Η μείωση στην τιμή μιας καινούργιας μοτοσυκλέτας είναι συνάρτηση της μεταπωλητικής της αξίας και της ζήτησης που αυτή έχει στην αγορά δικύκλου. Πόσο ρόλο όμως παίζει στην τελική επιλογή η ανάγκη για μικρότερη οικονομική «χασούρα»;
Τα κορυφαία σε πωλήσεις μοντέλα της αγοράς δεν είναι τυχαία στις πρώτες θέσεις προτίμησης του κοινού. Εκτός από τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά τους, που τα αναδεικνύουν νικητές έναντι του ανταγωνισμού, έχουν και ένα ακόμα βασικό λόγο για τον οποίο προτιμώνται. Είναι δημοφιλή και άρα θα κρατήσουν τιμή και την στιγμή που ο κάτοχος θα αποφασίσει να τα αποχωριστεί.
Οι πρώτες σκέψεις κατά την αγορά καινούργιας μοτοσυκλέτας, αφορούν τη μεταπωλητική της αξία. Ο ρυθμός με τον οποίο απαξιώνονται τα μεταχειρισμένα τα τελευταία χρόνια είναι συνεχώς αυξανόμενος και είναι αρκετές οι περιπτώσεις κατά τις οποίες, μια καινούργια μοτοσυκλέτα μετά από μια τριετία φτάνει να έχει χάσει πάνω από το 35% της αξίας της. Αυτή η οικονομική ζημιά βαραίνει αποκλειστικά και μόνο εμάς με αποτέλεσμα όταν βλέπουμε ένα καινούργιο μοντέλο, αμέσως να προσπαθούμε να υπολογίσουμε τη χασούρα και πόσα χρήματα θα πάρουμε πίσω όταν αποφασίσουμε να το πουλήσουμε.
Φυσικά και θα πρέπει να προβλέπουμε την μεταπωλητική αξία του οχήματος μας προτού προβούμε στην αγορά του, όμως αυτό δεν πρέπει να είναι ο καταλυτικός παράγοντας στην τελική μας επιλογή. Δεν είναι λίγοι οι αναβάτες που αποκλείουν ένα μεγάλο ποσοστό μοτοσυκλετών από την λίστα των επιθυμιών τους, φοβούμενοι ότι θα χάσουν ένα σημαντικό ποσό από αυτό που έδωσαν κατά την αγορά. Περιορίζονται με αυτό τον τρόπο ανάμεσα στα τετριμμένα ή πιέζονται να αγοράσουν ένα μοντέλο που δεν ήταν αυτό που ήθελαν αρχικά. Υπάρχει και ένα μικρότερο ποσοστό που επενδύει στην αγορά ακριβών μοντέλων, με την σκέψη ότι θα κρατήσει καλύτερη τιμή κατά την πώληση, εξαιτίας του ιδιαιτέρου χαρακτήρα και της μοναδικότητας των μοντέλων αυτών.
Η ίδια τακτική ακολουθείται και στον εξοπλισμό. Οι αναβάτες προτιμούν να πληρώσουν επιπλέον, ώστε να φορτώσουν με εξτρά τη μοτοσυκλέτα και όταν το πουλήσουν να λένε ότι είναι φουλ έξτρα. Χάρτες απόδοσης, υποβοήθηση αλλαγής ταχυτήτων, θερμαινόμενα γκριπ, έλεγχος πίεσης ελαστικών μπορεί να μην είναι απολύτως απαραίτητα, όμως θα δώσουν έξτρα μετοχές στο χρηματιστήριο των μεταπωλητικών αξιών. Ακόμα και το χρώμα μπορεί να παίξει το ρόλο του κατά τη διάρκεια της πώλησης, αν δεν είναι εμπορεύσιμο. Αυτό όμως μπορεί να καταντήσει εφιάλτης. Η μοτοσυκλέτα είναι τρόπος έκφρασης του εαυτού μας και του προσωπικού μας γούστου και αν η επιλογή γίνεται με κριτήριο τι και αν θα αρέσει στον επόμενο, καταντάει καταπιεστικό.
Εσείς τι λέτε; Δίνετε βαρύτητα στην μεταπωλητική του αξία ή απλά αγοράζετε αυτό που σας αρέσει; Μήπως όμως αυτό γίνεται συχνά αιτία να μην αγοράζουμε τη μοτοσυκλέτα που μας αρέσει, αλλά αυτό που υποθέτουμε πως θα αρέσει στον επόμενο;
