Kubinashi Rider: Ο ακέφαλος Ιάπωνας του δρόμου

Δεν χρειάζεσαι κεφάλι για να σε κυνηγούν φαντάσματα
Φορούσε μαύρα και οδηγούσε σαν να μην υπάρχει αύριο
Έγινε anime, έγινε παιχνίδι, έγινε τρόμος
Γιατί ο μύθος επιμένει ακόμα και σήμερα

Δεν χρειάζεσαι κεφάλι για να σε κυνηγούν φαντάσματα

Στην Ιαπωνία των 80s και 90s, κάτι παράξενο άρχισε να διαδίδεται στους μοτοσυκλετιστές. Όχι από τηλεόραση ή την εφημερίδα. Από στόμα σε στόμα. Από σκιά σε σκιά. Ο Kubinashi Rider — ο Ακέφαλος Καβαλάρης — δεν ήταν ήρωας anime ούτε φιγούρα manga. Ήταν αστικός θρύλος. Κάποιοι λένε ότι κάποτε ήταν ένας αναβάτης που σκοτώθηκε όταν έπεσε με ιλιγγιώδη ταχύτητα πάνω σε ένα τεντωμένο σύρμα. Αλλοι λένε ότι κάποιος του την είχε στήσει. Όλοι όμως συμφωνούν σε κάτι:

Το σώμα του συνέχισε να οδηγεί. Χωρίς κεφάλι.

Φορούσε μαύρα και οδηγούσε σαν να μην υπάρχει αύριο

Η φιγούρα του Kubinashi Rider έγινε γνωστή σε πολλά σημεία της Ιαπωνίας, αλλά κυρίως σε ορεινούς δρόμους — μέρη όπου ομίχλη και στροφή πάνε αγκαζέ. Εμφανιζόταν νύχτα. Χωρίς θόρυβο. Μόνο με τα φώτα της μοτοσυκλέτας να τρυπούν το σκοτάδι. Και μόλις πλησίαζε… καταλάβαινες το παράλογο: δεν είχε κεφάλι.

Οδηγούσε σαν καταραμένος. Δεν σε έψαχνε. Σε προσπερνούσε χωρίς ήχο, κι ύστερα… εξαφανιζόταν. Υπάρχουν ιστορίες για αναβάτες που προσπάθησαν να τον ακολουθήσουν και δεν γύρισαν ποτέ. Κάποιοι λένε ότι δεν πέθανε — ότι δεν ήταν ποτέ ζωντανός.

Έγινε anime, έγινε παιχνίδι, έγινε τρόμος

Η φιγούρα του πέρασε γρήγορα στη λαϊκή κουλτούρα. Το anime Gakkou no Kaidan τον ενσωμάτωσε σε ένα από τα πιο τρομακτικά του επεισόδια. Η σειρά βιντεοπαιχνιδιών Shin Megami Tensei τον έκανε δαίμονα: ένα μαυροντυμένο φάντασμα που σε στοιχειώνει αν τον προσπεράσεις. Ο Kubinashi Rider έγινε κάτι ανάμεσα σε Ghost Rider και urban legend, αλλά χωρίς την αμερικανική ποζεριά. Εδώ δεν υπήρχε ήρωας. Υπήρχε κατάρα.

Περίεργο δεν είναι; Σε έναν κόσμο γεμάτο με παραδοσιακά yōkai και samurai φαντάσματα, ο πιο μοντέρνος μύθος ήταν ένας μοτοσυκλετιστής. Ίσως γιατί στους δρόμους της Ιαπωνίας, το κράνος είναι πιο προσωπικό κι απΆ το πρόσωπό σου. Και όταν το χάνεις… χάνεις και την ταυτότητα σου.

Γιατί ο μύθος επιμένει ακόμα και σήμερα

Σήμερα, ο Kubinashi Rider δεν είναι απλώς φήμη. Είναι τελετουργικό. Αν οδηγάς νύχτα σε παραλιακό ή βουνό στην Ιαπωνία, και δεις μια μηχανή να περνάει αθόρυβα, θα το σκεφτείς. Αν δεις μόνο το φως της, θα το νιώσεις. Και κάποιοι θα σου πουν πως αν τον δεις και τον κοιτάξεις, σε θυμάται. Και σε περιμένει ξανά — εκείνη την ίδια ώρα, την ίδια μέρα του χρόνου.

Δεν είναι ο πιο φαντασμαγορικός μύθος. Δεν έχει μάχες, δεν έχει ουρλιαχτά. Αλλά έχει κάτι που οι άλλοι δεν έχουν: τον ήχο της μηχανής που έρχεται από το πουθενά και φεύγει χωρίς εξήγηση. Και μια θύμηση πως ό,τι αγαπάς — ακόμα και τη μοτοσυκλέτα — μπορεί να γίνει το ίδιο σου το φάντασμα.