"Οταν κοιτάς από ψηλά,
μοιάζουν οι πύργοι με κουκλόσπιτα,
και τα κανόνια με παιχνίδια,
από ψηλά δεν ξεχωρίζουνε,
οι ομορφιές και τα στολίδια"
Τι ωραίοι στίχοι! Τι αιθέρια έμπνευση! Και μένα μου αρέσει να πετάω, και με αεροπλάνα, και με ελικόπτερα, και με πανιά, και με τη σκέψη μου, και με το κράνος…
Βέβαια, ομολογώ ότι είχα αρχίσει να ξεχνάω πώς είναι. Το κόκκινο Derbi, ωστόσο, με βοήθησε να θυμηθώ, να νιώσω ξανά εκείνη τη μοναδική αίσθηση, τη στιγμή που ένα παντοδύναμο χέρι σε τραβάει από τη σέλα, σε σηκώνει ψηλά, σε κάνει μερικές πιρουέτες, σε στριφογυρνάει, σε κουνάει, σε ζαλίζει, και απότομα, σε εγκαταλείπει. Ξαφνικά, συνειδητοποιώ ότι πέφτω… ή μάλλον πετώ… ή μάλλον και τα δύο… μα, πώς, γιατί, πού, πότε, αφού… Λίγες στιγμές μετά ξυπνώ και η σκέψη παίρνει μπροστά…
"Κι ό,τι σε πλήγωσε ή σε θάμπωσε,
από ψηλά αν το κοιτάξεις,
θα σου φανεί τόσο ασήμαντο,
μόλις σαν το καρπούζι σκάσεις".
Το DXR μπορεί με λίγη εξοικείωση να γίνει μια αδρεναλινοπαραγωγός μηχανή. Απλά, στη συγκεκριμένη περίπτωση, η βροχή πρέπει να αραίωσε λίγο τη δοσολογία...
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Η κίνηση στους δρόμους