Μήπως με γρήγορη μοτοσυκλέτα μαθαίνεις καλύτερα;

Ο νέος αναβάτης δεν πρέπει να τρομάξει αλλά ούτε και να ενθουσιαστεί
O εγκέφαλος θέλει χρόνο για να προσαρμοστεί σε μεγαλύτερες ταχύτητες
Κι όμως, όσοι έμαθαν σε γρήγορες μοτοσυκλέτες δεν είχαν απαραίτητα ατύχημα
Απαραίτητο το σωστό στήσιμο και τα περιφερειακά ασφαλείας (ABS, TCS κλπ)

Ο νέος αναβάτης δεν πρέπει να τρομάξει αλλά ούτε και να ενθουσιαστεί

Όταν ο πρώτος «δάσκαλος» είναι μια γρήγορη μοτοσυκλέτα με έντονη απόκριση στο γκάζι, ο νέος αναβάτης εκτίθεται αμέσως σε ισχυρά ερεθίσματα. Αν τρομάξει, ενδέχεται να αναπτύξει φοβικά αντανακλαστικά που θα δυσκολέψουν περισσότερο τη μάθηση. Από την άλλη πλευρά, αν ενθουσιαστεί χωρίς να έχει πλήρη αίσθηση των ορίων του, τότε μπορεί να πάρει αποφάσεις που δεν βασίζονται σε εμπειρική κρίση αλλά σε υπερβολική αυτοπεποίθηση. Το κλειδί βρίσκεται στην ισορροπία μεταξύ προσεκτικής εξερεύνησης των δυνατοτήτων και συνειδητής αποφυγής των υπερβολών. Οι μοτοσυκλέτες με περιορισμένη ισχύ, γραμμική απόδοση ισχύος, σταθερό φρένο κινητήρα και ελεγχόμενη ροπή στις χαμηλές σ.α.λ. ενδείκνυνται περισσότερο για νέους χρήστες. Η μάθηση οφείλει να στρέφεται όχι μόνο στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων αλλά και στην εκπαίδευση της στάσης του οδηγού απέναντι στο όχημα. Η αρχική περίοδος μάθησης δεν είναι κατάλληλη για επίδειξη ικανοτήτων. Το γκάζι είναι εργαλείο και όχι παιχνίδι. Με σωστή καθοδήγηση, μπορεί να αποτελέσει ένα ισχυρό ερέθισμα για ουσιαστική μάθηση, χωρίς να λειτουργήσει απειλητικά ή αποπροσανατολιστικά.

O εγκέφαλος θέλει χρόνο για να προσαρμοστεί σε μεγαλύτερες ταχύτητες

Η λειτουργία της οδήγησης μοτοσυκλέτας με ταχύτητες υψηλότερες από αυτές που το ανθρώπινο σώμα μπορεί να βιώσει φυσιολογικά (π.χ. περπάτημα ή τρέξιμο), προϋποθέτει προσαρμογή του νευρικού συστήματος. Ο εγκέφαλος χρειάζεται χρόνο για να αφομοιώσει την αίσθηση ταχύτητας και να αναπτύξει νέους αυτοματισμούς. Οι πληροφορίες από τα μάτια, τα αυτιά και το αιθουσαίο σύστημα πρέπει να συγχρονιστούν, ώστε να μη βιώνεται η κίνηση ως απειλή. Στην αρχή, η ταχύτητα προκαλεί αίσθηση έκπληξης ή ακόμα και τρόμο. Οπτικά πεδία που μεταβάλλονται γρηγορότερα απ' ό,τι μπορεί να συλλάβει το μάτι, απότομες αλλαγές κλίσης και εναλλαγές ρυθμού δεν είναι εξοικειωμένες εμπειρίες για τον εγκέφαλο ενός αρχάριου. Μέσα από επαναλαμβανόμενη άσκηση και διαβαθμισμένη έκθεση, το νευρικό σύστημα σταδιακά αναπτύσσει προγνωστικές ικανότητες και μειώνει τα επίπεδα του στρες. Το κλειδί δεν βρίσκεται στην αποφυγή της ταχύτητας, αλλά στον ελεγχόμενο τρόπο με τον οποίο αυτή εισάγεται στην εξάσκηση. Η έντονη επιτάχυνση, αν χρησιμοποιηθεί σωστά και σε κατάλληλο περιβάλλον, μπορεί να αποτελέσει ερέθισμα για ταχύτερη νευρολογική προσαρμογή και καλύτερη συνειδητοποίηση του ρόλου της θέσης σώματος, του βλέμματος και της κίνησης.

Κι όμως, όσοι έμαθαν σε γρήγορες μοτοσυκλέτες δεν είχαν απαραίτητα ατύχημα

Παρόλο που η κοινή πεποίθηση υποστηρίζει ότι οι δυνατές μοτοσυκλέτες δεν ενδείκνυνται για αρχάριους, η πραγματικότητα είναι περισσότερο σύνθετη. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις αναβατών που ξεκίνησαν τη διαδρομή τους με γρήγορες μοτοσυκλέτες και, χάρη στη σοβαρή προσέγγιση και τη σταδιακή εξοικείωση, δεν είχαν ατυχήματα. Η ταχύτητα δεν συνεπάγεται αυτομάτως κίνδυνο, εφόσον ο αναβάτης διαθέτει πειθαρχία, δέχεται καθοδήγηση και κατανοεί ότι δεν έχει ακόμη αναπτύξει πλήρη έλεγχο. Στο σημείο αυτό έρχονται να παίξουν το ρόλο τους και οι σχολές μετεκπαίδευσης οδηγών στην ασφαλή οδήγηση, όπου με επιστημονικές μεθόδους ενισχύουν τα χαρακτηριστικά του κάθε αναβάτη που συμβάλλουν στην πειθαρχημένη συμπεριφορά. Επιπλέον, πολλές σύγχρονες μοτοσυκλέτες παρέχουν επιλογές χαρτογράφησης απόδοσης, μειώνοντας τη δύναμη στις χαμηλές σ.α.λ. και κάνοντας πιο φιλική την αρχική εμπειρία. Σε αυτά τα παραδείγματα, η μεγάλη ισχύς λειτούργησε ως στοιχείο σεβασμού και όχι πρόκλησης. Το κρίσιμο σημείο είναι η συμπεριφορά του ίδιου του αναβάτη και όχι τα απόλυτα τεχνικά χαρακτηριστικά. Με τη σωστή αντίληψη και ένα δομημένο πρόγραμμα μάθησης, ακόμα και ένα ισχυρό σύνολο μπορεί να προσφέρει υψηλό επίπεδο κατανόησης της δυναμικής της μοτοσυκλέτας, ενισχύοντας τη συνολική ποιοτική εξέλιξη του οδηγού χωρίς αρνητικές συνέπειες.

Απαραίτητο το σωστό στήσιμο και τα περιφερειακά ασφαλείας (ABS, TCS κλπ)

Η οδήγηση μιας μοτοσυκλέτας με υψηλή απόδοση δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τον αναβάτη, αλλά και από τον τεχνικό χαρακτήρα της ίδιας της μηχανής. Ένα από τα πιο κρίσιμα σημεία είναι το στήσιμο: οι σωστές ρυθμίσεις των αναρτήσεων, η γεωμετρία του τιμονιού, η πίεση των ελαστικών και η κατανομή βάρους επηρεάζουν άμεσα την αίσθηση εμπιστοσύνης και την προβλεψιμότητα της μοτοσυκλέτας. Ιδιαίτερα για τον αρχάριο, η προβλέψιμη συμπεριφορά σε επιτάχυνση, φρενάρισμα και αλλαγή κατεύθυνσης μειώνει το άγχος και επιτρέπει την ανάπτυξη δεξιοτήτων χωρίς απρόβλεπτες εκπλήξεις. Παράλληλα, τα σύγχρονα περιφερειακά ασφαλείας, όπως το ABS και το traction control (TCS), παίζουν καθοριστικό ρόλο: όχι μόνο επεμβαίνουν όταν ο έλεγχος χάνεται, αλλά και λειτουργούν εκπαιδευτικά, επιτρέποντας στον αναβάτη να νιώσει τις συνθήκες οριακής πρόσφυσης με σχετική ασφάλεια. Η ύπαρξη riding modes, ρύθμισης φρένου κινητήρα και συστημάτων ελέγχου ανύψωσης τροχού (anti-wheelie) προσφέρει ακόμη περισσότερη ευελιξία στη διαδικασία μάθησης. Το τεχνικό υπόβαθρο της μοτοσυκλέτας είναι τελικά ο αθόρυβος δάσκαλος που συμπληρώνει την προσπάθεια του οδηγού.