+ Κινητήρας, αναρτήσεις, εμφάνιση
- Μικρό κόψιμο τιμονιού
Χρώματα: Γκρι ματ, πορτοκαλί ματ
Σπορ γεωμετρία πλαισίου, «μουρλό» μοτέρ (ή… μούρλια, αν προτιμάτε) και ποιοτικές αναρτήσεις. Αυτά, μαζί με ένα στιβαρό πλαίσιο, είναι αρκετά για να φτάσουν το χαμόγελό σας μέχρι τα αυτιά και να το αφήσουν εκεί αρκετές ώρες αφότου έχετε κατέβει από τη σέλα του Street Triple.
Συμπέρασμα
Μία πραγματικά ξεχωριστή μοτοσικλέτα, η Street Triple 675R μπορεί να κάνει εξαιρετικά τα περισσότερα από αυτά που θα της ζητήσει ο αναβάτης της. Οι πολυρυθμιζόμενες αναρτήσεις, κατευθείαν από τη Daytona, έρχονται γρήγορα στα μέτρα του αναβάτη και το σύστημα πέδησης, επίσης από την ίδια μοτοσικλέτα, θα φροντίζει ανά πάσα στιγμή για την ταχύτατη μείωση των ενδείξεων του ψηφιακού κοντέρ. Στα θετικά περιλαμβάνεται και η εμφάνιση με το γνήσιο βρετανικό στιλ, που μετά από τόσα χρόνια καταφέρνει να ξεχωρίζει από τον ανταγωνισμό. Και βέβαια, να μην ξεχάσουμε τον κινητήρα, που μπορεί να αποτελέσει από μόνος του αιτία για να προβείτε στην αγορά του Triumph.
Τρεις για όλα!
Όλα αυτά τα χρόνια άκουγα για τη «μαγεία του 3κύλινδρου μοτέρ». Για τον ιδανικό συνδυασμό που προσφέρει για χρήση στο δρόμο (ροπή σχεδόν από δικύλινδρο και ισχύ από τετρακύλινδρο), αλλά και για τον ήχο του που δεν μοιάζει με τίποτα άλλο. Θα προσπαθήσω να μην χρησιμοποιήσω κλισέ, αλλά όλα όσα λένε είναι τελικά αλήθεια. Το Street Triple έχει έναν κινητήρα για φίλημα (όταν είναι κρύος, μη καούμε κιόλας!) και ξεχωρίζει τόσο πολύ από τον ανταγωνισμό όσο μία μπαλαρίνα σε συγκέντρωση body builder. Ή καλύτερα, το αντίθετο…
Σχεδίαση/ποιότητα: Βρετανικής υπηκοότητας
Η Triumph, από την παρουσίαση του πρώτου Speed Triple έχει μείνει πιστή, όλα αυτά τα χρόνια, στην εικόνα του αρχέτυπου streetfighter της δεκαετίας του ’80. Ήταν εκείνη την εποχή που αρκετοί ιδιοκτήτες superbike, συνήθως μετά από μία πτώση, αφαιρούσαν ό,τι είχε απομείνει από τα πλαστικά της μοτοσικλέτας τους, τοποθετούσαν ένα ίσιο τιμόνι, άλλαζαν τα πλαστικά της ουράς, άφηναν στη θέση τους τα δύο στρογγυλά φωτιστικά σώματα της «καλής» τους και δημιουργούσαν ένα δίτροχο με ελάχιστους συμβιβασμούς στην οδηγική συμπεριφορά, σε σχέση με μία εργοστασιακή ρεπλίκα superbike, αλλά με σαφώς πιο πρακτικό χαρακτήρα και θέση οδήγησης για καθημερινή χρήση. Από τότε είχαν μπει στο παιχνίδι και διάφοροι κατασκευαστές πλαισίων, όπως η Spondon, και το πλαίσιο του Triumph φαίνεται να αντλεί την έμπνευσή του από εκεί. Κατά την ταπεινή μου άποψη, η βρετανική εταιρεία μάλλον καλά έκανε που συνέχισε να δημιουργεί μοτοσικλέτες με αυτή την εμφάνιση, αφενός γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να μπερδέψεις τα μοντέλα της με καμία άλλη μοτοσικλέτα στο δρόμο, αφετέρου γιατί το Street Triple έχει αρχίσει να αποκτά και χαρακτήρα κλασικού. Η προσοχή στη λεπτομέρεια σε μερικά σημεία της μοτοσικλέτας (όπως στα μαρσπιέ του συνεπιβάτη, αλλά και στο ψαλίδι όπου το αμορτισέρ και οι λαιμοί της εξάτμισης περνούν από μέσα) είναι εξαιρετική και η γκρι ματ βαφή τόσο στο ρεζερβουάρ και τα πλαστικά όσο και στα περισσότερα μεταλλικά σημεία του δίνει την απαραίτητη έξτρα «κακία» στην όλη κατασκευή.
Εργονομία: Συνηθίζεται γρήγορα
Όρθια θέση οδήγησης με το fat bar τιμόνι της Magura να βρίσκεται εκεί που πρέπει. Οι πιο μεγαλόσωμοι θα προτιμούσαν ένα με μεγαλύτερο πλάτος
Όχι ότι έχει κάτι περίεργο που πρέπει να συνηθίσεις, πέρα από το σχετικά μεγάλο ύψος της σέλας από το έδαφος, που δυσκολεύει λίγο την όπισθεν, ακόμη και αν το ύψος σου ξεπερνά τα 1,80 μ. Η θέση οδήγησης, όμως, δεν φτιάχνεται για αυτό το λόγο, αλλά για να προσφέρει σωστή αίσθηση της μοτοσικλέτας στον αναβάτη, εύκολο control και λογικά επίπεδα άνεσης. Οι κοντύτεροι αναβάτες θα «κουμπώσουν» μία χαρά πάνω στη βρετανική μοτοσικλέτα, με τους ψηλότερους να νιώθουν τα γόνατά τους να κλείνουν σε μικρότερες γωνίες από το ιδανικό, για καθημερινή χρήση. Ο σχεδιασμός της σέλας και του ρεζερβουάρ επιτρέπουν στον αναβάτη να σφίγγει εύκολα και χωρίς κόπο το τελευταίο και να αφήνει τους καρπούς ανενόχλητους. Πάντως, όλοι μάλλον θα μείνουν ελαφρώς δυσαρεστημένοι από τον όμορφο και πλήρη ενδείξεων πίνακα οργάνων με το λευκό φωτισμό, καθώς μερικές ενδείξεις του είναι σχετικά μικρές για να διαβάζονται γρήγορα, ενώ αυτή της ταχύτητας είναι τοποθετημένη χαμηλότερα από το επιθυμητό. Η σέλα του συνεπιβάτη έχει αρκετό και καλής ποιότητας αφρώδες και δεν θα τον ενοχλήσει. Αυτό που θα τον πειράξει, περισσότερο και από τη μικρή γωνία που σχηματίζουν τα γόνατά του, είναι το ότι δεν έχει από πού να κρατηθεί και αναγκαστικά, στις επιταχύνσεις και τις επιβραδύνσεις καταφεύγει στον αναβάτη και το ρεζερβουάρ, αντίστοιχα. Τέλος, οι σύγχρονοι διακόπτες μαθαίνονται γρήγορα από τα… ακροδάχτυλα του αναβάτη και δεν θα δημιουργήσουν ποτέ πρόβλημα.
Κινητήρας-Κιβώτιο: Τρεις…να το αφήσω;
Μήπως τελικά 675 κ.εκ. και τρεις κύλινδροι είναι αρκετά για οποιαδήποτε χρήση σε δημόσιο δρόμο; Οι πιθανότητες για αυτό μεγάλες, ειδικά αν μιλάμε για γυμνή μοτοσικλέτα, όπου η τελική ταχύτητα δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο. Το βρετανικό μοτέρ κάνει ό,τι μπορεί για να μας πείσει και πραγματικά είναι λίγες οι φορές που εύχεσαι να είχες κάτι ισχυρότερο. Δύναμη και ροπή υπάρχουν παντού και μπορείς να κινείσαι με 6η και 2.000 σ.α.λ. όλη μέρα, αν το θελήσεις. Κατέβασε δύο-τρεις ταχύτητες και η ισχύς του βρετανικού συνόλου γίνεται άμεσα αισθητή, με τις ψηφιακές ενδείξεις του ταχύμετρου να αλλάζουν γρήγορα ακόμη και μετά τη 2η εκατοντάδα χιλιομέτρων. Ο επιλογέας του κιβωτίου είναι σκληρότερος από ό,τι ίσως έχετε συνηθίσει, αλλά το κούμπωμα των σχέσεων είναι θετικό και η κλιμάκωσή του εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο τρόπο την ισχύ του κινητήρα. Το μόνο που θα μπορούσε να είναι καλύτερο σχετίζεται με τη λειτουργία του ψεκασμού στο άνοιγμα-κλείσιμο του γκαζιού, αφού ο τελευταίος είναι λίγο απότομος σε αυτό.
Αναρτήσεις: Πολλαπλών χρήσεων
Τόσο το πιρούνι της Kayaba όσο και το αμορτισέρ της ίδιας εταιρίας είναι πλήρως ρυθμιζόμενα. Προσέξτε πώς περνά το τελευταίο αλλά και η εξάτμιση μέσα από το ψαλίδι…
Το ανεστραμμένο πιρούνι της Kayaba με διάμετρο καλαμιών στα 41 χλστ. και το αμορτισέρ του πίσω τροχού με το ξεχωριστό δοχείο αζώτου είναι πλήρως ρυθμιζόμενα και δίνουν τη δυνατότητα στον αναβάτη τους να τα φέρει ακριβώς στα μέτρα που θέλει μετατρέποντας το Street Triple από…καθημερινό και commuter σε λάτρη των ορεινών διαδρομών! Το αλουμινένιο πλαίσιο των δύο δοκών πείθει μόνο με την εμφάνισή του για την ακαμψία που προσφέρει. Μη ξεχνάτε άλλωστε ότι προέρχεται από το Daytona 675…
Φρένα: Και αίσθηση και δύναμη
Οι ακτινικά τοποθετημένες δαγκάνες της Nissin είναι πολύ δυνατές και προσφέρουν εξίσου καλή αίσθηση στα δάκτυλα του αναβάτη. Τα endo είναι απλά παιχνιδάκι…
Οι ακτινικά τοποθετημένες δαγκάνες, σε συνδυασμό με την ακτινική τρόμπα και τους δίσκους των 320 χλστ., προσφέρουν άπλετη δύναμη και συνάμα πολύ καλή αίσθηση στα δάκτυλα του αναβάτη. Δύο από αυτά αρκούν για να μειώσετε γρήγορα ταχύτητα, ασχέτως ενδείξεως στο κοντέρ. Μάλιστα, δεν θα είναι λίγες οι φορές που θα σταματήσετε συνειδητοποιώντας ότι ο πίσω τροχός βρισκόταν κάποια εκατοστά πάνω από το έδαφος! Υπεύθυνα για την αξιοποίηση αυτής της μεγάλης ισχύος είναι και τα ελαστικά, τα οποία τα καταφέρνουν καλά ακόμη και στη γνωστή «κορυφαία» ποιότητα των ελληνικών δρόμων, αρκεί βέβαια να έχουν ζεσταθεί.
Στο δρόμο: Τρεις λαλούν ένας χορεύει!
Και αυτός δεν είναι άλλος από τον αναβάτη αφού η έντονη προσωπικότητα της Street Triple δε μπορεί να κρυφτεί στο δρόμο. Ακόμη και το μοναδικό γρύλισμα του κινητήρα συνεισφέρει τα μέγιστα σε αυτό, κάνοντας τα κεφάλια να γυρνούν στο πέρασμα του Street Triple. Με λίγες μοτοσικλέτες με εργοστασιακή εξάτμιση μου έχει συμβεί αυτό και μόνο δύο πράγματα μπορεί να σημαίνει: είτε ο Βρετανός κατασκευαστής βρίσκεται παίζει με το νόμο όσον αφορά τις εκπομπές θορύβου είτε ο ήχος του τρικύλινδρου είναι πράγματι τόσο ιδιαίτερος που κεντρίζει την περιέργεια ακόμη και εκείνου του κοινού που δεν έχει άμεση σχέση με τον κόσμο της μοτοσικλέτας. Όπως και να έχει, το Triple καταφέρνει να κερδίσει τις εντυπώσεις πριν ακόμη… κάνει την εμφάνισή του! Στους δρόμους της πόλης, το μόνο πράγμα που θα προβληματίσει είναι το πραγματικά μικρό κόψιμο του τιμονιού, που δεν επιτρέπει οριακούς ελιγμούς ανάμεσα από τα σταματημένα αυτοκίνητα. Οι ρυθμιζόμενες αναρτήσεις μπορούν να έρθουν γρήγορα στα μέτρα σας και να αφήσουν τα μαλακά σας μόρια ξεκούραστα, ενώ η γενικότερη θέση οδήγησης, σε συνδυασμό με τη σέλα, θα αργήσει να σας κουράσει. Το… υπερ-ελαστικό μοτέρ μπορεί να λειτουργεί όλη μέρα με 6η ταχύτητα και 30 χλμ./ώρα χωρίς να διαμαρτυρηθεί και διαθέτει ικανά αποθέματα ροπής, ώστε με το παραμικρό άνοιγμα του γκαζιού να σας πετάξει μπροστά και να προλάβει το όποιο άνοιγμα στην κίνηση πριν από τους άλλους. Στο ταξίδι, η μικρή προαιρετική ζελατίνα κάνει ό,τι μπορεί για να απομακρύνει τον αέρα από το στήθος του αναβάτη και η αλήθεια είναι ότι τα καταφέρνει αρκετά καλά, αφήνοντας εκτεθειμένα (σε όρθια θέση) το πάνω μέρος των ώμων και το κράνος. Ιδανική ταχύτητα ταξιδιού για το Street Triple είναι τα 150 χλμ./ώρα και με αυτές τις ταχύτητες η κατανάλωση κυμαίνεται σε πολύ λογικά επίπεδα για την ισχύ και τον κυβισμό του μοτέρ. Μόνο που είναι έως και… πολύ δύσκολο να συγκρατηθείς, καταλήγοντας, όπου και αν πηγαίνεις, να ψάχνεις για δικαιολογίες ώστε να χουφτώσεις το γκάζι, είτε για να ακούσεις τον ήχο του μοτέρ είτε για να νιώσεις τα πλούσια αποθέματα ροπής. Στις στροφές εντύπωση προκαλεί η φιλικότητα του συνόλου, με την όρθια θέση οδήγησης να δίνει καλή ορατότητα και πολύ καλό control. Σε αυτές τις συνθήκες, πάντως, οι πιο μεγαλόσωμοι θα προτιμήσουν ένα μεγαλύτερο σε πλάτος τιμόνι που θα τους δώσει ιδανικό μοχλό για ακόμη πιο γρήγορες αλλαγές κατεύθυνσης. Παρά την ψηλή θέση οδήγησης, ο μπροστινός τροχός φορτίζεται με αρκετό βάρος και το πιρούνι δίνει καλή πληροφόρηση για τα υψηλά επίπεδα πρόσφυσης, ενώ τα φρένα δεν θα δείξουν σημεία κόπωσης ακόμη και μετά από παρατεταμένη χρήση. Και ο πίσω τροχός μένει κολλημένος στο έδαφος, ενώ στο κιβώτιο θα μείνει μόνιμα η τρίτη σχέση, αφού αυτή είναι ιδανική για την πλειονότητα των στροφών.
Η σέλα προσφέρει καλά επίπεδα άνεσης για τον αναβάτη και τοποθετεί το σώμα του σε σωστό σημείο, σε σχέση με το ρεζερβουάρ αλλά και το τιμόνι. Ο συνεπιβάτης δεν έχει από πού να κρατηθεί.
Δεν έχουν να επιδείξουν κάτι ιδιαίτερο από πλευράς σχεδίασης αλλά έχουν ποιοτική αίσθηση στη χρήση τους και δεν χρειάζονται χρόνο εξοικείωσης.
Η μικρή μασκούλα κάνει καλή δουλειά για το μέγεθός της απομακρύνοντας τον αέρα από το στήθος του αναβάτη.
Πολύ όμορφη η βάση των μαρσπιέ του συνεπιβάτη δείχνει την προσοχή στη λεπτομέρεια που έχει δώσει η βρετανική εταιρία. Τα γόνατα του τελευταίου κλείνουν αρκετά.
Ο πίνακας οργάνων είναι πλήρης, διαθέτοντας και shift lights, μέση ωριαία ταχύτητα, μέση κατανάλωση κ.τ.λ. Ωστόσο, μερικές ενδείξεις θα μπορούσαν να είναι μεγαλύτερες.
Και στις στροφές, αλλά και στην εθνική, η σταθερότητα του Street Triple είναι υποδειγματική. Μόνο σε μεγάλη λακκούβα καταλαβαίνεις το κοντό του μεταξόνιο.
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 9840 αναγνώστες
Η κίνηση στους δρόμους