Yamaha Jog: Το δίχρονο “πυραυλάκι” των 90s

Ο χαρακτηριστικός ήχος “νινινινινινι” που σήκωνε στο πόδι γειτονιές.
Εργαλείο για παιχνίδι-πείραγμα με εξατμίσεις Polini και σωθικά Malossi.
Έγινε το δίχρονο σπιρτόζικο σύμβολο της εφηβείας για κάποιους.
Από το Jog πήγαμε στο Aerox και τέλος στη νοσταλγία.

mototriti Team

Ο χαρακτηριστικός ήχος “νινινινινινι” που σήκωνε στο πόδι γειτονιές

Στις αρχές των 90s, πριν τα κινητά, πριν τα social, υπήρχε ένας ήχος που ένωνε τους πιτσιρικάδες στις γειτονιές: το “νινινινινινι” του Yamaha Jog. Μικρό, ελαφρύ, επιθετικό και απίστευτα ζωντανό, το δίχρονο scooter της Yamaha έγινε το σύμβολο της πρώτης ελευθερίας για μια ολόκληρη γενιά. Δεν είχε ηλεκτρονικά, ούτε καν στροφόμετρο – είχε όμως ψυχή για 50άρι, και αυτό έφτανε. 50 κυβικά, ένα ρεζερβουάρ που μύριζε δίχρονο λάδι και δύο καθρέφτες που έτρεμαν από τις στροφές, το Jog δεν είχε ανάγκη να αποδείξει τίποτα γιατί ήταν τόσο ευχάριστο που δεν σε ένοιαζε τίποτα άλλο. Στο πρώτο του “γύρο”, η πόλη γέμιζε με εκείνη τη χαρακτηριστική μυρωδιά καύσης, και κάθε πιτσιρικάς που το οδηγούσε ένιωθε για λίγο αφεντικό του δρόμου.
 

Εργαλείο για παιχνίδι-πείραγμα με εξατμίσεις Polini και σωθικά Malossi

Το Jog δεν ήταν απλώς μεταφορικό μέσο. Ήταν εργαλείο για παιχνίδι, παρέα και δημιουργία. Κάθε αναβάτης το έκανε δικό του με το κατσαβίδι στο χέρι – άλλος έβαζε εξάτμιση Polini, άλλος άλλαζε κύλινδρο Malossi, και κάποιοι το έφταναν στο σημείο να “ουρλιάζει” στους δρόμους. Οι βραδιές στο πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι γίνονταν “συνεδρίες βελτίωσης”: τσιγάρο, γέλια, και σπρέι καθαρισμού καρμπυρατέρ. Το Jog είχε αυτή τη μαγεία όως και πολλές παλιές μοτοσυκλέτες – σε μάθαινε μηχανική χωρίς να το καταλάβεις. Οι πιο τολμηροί το έκαναν mini racer. ¶λλοι το κρατούσαν καθαρό, μαμά, σαν να ήταν ιερό. Όμως όλοι το αγαπούσαν. Ήταν το μηχανάκι που σε πήγαινε σχολείο, παραλία, πρώτο ραντεβού (πάντα με τη συντροφιά της λαδίλας στα ρούχα εκτός αν έπαιρνες λάδι με φράουλα) και μερικές φορές… σπίτι με τα πόδια, όταν τελείωνε η βενζίνη.
 

Έγινε το δίχρονο σπιρτόζικο σύμβολο της εφηβείας για κάποιους

Το Yamaha Jog ήταν κάτι παραπάνω από μηχανάκι – ήταν εφηβεία. Στις πόλεις και στα νησιά, τα στενά γέμιζαν με χρωματιστά scooters που έτριζαν στο ρελαντί και έσβηναν με μια τελευταία “αναπνοή” καπνού. Ήταν η εποχή που η παρέα στήνονταν στα φανάρια, με φούτερ, κράνος στο χέρι και μαλλιά που μύριζαν διχρονίλα. Δεν είχε σημασία αν πήγαινες γρήγορα· αρκούσε που πήγαινες μαζί με τους φίλους σου. Κάθε φανάρι ήταν μικρός αγώνας, κάθε ανηφόρα δοκιμασία. Και το Jog, με το χαμηλό του βάρος και τη σπιρτάδα του κινητήρα, έκανε τους πάντες να νιώθουν ότι οδηγούν κάτι “μεγάλο”.
 

Από το Jog πήγαμε στο Aerox και τέλος στη νοσταλγία

Όταν ήρθε το Yamaha Aerox, πιο μοντέρνο, πιο γυαλιστερό, το Jog σιγά σιγά υποχώρησε. Όμως δεν εξαφανίστηκε ποτέ. Έμεινε στα γκαράζ, στις αποθήκες και στις φωτογραφίες των 90s σαν σύμβολο μιας εποχής που όλα ήταν πιο απλά. Ακόμα και σήμερα, όταν ακούς ένα δίχρονο να ανεβάζει στροφές κάπου μακριά, δεν μπορείς να μη χαμογελάσεις. Κάπου μέσα σου, θυμάσαι εκείνη την πρώτη βόλτα, το πρώτο “γκάζι”, το πρώτο κρύο βράδυ που γύρισες με τον ήχο του κινητήρα να ηχεί σαν μουσική. Γιατί το Jog δεν ήταν απλώς scooter. Ήταν η πρώτη αίσθηση ελευθερίας, το πρώτο “ναι” στη ζωή. Και όσοι το ζήσαμε, ξέρουμε ότι εκείνη η εποχή δεν θα ξανάρθει – αλλά θα μας την θυμίζει πάντα η μυρωδιά της διχρονίλας.