Ανεστραμμένο πιρούνι: Μήπως το πληρώνεις τσάμπα;

Πολλοί αναβάτες δυσανασχετούν όταν μια μοτοσυκλέτα διαθέτει πιρούνι συμβατικού τύπου, καθώς οι περισσότεροι κατασκευαστές εξοπλίζουν πλέον με ανεστραμμένα πιρούνια ακόμα και μοτοσυκλέτες 125 κυβικών. Πόσοι όμως από αυτούς χρειάζονται πραγματικά και μπορούν να εκμεταλλευτούν τα πλεονεκτήματα του ανεστραμμένου;

Αν σου άρεσε: Κοινοποίησέ το »
Σχολίασέ το, στη σελίδα μας στο Facebook »

Στην κοινή μοτοσυκλετιστική συνείδηση έχει καθιερωθεί ότι το ανάποδο πιρούνι είναι καλύτερο από το συμβατικό. Πολλές φορές μάλιστα, η ύπαρξη ή όχι ανεστραμμένου πιρουνιού σε μια μοτοσυκλέτα έχει επηρεάσει την τελική απόφαση για αγορά! Είναι τελικά καλύτερο το ανάποδο πιρούνι;

Η απάντηση είναι ναι, αλλά όχι όσο πιστεύει ο περισσότερος κόσμος. Ο μέσος αναβάτης μάλλον δεν θα εκμεταλλευτεί ποτέ τα πλεονεκτήματα του USD πιρουνιού και δεν θα αντιληφθεί καμία διαφορά οδηγικά μεταξύ δύο παραπλήσιων συστημάτων. Διαφορές θα φανούν σε γρήγορη οδήγηση ή σε συνθήκες πίστας, αλλά και πάλι ο αναβάτης θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα απαιτητικός και έμπειρος.

Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας απολύτως λόγος να κατακρίνεις μια μοτοσυκλέτα πόλης ή ένα adventure μεσαίου κυβισμού αν δεν εξοπλίζεται με ένα φανταχτερό ανεστραμμένο. Το τελευταίο πολλές φορές μπορεί να μην είναι και καλύτερο, αφού μεγάλο ρόλο στην συμπεριφορά του πιρουνιού δεν παίζει μόνο η διάταξη του. Η ποιότητα κατασκευής, τα εσωτερικά εξαρτήματα, οι ρυθμίσεις, το λάδι και το ελατήριο κάνουν κάποια συμβατικά πιρούνια από κορυφαίες εταιρίες του χώρου καλύτερα από πολλά USD μαζικής παραγωγής που συναντάμε σήμερα.

 

Τα συμβατικά τηλεσκοπικά πιρούνια αποτελούνται από 4 μεταλλικούς σωλήνες: Δύο παράλληλα ατσάλινα «καλάμια», τα οποία συνδέονται με τον σταυρό του τιμονιού και δύο αλουμινένιες «μπότες», οι οποίες συνδέονται με τον τροχό και υποδέχονται μέσα τους τα καλάμια. Με την κατά μήκος ολίσθηση των δύο μερών, το πιρούνι λειτουργεί ως ανάρτηση.

Τα ανεστραμμένα πιρούνια (upside down) εκ πρώτης όψεως φαίνονται σαν συμβατικά που έχουν τοποθετηθεί ανάποδα (εξ ου και το όνομά τους). Το ανάποδο πιρούνι έχει το στιβαρότερο τμήμα του ψηλά στην περιοχή του λαιμού, μειώνοντας τις στρεβλώσεις που ενδέχεται να εμφανιστούν όταν η μοτοσυκλέτα πιεστεί.

Το ανεστραμμένο υπερέχει σαφώς στην ακαμψία, κάτι που δίνει καλύτερη συμπεριφορά στο φρενάρισμα, πιο ακριβή πληροφόρηση και βελτιωμένο χειρισμό σε οριακές καταστάσεις.  Ένα ακόμη πλεονέκτημα στα ανεστραμμένα πιρούνια είναι ότι τοποθετούνται ακτινικές δαγκάνες, κάτι απαραίτητο στα σύχγρονα superbikes των 200 ίππων αλλά όχι και σε ένα commuter, καθώς οι στρεβλώσεις που μπορεί να δεχθεί ένα πιρούνι είναι αμελητέες. Απο την αλλή μεριά, αυτός ο τύπος πιρουνιού, χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή στις τσιμούχες, γιατί λόγω της διάταξης του, μια διαρροή λαδιού είναι σχετικά εύκολο να φτάσει στους δίσκους των φρένων, με δυσάρεστα αποτελέσματα.

Το συμβατικό πιρούνι είναι φθηνότερο από το ανεστραμμένο, αφού μπορεί να είναι και αρκετά απλό στην κατασκευή των εσωτερικό του. Επίσης είναι ανθεκτικότερο στα χτυπήματα απο πέτρες καθώς και στο νερό αφού τα καλάμια βρίσκονται ψηλότερα, ενώ παράλληλα είναι ευκολότερο στη συντήρηση και ασφαλέστερο σε περίπτωση διαρροής λαδιού. Αν η διαρροή δεν είναι τεράστια, το λάδι μπορεί να μην φτάσει καν στα φρένα.

Το ανεστραμμένο είναι καλύτερο, αλλά ο μέσος αναβάτης δεν μπορεί να το εκμεταλλευτεί.
Το συμβατικό πιρούνι είναι πιο ανθεκτικό στο νερό και στα χτυπήματα από πέτρες.
Αν έχεις ανεστραμμένο τσέκαρε συχνά τις τσιμούχες για διαρροές
Το ανεστραμμένο είναι πιο άκαμπτο, αλλά το συμβατικό είναι φθηνότερο
Θα έδινες τα παραπάνω χρήματα μόνο για  τη μόστρα;