Μια εφηβική καψούρα που δεν έσβησε ποτέ

Λάδι με άρωμα φράουλα και ουρλιαχτά
Ερωτεύσιμα λάθη και τιμωρία στους αλαζόνες
Cafe racers, hooligans και παιδιά της πλατείας
Θρύλος που ζει ακόμα (και καίει λίγο λαδάκι)

YAMAHA: Μόνο αν είναι MAX κυριαρχεί!

Λάδι με άρωμα φράουλα και ουρλιαχτά

Ήταν 1973 και η Yamaha RD 350 έκανε την είσοδό της σαν ροκ σταρ σε λάθος πάρτι. Με δίχρονο κινητήρα 347 κυβικών και δύο κυλίνδρους σε σειρά, απέδιδε 39 ίππους στις 7.500 σ.α.λ., με ένα κιβώτιο 6 σχέσεων και βάρος μόλις 155 κιλά. Δεν ήταν όμως τα νούμερα που την έκαναν θρύλο, ήταν ο τρόπος που τα έβγαζε στην άσφαλτο: ένας ήχος γεμάτος υστερία, μια επιτάχυνση που ξεκινούσε νωχελικά και κατέληγε σε ωμή έκρηξη. Ήταν σαν να έβαζες φωτιά σε φυτίλι – και να κρατιόσουν πάνω σε βόμβα.
Με λίγα λόγια, έπαιρνες μια "πολιτισμένη" μοτοσυκλέτα, την ποτίζεις με δίχρονο λάδι, την τσιτώνεις μέχρι να ουρλιάξει και απλά... ζεις για να τη διηγηθείς.

Ερωτεύσιμα λάθη και τιμωρία στους αλαζόνες

Η RD δεν συγχωρούσε την αλαζονεία. Το powerband της ήταν τόσο βίαιο που όποιος δεν το σεβόταν, κατέληγε να μετράει τα άστρα. Μέχρι τις 6.000 σ.α.λ. έμοιαζε σχεδόν πολιτισμένη – και μετά, BOOM. Ο κινητήρας ζωντάνευε σαν να είχε ξυπνήσει θεριό. Αν δεν είχες σωστό σώμα, γραμμές και στροφές στο μυαλό, το RD σΆ έστελνε βόλτα απΆ το παρμπρίζ. ΓιΆ αυτό και έγινε «δασκάλα» σε μια ολόκληρη γενιά – σου μάθαινε τα όριά σου και σΆ έβαζε να τα ξανασκεφτείς (αν ήσουν τυχερός και σηκωνόσουν πάλι πάνω βέβαια).
Αν έκανες λάθος ταχύτητα σε στροφή, το RD σε τιμωρούσε. Αν άνοιγες νωρίς το γκάζι, σε γύρναγε γύρω από τον πίσω τροχό. Δεν υπήρχαν βοηθήματα, δεν υπήρχε ABS, δεν υπήρχε TCS – μόνο εσύ, το μηχανάκι και η κρίση σου.
 

Cafe racers, hooligans και παιδιά της πλατείας

Η RD δεν ήταν απλώς δίχρονη. Ήταν δίχρονη με χαρακτήρα. Έγινε η ψυχή κάθε γειτονιάς που αγαπούσε τη βενζίνη, η βάση για κάθε home-made cafe racer, η μηχανή των "κάγκουρων" πριν τους πούμε έτσι. Με τσιτωμένες εξατμίσεις, φτιαγμένες εισαγωγές και custom φτερά, τα RD έγιναν καμβάς για την ελευθερία. Όποιος δεν είχε RD, ήθελε να έχει. Και όποιος την είχε, ήταν ο αρχηγός στο παρκινγκ.
Σε πόλεις και χωριά, σε πλατείες και συνοικίες, το RD ήταν αυτό που έκανε τα κεφάλια να γυρίζουν. Ένα μικρό "Firestarter", που όταν έσκαγε στο ρελαντί, όλοι ήξεραν ποιος ήρθε.
 

Θρύλος που ζει ακόμα (και καίει λίγο λαδάκι)

Η παραγωγή σταμάτησε το 1975 για την πρώτη γενιά RD 350, αλλά το μοντέλο επέστρεψε πιο δυνατό (RD 350 LC με υγρόψυξη) και ξανά με τις εκδόσεις YPVS (Yamaha Power Valve System) στα ΅80s. Η σειρά RD έμεινε στην παραγωγή σε διάφορες παραλλαγές έως τις αρχές του Ά90, κυρίως για την ινδική αγορά.
Σήμερα, τα RD 350 είναι συλλεκτικά. Όποιος έχει ένα το προσέχει σαν σπάνιο ρολόι – ή το καβαλάει και κάνει τον γύρο της γειτονιάς σαν να είναι πάλι 1984. Αν βρεις ένα σε καλή κατάσταση, μη το αφήσεις. Είναι κομμάτι ιστορίας. Όχι μόνο της Yamaha. Της μοτοσυκλετιστικής ψυχής.