To 400άρι SMR της ΤΜ ανήκει στην κατηγορία των μοτοσικλετών που δεν προορίζονται για αναβάτες που θέλουν να έχουν στην κατοχή τους ένα όχημα για την καθημερινή τους μετακίνηση. Τουλάχιστον, όχι για αυτούς που κινούνται με ρυθμούς που βασίζονται στα πλαίσια της λογικής. Αναμφισβήτητα, ταιριάζει και στοχεύει σε ένα ειδικό κοινό που επιθυμεί να οδηγεί κάτι το ξεχωριστό.
Μόλις καθίσεις στη σέλα του ΤΜ, αντιλαμβάνεσαι για ποιο λόγο γράφτηκε η παραπάνω παράγραφος. Στενή, κουμπώνει με μοναδικό τρόπο κάτω από τα πόδια σου και τα χέρια σου πέφτουν σωστά πάνω στο τιμόνι σαν να μαγνητίζονται από τα σκριπ. Το TM είναι χαμηλό, γεγονός που είναι πιθανό να ελκύσει ακόμα και αναβάτες που ανήκουν στο ασθενές (ποιο ασθενές;) φύλο. Βάζεις τη μανιβέλα στο περιθώριο, πατάς το μπουτόν της μίζας και ακούς τον μπάσο ήχο του ιταλικού μονοκύλινδρου να δουλεύει στο ρελαντί με ελαφριά αρρυθμία.
Με το που ξεκινάς, κάνει να πεταχτεί, ωστόσο, από τις πολύ χαμηλές προς τις μεσαίες στροφές παρουσιάζει μία ανώδυνη τρύπα στην ισχύ του, την οποίαν στη συνέχεια ξεδιπλώνει με τρόπο ηλεκτρικό. Ανεβάζοντας στροφές ομαλά, χωρίς να σου μακραίνει τα χέρια, σε εντυπωσιάζει, ενώ ταυτόχρονα δεν δυσκολεύεσαι να βάλεις την ισχύ στην άσφαλτο. Εχεις πλήρη έλεγχο της κατάστασης, ακόμη και όταν μπαίνεις σε άλλο ρυθμό οδήγησης. Οι κραδασμοί έχουν κρατηθεί σε περιορισμένα επίπεδα και δεν αυξάνονται σε ανησυχητικό βαθμό όταν ανεβαίνουν οι στροφές του μοτέρ. Κατά συνέπεια, κανένα μούδιασμα στο τιμόνι ή τα ποδωστήρια, σε σύγκριση με άλλα ευρωπαϊκά Supermoto της κατηγορίας, δεν θα κάνει την εμφάνισή του.
Στην ευθεία είναι σταθερό σαν βράχος. Κανένα ίχνος από κούνημα, ψαλίδισμα ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να ταράξει τον καρδιακό σου παλμό, δεν υπάρχει. Η ευστάθειά του παραμένει ακόμη και στο όριο της τελικής του ταχύτητας. Οταν αρχίσαμε τα παιχνίδια στο φυσικό του τερέν, ένα μεγάλο πάρκινγκ με μέτριας ποιότητας άσφαλτο και καλή διαγράμμιση, σοκαριστήκαμε από την οδική του συμπεριφορά. Πλασάρεται στη στροφή με τη σκέψη και μπορείς να μειώσεις την κλίση του με σιγουριά, χωρίς να εμφανίζει τάσεις υποστροφής. Οι αναρτήσεις του, σε γενικές γραμμές, είναι σφιχτές. Το αντεστραμμένο πιρούνι δεν συμπιέζεται απότομα, ιδιαίτερα στο αρχικό στάδιο της διαδρομής του, ενώ γίνεται πιο σκληρό στο υπόλοιπο αυτής.
Από την άλλη πλευρά, το πίσω αμορτισέρ είναι προοδευτικό, μέτριας σκληρότητας, με αποτέλεσμα να συνδυάζει την άνεση με το καλό κράτημα. Παρ' όλα αυτά, υπήρχαν στιγμές που το πιρούνι εμφάνιζε κάποιες αναπηδήσεις στην έντονη επιβράδυνση, για ανεξήγητο λόγο. Αυτές είναι πιθανό να δημιουργούνταν σε συνάρτηση με τον εμπρός δίσκο, ωστόσο, δεν παρουσιάζονταν σε κάθε επιβράδυνση, αλλά σε μεμονωμένες περιπτώσεις.
Το σύστημα πέδησης άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, τόσο το εμπρός όσο και το πίσω. Αξιοσημείωτες είναι οι επιδόσεις του πρώτου, με την ακτινική τρόμπα της Brembo να παίζει εδώ πρωταγωνιστικό ρόλο. Παρέχει μοναδική αίσθηση, προοδευτικότητα και άμεση απόκριση που συναντάται μόνο στις αγωνιστικές μοτοσικλέτες της κατηγορίας.
Σε καθημερινή χρήση, ωστόσο, απαιτείται κάποια προσοχή από μέρους σου, για να μην διπλώσει τον τροχό εκεί που δεν το περιμένεις.
Σε γενικές γραμμές, το TM SMR 400F αποτελεί μία καλοστημένη μοτοσικλέτα για τα δεδομένα της κατηγορίας, που εντυπωσιάζει με την πολύ καλή οδική της συμπεριφορά και με τον πλούσιο περιφερειακό εξοπλισμό της. Ωστόσο, η υψηλή κατανάλωση (8,6 λίτρα/100 χλμ.) θα κόψει τις διαθέσεις του ιδιοκτήτη της για πολλές βόλτες.
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Η κίνηση στους δρόμους