Ό,τι και να καβαλάς, στο φανάρι, μια λοξή ματιά σίγουρα θα ρίξεις στο V7 II Special. Αυτό το ζήσαμε και εμείς, με τους υπόλοιπους συνοδοιπόρους να είναι περισσότερο εκδηλωτικοί από ό,τι συνήθως. 'Aλλοι μας έδιναν συγχαρητήρια για τον… μάστορα που το αναπαλαίωσε- και ζητούσαν το τηλέφωνό του-, ενώ άλλοι μας φώναζαν «καλοτάξιδο» ακόμη και μέσα από τα αυτοκίνητά τους! Λίγο τα εκτυφλωτικά νίκελ στα σωστά σημεία, λίγο ο χαρακτηριστικός ήχος των Guzzi και ακόμη περισσότερο η βαφή με τις λευκές ρίγες, που αντιγράφει το στιλ εκείνης του V750 S3 του 1975, όλα τα συστατικά είναι εκεί για να κάνουν τα κεφάλια να γυρνάνε και τα στόματα να ανοίγουν.
Η έκδοση Special είναι σημαντικά πιο εξωστρεφής από τη Stone και κατά την άποψή μας αξίζει τη διαφορά στα χρήματα μέχρι τελευταίου σεντ. Εκεί που ίσως χάνει μερικούς πόντους το V7 είναι στις λεπτομέρειες και συγκεκριμένα στους σύγχρονους πλαστικούς διακόπτες του τιμονιού. Χωρίς να έχουμε κανένα παράπονο από αυτούς στον τομέα της εργονομίας θα τους θέλαμε πιο κοντά σχεδιαστικά στην υπόλοιπη μοτοσικλέτα. Στον τομέα της ποιότητας κατασκευής οι Ιταλοί φαίνεται πως έχουν δώσει ιδιαίτερη προσοχή, κάτι άλλωστε που ίσχυε και για το προηγούμενο μοντέλο. Τόσο η βαφή, όσο και η συναρμολόγηση της μοτοσικλέτας ικανοποιούν απόλυτα, ενώ προσεκτικά κρυμμένο είναι οτιδήποτε δεν πρέπει να παρεμβάλλεται στο σχέδιο, όπως καλώδια και ντίζες.
Β«ΞολοΟΟΞ½ΞΏΟΒ» ΟΟΞΏ ΟΞ―ΟΟ ΞΊΞ¬ΞΈΞΉΟΞΌΞ±! ΞΞ¬Ξ½Ξ΅ΞΉΟ ΟΞΏ αμάξι ΟΞΏΟ
Β«Οαγίδα ΞΈΞ±Ξ½Ξ¬ΟΞΏΟ
Β»;
Η κίνηση στους δρόμους