Η οδήγηση είναι παράδειγμα ευκολίας, μιας που, παρά το χαμηλό και φαρδύ τιμόνι, πλαγιάζει πολύ εύκολα και μένει σταθερή στην πορεία της
Στο δρόμο η Royal Enfield Classic 350 είναι ακριβώς αυτό που θα περίμενε κανείς κοιτώντας την: ένα άκρως ουδέτερο, αγχολυτικό δίτροχο που δεν απαιτεί από τον αναβάτη του τίποτα πέρα από βενζίνη στο ρεζερβουάρ και αέρα στα λάστιχα. Η οδήγηση είναι παράδειγμα ευκολίας, μιας που, παρά το χαμηλό και φαρδύ τιμόνι, πλαγιάζει πολύ εύκολα και μένει σταθερή στην πορεία της, ακολουθώντας τις επιθυμίες του αναβάτη, αρκεί φυσικά ο τελευταίος να σεβαστεί τη φύση της και να μην κυνηγάει κλίσεις με το μοιρογνωμόνιο. Η καμπύλη απόδοσης του κινητήρα με τη ροπή να βγαίνει τόσο χαμηλά, διατηρεί το σύνολο σταθερό κατά τη διάρκεια της στροφής, ενώ ακόμα και «άτσαλες» περιστροφές του δεξιού γκριπ δεν αρκούν για να το διαταράξουν, αφού η δύναμη βγαίνει στο δρόμο ομαλά και στρωτά. Όσο για τις ευθείες, η Classic 350 τις ...καταπίνει αργά και σταθερά σαν να τις απολαμβάνει. Εκμεταλλευόμενοι τη ροπή του κινητήρα και την overdrive 5η σχέση, καταλήγουμε να οδηγούμε με τη ροή της κίνησης των οχημάτων και όχι να προσπαθούμε να την ξεπεράσουμε κι έτσι καταφέρνουμε τους ίδιους χρόνους για τις ίδιες αποστάσεις, αλλά με σημαντικά λιγότερη πίεση. Παρόλα αυτά το στενό της πλάτος την κάνει ιδανική για διήθηση και μόνη προσοχή χρειάζεται το τιμόνι, που είναι στο ίδιο ύψος με τους καθρέφτες των αυτοκινήτων. Η συμπεριφορά του ψεκασμού είναι υποδειγματική, χωρίς κομπιάσματα και δισταγμούς, ενώ ο ήχος που βγαίνει από την εξάτμιση έχει την απαραίτητη νοσταλγική χροιά και την ίδια στιγμή ένταση επαρκή, για να γίνεσαι αντιληπτός από τυχόν αφηρημένους χρήστες του οδοστρώματος. Αν τελικά οι τελευταίοι δεν σε αντιληφθούν εγκαίρως, τα φρένα θα σώσουν την κατάσταση, αφού η προοδευτικότητά τους και η πληροφόρηση που παίρνεις από τη μανέτα και το λεβιέ, σου δίνουν το οκ να τα πιέσεις όσο απαιτεί η περίσταση. Η σέλα είναι υπόδειγμα άνεσης και στήριξης για την κατηγορία, ενώ ακολουθεί και αυτή του συνοδηγού, η οποία είναι μέρος του έξτρα εξοπλισμού, σχετικά μικρή, αλλά αντίστοιχα απορροφητική. Ο συνεπιβάτης βέβαια δεν περνάει τόσο γαλήνια όσο ο αναβάτης, καθώς τα σκληρά πίσω αμορτισέρ υπονομεύουν κάπως την άνεση, αλλά σε καμία περίπτωση την ασφάλεια. Εν ολίγοις, εκτός από τους σταθερούς συνεπιβάτες της Classic 350 και όσους κοιτούν το χρονόμετρο και τους πίνακες των τεχνικών χαρακτηριστικών για να καταλάβουν μια μοτοσυκλέτα, όλοι θα περάσουν όμορφα στη σέλα της, εκμεταλλευόμενοι τα χαρίσματα μιας μοτοσυκλέτας που καταφέρνει να σε ταξιδέψει πίσω σε έναν κόσμο όπου ο μοτοσυκλετισμός σήμαινε κάτι υψηλότερο από ό,τι σήμερα.
