Η θέση οδήγησης είναι τελικά αυτή που καθορίζει και τον χαρακτήρα του Forty Eight. Ένας χαρακτήρας που επηρεάζει άμεσα και την ψυχολογία του αναβάτη και τον βάζει στο σωστό mode για να σουλατσάρειπάνω στην αμερικάνικη μοτοσικλέτα. Είναι ελαφρώς επιθετική (για τον χαρακτήρα της μοτοσικλέτας) και θα βοηθήσει τον αναβάτη να κινηθεί με άνεση στους δρόμους της πόλης που θα αποτελέσουν και το κύριο πεδίο δράσης του Forty Eight, λόγω και της μικρής χωρητικότητας του ρεζερβουάρ του. Οι αναρτήσεις είναι αρκετά πιο σφιχτές στη λειτουργία τους σε σχέση με το έτερο Sportster που έπεσε στα χέρια μας, το Super Low (τεύχος 9) και δείχνουν να ελέγχουν αρκετά καλά το βάρος της μοτοσικλέτας χωρίς να υπολείπονται πολύ σε άνεση. Βέβαια, εξαιτίας της πολύ μικρής διαδρομής των πίσω αμορτισέρ, θα ταλαιπωρήσουν λίγο τον αναβάτη σε μεγάλες και κοφτές ανωμαλίες, αλλά η έξτρα σκληρότητά τους είναι ευπρόσδεκτη. Τα φρένα, παρά τις ταπεινές τους προδιαγραφές κάνουν επίσης καλά τη δουλειά τους. Το πίσω διαθέτει αρκετή δύναμη και μπορεί να μπλοκάρει εύκολα τον τροχό και σε συνδυασμό με το μπροστινό, θα σταματήσουν γρήγορα και με ασφάλεια τη μοτοσικλέτα. Περισσότερη πίεση, τόσο στη μανέτα, όσο και στο πεντάλ χρειάζεται μόνο όταν κινείστε κοντά στην τελική του, κάτι που θα το κάνετε πολύ λίγες φορές, ειδικά αν αποφασίσετε να κάνετε κάποιο μικρό ταξιδάκι έξω από τα τείχη της πόλης. Μία μέση ταχύτητα κοντά στα 110-120 χλμ./ώρα είναι πιο ενδεικτική για τέτοιου είδους χρήση, αφού πέρα από τα σωστά επίπεδα άνεσης, αυξάνετε αρκετά και την αυτονομία που προσφέρει το μικρής χωρητικότητας ρεζερβουάρ.
Στον επαρχιακό δρόμο, που ταιριάζει καλύτερα στο χαρακτήρα του Forty Eight, δεν θα αντιμετωπίσετε κανένα πρόβλημα με την μοτοσικλέτα να παρουσιάζεται προβλέψιμη και φιλική. Θα κινηθείτε σχετικά σβέλτα και το φαρδύ μπροστινό ελαστικό θα σας προσφέρει την απαραίτητη σιγουριά.
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 40633 αναγνώστες
