλλά είναι η αλήθεια), ας δούμε τι ζημιές μπορεί να πάθει στο χέρι, στο οποίο έχει επιλέξει να το φέρει!
Ακόμα πιο συγκεκριμένα, η ελάχιστη ζημιά που μπορεί να γίνει είναι κάταγμα στον αντιβραχίονα, το οποίο είναι το οστό ανάμεσα στον αγκώνα και στον καρπό. Αυτή η βλάβη αποκαθίσταται εντός ολίγων μηνών, χωρίς συνήθως μακροχρόνιες συνέπειες, ωστόσο δύο πολύ σοβαρότερες ζημιές καραδοκούν: η εξάρθρωση αγκώνα και ώμου.
Δύο τραυματισμοί εξαιρετικά επώδυνοι, με μακρά περίοδο αποκατάστασης και όχι πάντα πλήρους, ειδικά όσον αφορά τον αγκώνα, με το τριπλό οστό και την περίπλοκη διάταξη. Είναι αρκετά μεγάλη η περίπτωση, αυτοί οι τραυματισμοί να μην αποκατασταθούν καλά, με αποτέλεσμα μεγάλες συνέπειες στην κινητικότητα του ατόμου και, φυσικά, στην καθημερινή ζωή, αφού το χέρι δεν θα μπορεί πλέον να κινείται σε όλο του το εύρος! Για να μην φτάσουμε στο ακραίο σενάριο, όπου το κράνος μπορεί να πιαστεί κάπου σε περίπτωση ατυχήματος με σύρσιμο και να προκαλέσει ακόμα και…ακρωτηριασμό!
Για αυτό, το κράνος το φοράμε πάντα στο κεφάλι, για τους προφανείς αλλά και όχι μόνο, λόγους!