'A????-????????? - ktm 690 enduro r

'Aνεση-εργονομία

Με λίγα λόγια, πολύ άνετη για πολεμική χρήση, λιγότερο όμως για καθημερινή -αν και με τέτοιες χάρες, τι είναι ο πόνος μπρος στα κάλλη. Ξεκινάμε με την πανύψηλη σέλα, που στα 910 χιλιοστά θέλει καλά ανοίγματα και συνήθεια αν είστε κάτω του 1.80. Προσωπικά έχω αρκετή εμπειρία από ψηλές μοτοσικλέτες, ακόμα κι έτσι όμως, θέλει κάποια προσοχή και ανάλογο σχεδιασμό στην κίνηση σε μποτιλιάρισμα ή στο χώμα, ώστε να ελαχιστοποιήσεις τις πιθανότητες πτώσης. Σκληρή για καθημερινή μετακίνηση η σέλα, ικανοποιητική για χώμα ή Adventure χρήση. Το μερίδιο του συνεπιβάτη πάντως είναι μικρό, με πολύ λιγότερο αφρώδες, ενώ και τα μαρσπιέ είναι ψηλά -στο μοντέλο της δοκιμής μας είχαν αφαιρεθεί οι χειρολαβές, που βοηθούν αρκετά στο να αισθανθεί πιο άνετα το 2ο άτομο. Εύκολα θα κάνει ταξίδι περιπέτειας ένας σκληροτράχηλος αναβάτης που ξέρει τι να περιμένει, και ψάχνει και τη διασκέδαση πέρα από την απόλυτη άνεση, δυσκολότερα όμως θα τα περάσει ο συνεπιβάτης. Τα όργανα είναι αρκετά παλιομοδίτικα, και δεν διακρίνονται για τον πλούτο της πληροφορίας τους. Στροφόμετρο αναλογικών ενδείξεων με χοντροκομμένα γραφικά, και μια ψηφιακή οθόνη για κοντέρ, ολικό και δύο μερικούς χιλιομετρητές, ένδειξη ταχύτητας κιβωτίου (ιδιαίτερα μικρή που δεν φαίνεται εύκολα). Σίγουρα χρήζουν ανανέωσης, καθώς ακόμα και τα όργανα που μοιράζονται τα 125-200-390 Duke και RC είναι απείρως καλύτερα, με πολλές ακόμα ενδείξεις. Το μονό σταντ φέρνει τη μοτοσικλέτα σε αρκετά όρθια θέση, καλύτερα όμως από ότι σε 390 & 690 Duke -βοηθούν και οι ψηλότερες αναρτήσεις. Αναχρονιστικός είναι -όπως και στο 690 Duke- ο τρόπος επιλογής χάρτη, καθώς ο αναβάτης πρέπει να ανοίξει τη σέλα, να αφαιρέσει ένα καπάκι από μια ροδέλα, να επιλέξει χάρτη, και μετά να ξαναβάλει καπάκι και σέλα. Ευτυχώς η απενεργοποίηση του ABS γίνεται πανεύκολα και άμεσα με ένα κουμπάκι στα όργανα. Τα γκριπ είναι παλαιού τύπου -έχουν κάποια νεύρα πάνω τους- και μετά από ώρα, ή στο enduro θα ενοχλήσουν όταν χρειαστεί να τα πιάσεις γερά. Προσωπικά θα τα άλλαζα με άλλα με πιο άνετη λαβή. Θετικό σημείο στον εξοπλισμό η -έστω πλαστική- ποδιά προστασίας του κινητήρα, και οι χούφτες στο τιμόνι. Φυσικά, όπως σε όλες τα καθαρόαιμες -ή σχεδόν καθαρόαιμες- μοτοσικλέτες, η προστασία από νερά είναι βασική. Τα φώτα αποδείχτηκαν δυνατά αν και η δέσμη τους δεν είναι ιδιαίτερα συγκεντρωμένη. Αστείος ο ήχος της κόρνας, ενώ παλαιού σχεδιασμού οι διακόπτες στο τιμόνι. Σημειώστε πως το βεντιλατέρ μπαίνει αρκετά εύκολα το Καλοκαίρι και κάνει το δυνατότερο ήχο που έχουμε ακούσει ποτέ! Τέλος, η τάπα του ρεζερβουάρ στο πίσω μέρος δεν αφήνει την κάνουλα της βενζίνης να μπει... βαθιά μέσα, κι έτσι πάντα ο ανεφοδιασμός παίρνει αρκετή ώρα, με το βενζινά να γεμίζει προσεκτικά για να μην πεταχτεί απότομα έξω η βενζίνη όταν γεμίσει.