XV250: Το Virago 250 ήταν ένα entry-level cruiser με κινητήρα V-twin 249 κυβικών εκατοστών και περιεχόμενη γωνία 60 μοιρών. Με ισχύ 23 ίππων στις 8.000 σ.α.λ και μέγιστη ροπή 2,2 kg-m στις 6.000 σ.α.λ. παρείχε αρκετή ισχύ τόσο για την πόλη όσο και για τον αυτοκινητόδρομο. Το συνολικό βάρος των 145 κιλών, έκανε τους ελιγμούς σε χαμηλές απίστευτα εύκολη διαδικασία.
OW01: Έμοιαζε σαν αγωνιστική μοτοσικλέτα γιατί στην ουσία ήταν. Αν αφαιρούσες καθρέπτες, πινακίδα, φλας και έβαζες ένα ζευγάρι σλικ ελαστικά, τότε μπορούσε σαν συμμετέχεις σε αγώνες. Το OW01 δεν ήταν μια μοτοσικλέτα δρόμου, αλλά μια ρέπλικα αγώνων με δυνατό υψηλόστροφο κινητήρα και ικανότατο πλαίσιο. Μεγαλύτερες βαλβίδες (μέχρι 2mm στην εισαγωγή και 1,5mm στην εξαγωγή), μικρότερης διαδρομής μπιέλες τιτανίου και ελαφρύτερα πιστόνια δύο δακτυλίων έχουν μετατοπίσει τον κόφτη στις 14.000 σ.α.λ. Ενώ τα καρμπυρατέρ 38 χιλιοστών (το ίδιο μέγεθος με το FZR1000) αντλούν αρκετό αέρα ώστε να ταΐσουν 120 ίππους στις 12.000 σ.α.λ. Ένα πλαίσιο Deltabox με μικρότερο μεταξόνιο και αγωνιστικών προδιαγραφών ανάρτηση συνιστούσαν ένα ισχυρό πακέτο.
PW50: Το PW50 είναι δίχρονη μοτοσυκλέτα που παρουσιάστηκε το 2002 και βρίσκεται στην παραγωγή μέχρι σήμερα. Η ανακοινώσιμή ισχύς του μονοκύλινδρου κινητήρα των 50 κυβικών είναι 2,68 ίπποι στις 2.700 σ.α.λ. με μέγιστη ροπή 4ΝΜ στις 4.500 σ.α.λ. Αυτή η μοτοσικλέτα σηματοδότησε την αρχή μιας μακράς ιστορίας νεανικού ενθουσιασμού. Μια ιστορία που αριθμεί πάνω από 20 χρόνια και συνεχίζεται..
YZE 850T: Το Yamaha YZE 850T ήταν μια μοτοσικλέτα rally, η οποία παρέμεινε στην παραγωγή από το 1992 έως το 1998 έχοντας συγκεκριμένο σκοπό να κερδίσει το Ράλι Ντακάρ. Κατόρθωσε να κερδίσει έξι φορές μέσα σε επτά χρόνια.
TDM 850: Το TDM κατασκευάστηκε για πρώτη φορά το 1991 και σηματοδότησε τη σύγχρονη κατηγορία «Sport touring». Το TDM διέθετε ατσάλινο πλαίσιο και δικύλινδρο σε σειρά κινητήρα με πέντε βαλβίδες ανά κύλινδρο (τρεις εισαγωγής και δύο εξαγωγής). Ήταν αναμφισβήτητα η πρώτη μοτοσικλέτα «Adventure Sports» προσανατολισμένη για το δρόμο. Δεν προοριζόταν για off-road, αλλά ως μια πολυχρηστική και άνετη μοτοσικλέτα. Ο κινητήρας του TDM προήλθε από το Yamaha XTZ 750 Super Tenere που κέρδισε το Παρίσι Ντακάρ. Απέδιδε 85 ίππους στις 7.500 σ.α.λ και 89 ΝΜ ροπής στις 7.500 σ.α.λ. Η Yamaha δημιούργησε μια μοτοσικλέτα ικανή να χειριστεί τους ορεινούς δρόμους και να αντιμετωπίσει τις σκληρότερες οδικές επιφάνειες. Η όρθια θέση οδήγησης του TDM φαινόταν ριζική στην εποχή του.
WR500: Το WR500 παρουσιάστηκε το 1992 και ήταν μια αναβαθμισμένη έκδοση του YZ490. Ο κινητήρας ήταν ίδιος με αυτόν του YZ490 αλλά με ορισμένες βελτιώσεις στο θάλαμο καύσης, στα 38άρια Mikuni και στην εξάτμιση. Το πλαίσιο βασίζεται σε αυτό του YZ250 τροποποιημένο ώστε χωράει το μεγαλύτερο μοτέρ και πιο άκαμπτο για να διαχειρίζεται την έξτρα δύναμη. Η ουσιώδης διαφορά βρίσκεται στο αφαιρούμενο υποπλαίσιο, που είναι και το πρώτο που κατασκεύασε η Yamaha.
GTS1000: Το GTS1000 ήταν μια sport-touring μοτοσικλέτα που παρουσιάστηκε το 1993 και ολοκλήρωσε την πορεία της το 1999. Το αξιοσημείωτο πάνω της ήταν το μπροστινό μέρος της ανάρτησης, που δεν διέθετε το παραδοσιακό πιρούνι και έφερε την υπογραφή του James Parker. Αυτή η ανάρτηση προσέφερε βελτιωμένη σταθερότητα κατά την πέδηση, αλλά η βελτίωση δεν δικαιολογούσε το πρόσθετο κόστος για τον καταναλωτή και η μοτοσικλέτα δεν μπόρεσε να σημειώσει ιδιαίτερη επιτυχία εμπορικά. Το GTS1000 είχε επίσης προηγμένες τεχνολογίες που δεν συναντούσες στις μοτοσικλέτες εκείνης την εποχής, όπως η OCC (Omega Chassis concept), η μονόπλευρη μπροστινή ανάρτηση, ο ηλεκτρονικός ψεκασμός, το ABS στα φρένα, ο καταλυτικός μετατροπέας και η εξαπίστονες δαγκάνες. Ο κινητήρας προερχόταν από το Yamaha FZR1000 της εποχής και είχε ενσωματώσει την τεχνολογία Genesis της Yamaha, αν και περιορίστηκε στους 100 ίππους.
YP 250: Το Majesty ήταν ένα μεγάλο scooter που συνδύαζε την ευκολία μετακίνησης με την άνεση του αναβάτη. Η σέλα με τον εργονομικό σχεδιασμό και το ρυθμιζόμενο μαξιλάρι πλάτης και το φαρδύ φερινγκ που εμπόδιζε τον αέρα να φτάσει στον αναβάτη, το καθιστούσαν ιδανικό για ξεκούραστες διαδρομές. Ο μεγάλος αποθηκευτικός χώρος κάτω από τη σέλα κρατούσε τα επίπεδα εργονομίας σε υψηλά επίπεδα. Ο 250άρης κινητήρας των 20 ίππων στις 6.200 σ.α.λ και των 23,5 ΝΜ ροπής στις 5.200 σ.α.λ. προσέφερε ικανοποιητικές επιταχύνσεις.
YZF-R1 : Η Yamaha παρουσίασε το YZF-R1 μετά τον επανασχεδιασμό του Genesis για να δημιουργήσει έναν πιο συμπαγή κινητήρα ανυψώνοντας τον άξονα εισόδου του κιβωτίου ταχυτήτων και επιτρέποντας στον άξονα εξόδου του κιβωτίου ταχυτήτων να τοποθετηθεί κάτω από αυτόν. Αυτό το χαρακτηριστικό ήταν επαναστατικό και έκανε και άλλους κατασκευαστές να ακολουθήσουν. Με αυτή τη «συμπίεση» ο κινητήρας μείωσε τις διαστάσεις του, επιτρέποντας έτσι στο μεταξόνιο της μοτοσυκλέτας να μειωθεί σημαντικά. Ο χειρισμός βελτιώθηκε μέσω του αναθεωρημένου κέντρου βάρους. Τέσσερα καρμπιρατέρ 40 mm Keihin CV τροφοδοτούσαν καύσιμο στον κινητήρα των 140 ίππων. Ο πίνακας οργάνων ήταν ηλεκτρονικός με σύστημα αυτοδιάγνωσης και ψηφιακή ένδειξη ταχύτητας. Το σύστημα εξάτμισης χρησιμοποίησε μια βαλβίδα EXUP, η οποία ελέγχει τη ροή καυσαερίων για να μεγιστοποιήσει την παραγωγή ισχύος κινητήρα σε όλες τις στροφές.
Z-125: Το Yamaha Z ήταν μια δίχρονη μοτοσικλέτα 125 κυβικών τύπου underbone που έκανε το ντεμπούτο της το 1998 ως διάδοχος του Yamaha Y110SS. Παρόλο που πωλήθηκε κυρίως σε χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας όπως η Μαλαισία και η Σιγκαπούρη πωλήθηκε επίσης και στην Ελλάδα. Στη χώρα μας αποτέλεσε βάση για διαφόρων ειδών μετατροπές.
R7: Το YZF-R7 ή OW-02 είναι μια αγωνιστική μοτοσυκλέτα κατασκευασμένη σε περιορισμένη παραγωγή μόνο 500 μονάδων. Σχεδιάστηκε για να συμμετέχει στους αγώνες αντοχής του Superbike World Championship και της Suzuka 8 Hours. Ο 20βάλδιβος τετρακύλινδρος κινητήρας είχε χωρητικότητα 749 κυβικά και απέδιδε 106 ίππους στην βασική έκδοση η οποία κόστιζε 32.000 δολάρια. Αλλά η Yamaha διέθετε επίσης δύο αγωνιστικά κιτ για το R7. Το πρώτο περιελάμβανε μπεκ, εξάτμιση και νέο εγκέφαλο που έστελναν την απόδοση στους 135 ίππους. Το δεύτερο κιτ απελευθέρωνε 162 ίππους. Το R7 εξοπλιζόταν με ανάρτηση Öhlins, βαλβίδες και μπιέλες τιτανίου, πλαίσιο Deltabox II και βάρος (χωρίς υγρά) μόλις 189 κιλά. Οι προθέσεις του R7 υπογραμμίστηκαν περαιτέρω, με τον χαρακτηρισμό του «OW-02» και την έλλειψη οποιουδήποτε εξοπλισμού για συνεπιβάτη.
