Ο πίσω τροχός και το μονόμπρατσο ψαλίδι, σε μία MV Agusta F4.

Μονόμπρατσο: Το πιο «περιττό» ψαλίδι που ακόμα λατρεύουμε

Όχι, ΔΕΝ είναι πάντα καλύτερο από τα συμβατικά ψαλίδια! Γιατί το μονόμπρατσο εξακολουθεί να είναι τόσο αγαπητό; Εσείς πιστεύετε ότι το μονόμπρατσο είναι μόνο «μούρη» σήμερα;

Ρωτήστε οποιονδήποτε παθιασμένο μοτοσυκλετιστή, αν έχει μια ονειρεμένη μοτοσυκλέτα την οποία θα ήθελε να αποκτήσει κάποια στιγμή στην ζωή του, και είναι πολύ πιθανόν να σας απαντήσει για μια Ducati 916, μία MV Agusta F4 ή μία Honda RC30. Όλες οι μοτοσυκλέτες αυτές έχουν ένα σημαντικό κοινό, μια μηχανολογική λύση που προέκυψε από τις ανάγκες των αγώνων αλλά αναδείχθηκε σταδιακά σε στυλιστικό φετίχ. Μιλάμε για το μονόμπρατσο ψαλίδι.
 
Το μονόμπρατσο, είναι μια λύση πίσω ανάρτησης, η οποία σε αντίθεση με ότι πιστεύουν πολλοί, δεν εφευρέθηκε από την Ducati, ούτε από την Honda, ούτε από την MV Agusta. Αντιθέτως, η ιστορία του χάνεται βαθιά μέσα στον 20ό αιώνα. Μία από τις αρχαιότερες αναφορές σε παρόμοια μηχανολογική λύση, καταγράφεται στο 1908 και σε μία μοτοσυκλέτα James. Ωστόσο, το «μονόμπρατσο» είδε το φως της ευρύτερης δημοσιότητας γύρω στην δεκαετία του 80, όταν χρησιμοποιήθηκε από την Honda στα αγωνιστικά VFR/RVF, αλλά και από την BMW στην R80 G/S με άξονα μετάδοσης. Καθώς πέρασαν κι άλλα χρόνια, μοτοσυκλέτες όπως η Ducati 916 και η MV Agusta F4, ανύψωσαν το μονόμπρατσο στην ύστατη μορφή τέχνης, ταυτίζοντας το με τις πιο ποθητές και τις πιο ισχυρές μοτοσυκλέτες ανεξαρτήτως μάρκας και μετατρέποντας το σε σχεδιαστικό «must» για πολλούς. Είναι όμως το ίδιο το μονόμπρατσο, αποτελεσματικό ή και καλύτερο, από ένα «συμβατικό» ψαλίδι;
 
Η γρήγορη απάντηση, είναι  «όχι». Μια πιο αναλυτική απάντηση, εξετάζει πολλές παραμέτρους ανάλογα με την εφαρμογή. Το ψαλίδι, ως τμήμα της πίσω ανάρτησης, διαχειρίζεται τεράστιες δυνάμεις και πρέπει να είναι εξωφρενικά ισχυρό, ώστε να τις αντέχει χωρίς παραμόρφωση και άρα αλλοίωση της συμπεριφοράς της μοτοσυκλέτας ή καταστροφή. Ένα «συμβατικό» ψαλίδι είναι καταλληλότερο, διότι μπορεί να είναι πιο ανθεκτικό με απλούστερη κατασκευή και μικρότερο βάρος. Αντιθέτως, ένα μονόμπρατσο ψαλίδι πρέπει να είναι ειδικά σχεδιασμένο και κατασκευασμένο, για να αντέχει όσο πρέπει, λόγω της ίδιας του της φύσης.
 
Σε αγωνιστικές συνθήκες, όμως, κάποιοι παράγοντες αλλάζουν –και για αυτό τα μονόμπρατσα δημιουργήθηκαν εξαρχής. Η αφαίρεση του τροχού είναι πολύ πιο εύκολη και γρήγορη, κάτι που στους αγώνες είναι απόλυτα επιθυμητό. Ακόμα, η συντήρηση των μηχανικών μερών κοντά στον τροχό και στην ανάρτηση, διευκολύνεται. Για αυτό άλλωστε και οι πρώτες εφαρμογές αυτής της λύσης, έγιναν στους αγώνες αντοχής. Από την άλλη, σε μοτοσυκλέτες όπως οι BMW, ο ίδιος ο άξονας μετάδοσης είναι αρκετά ισχυρός ώστε να δρα επαρκώς ως ψαλίδι.
 
Γιατί όμως οι αναρτήσεις με μονόμπρατσο ψαλίδι βρίσκονται στο «πάνθεον» του μοτοσυκλετιστικού κόσμου; Μεταξύ πολλών λόγων, η εμφάνιση που προσφέρουν στην μοτοσυκλέτα, αλλά και η συσχέτιση τους με τους αγώνες και, κατά συνέπεια, με την καλύτερη δυνατή τεχνολογία και απόδοση. Η εντύπωση αυτή διαδόθηκε και διαιωνίστηκε, με αποτέλεσμα σήμερα τα μονόμπρατσα ψαλίδια να θεωρούνται απευθείας εξωτικό στοιχείο, αναβαθμίζοντας στις εντυπώσεις οποιοδήποτε μοντέλο τα χρησιμοποιεί.
 
Εσείς τι πιστεύετε; Είναι οι αναρτήσεις με μονόμπρατσο μόνο για το… εφέ; Τι είδους πίσω ανάρτηση έχει η ονειρεμένη μοτοσυκλέτα σας;
 

  • ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗΣ

    Εγώ γνωρίζω ότι στο BMW F800ST που είναι μονόμπρατσο έχω αλλάξει σε 10 χρόνια δυο φορές στον πίσω τροχό το ρουλεμαν (το κόστος του 800 euro καινούργιο - εβαλα μεταχειρισμενο-) χωρίς να κάνω σκληρή χρήση στη μηχανή . Δεν θα επέλεγα ξανά μονόμπρατσο οποιασδήποτε εταιρείας .

     
  • ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΡΩΤΟΓΕΡΑΚΗΣ

    Εχω Ducati Multistrada από το 2014, μετά αγόρασα 2016 και τώρα έχω του 2019 το S D air. Δεν με ενθουσιάζει η νέα Multistrada V4, λόγω ότι έχει συμβατικό πηρούνι και όχι μονόμπρατσο. Έχασε όλη τη χάρη της!!