LEO Solo: Ένα jetbike που πετάει χωρίς άδεια πιλότου
Αυτή η ιπτάμενη μοτοσυκλέτα από τις ΗΠΑ πετάει χωρίς άδεια!
Ένα ηλεκτρικό eVTOL που μοιάζει με μοτοσυκλέτα.
48 ηλεκτρικά microjets και καμία ανοιχτή έλικα.
Διάρκεια πτήσης στα 10-15 λεπτά με μέγιστο ύψος 5 μέτρα.
Με ενδεικτική τιμή κοντά στα 100.000 δολάρια.
Ένα ηλεκτρικό eVTOL που μοιάζει με μοτοσυκλέτα
Η αμερικανική LEO Flight παρουσίασε το Solo JetBike, ένα προσωπικό eVTOL που μοιάζει με μοτοσυκλέτα αλλά πραγματικά πετάει. Δεν πρόκειται για concept επίδειξης, αλλά για λειτουργικό hovercycle χαμηλής πτήσης, σχεδιασμένο ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς άδεια πιλότου στις ΗΠΑ, βάσει της κατηγορίας Part 103 ultralight. Η φιλοσοφία του δεν είναι η μετακίνηση, αλλά η εμπειρία: κάθετη απογείωση, αιώρηση λίγα μέτρα πάνω από το έδαφος και απόλυτος έλεγχος από έναν αναβάτη.
48 ηλεκτρικά microjets και καμία ανοιχτή έλικα
Σε αντίθεση με άλλα hoverbike που βασίζονται σε μεγάλους, εκτεθειμένους έλικες, το Solo χρησιμοποιεί 48 μικρούς ηλεκτρικούς ανεμιστήρες με αγωγούς, κατανεμημένους συμμετρικά στο πλαίσιο. Αυτή η λύση βελτιώνει την κατανομή ώσης, προσφέρει πλεονασμό σε περίπτωση αστοχίας και μειώνει τον κίνδυνο τραυματισμού. Παράλληλα, ο θόρυβος περιορίζεται περίπου στα 80 dB, επίπεδο αισθητά χαμηλότερο από αυτό ενός ελικοπτέρου, ενώ η τροφοδοσία γίνεται από μπαταρία στερεάς κατάστασης, που φορτίζει σε οικιακή πρίζα.
Διάρκεια πτήσης στα 10-15 λεπτά με μέγιστο ύψος 5 μέτρα
Οι επιδόσεις του Solo είναι σκόπιμα συντηρητικές. Η διάρκεια πτήσης φτάνει τα 10–15 λεπτά, η τελική ταχύτητα περιορίζεται ηλεκτρονικά γύρω στα 96 χλμ./ώρα, ενώ το ύψος πτήσης δεν ξεπερνά τα 4–5 μέτρα από το έδαφος. Αυτοί οι περιορισμοί επιτρέπουν την ένταξή του στο καθεστώς ultralight, χωρίς απαίτηση άδειας πιλότου, αλλά ταυτόχρονα δείχνουν ξεκάθαρα ότι δεν μιλάμε για εναέρια μετακίνηση πάνω από πόλεις. Το Solo λειτουργεί αυστηρά στο όριο μεταξύ εδάφους και αέρα, εκεί όπου τα σενάρια αστοχίας παραμένουν διαχειρίσιμα.
Με ενδεικτική τιμή κοντά στα 100.000 δολάρια
Το LEO Solo JetBike δεν φιλοδοξεί να γίνει «η Vespa του αέρα». Είναι ακριβό, περιορισμένο και προορισμένο κυρίως για εμπειρία και τεχνολογική επίδειξη, με ενδεικτική τιμή κοντά στα 100.000 δολάρια και στόχο παραγωγής προς τα τέλη του 2025. Η πραγματική του αξία βρίσκεται αλλού: στην εξέλιξη διανεμημένης ηλεκτρικής πρόωσης, στα συστήματα σταθεροποίησης και στην ασφαλή ενσωμάτωση νέων τύπων μπαταριών. Όπως συνέβη και με άλλες «υπερβολικές» ιδέες του παρελθόντος, το Solo μπορεί να μη γίνει μαζικό προϊόν, αλλά οι τεχνολογίες του είναι αυτές που πιθανότατα θα περάσουν αργότερα σε πιο πρακτικές εφαρμογές της αεροκίνησης.
