Bosozoku: Ίσως το πιο σκληρό κίνημα μοτοσυκλετιστών στον κόσμο

Γέννημα της αντίδρασης, όχι της μόδας
Ένας στόχος : Να τραβήξουν την προσοχή
Ιεραρχία , τελετές μύησης και η σύνδεση με τη Yakuza
Το κράτος αντεπιτέθηκε και οι Bosozoku έπεσαν

Γέννημα της αντίδρασης, όχι της μόδας

Οι Bosozoku δεν ήταν «γκρουπάκια» με μηχανάκια. Ήταν εξέγερση με δύο τροχούς. Ήταν ο θόρυβος της νεολαίας σε μια Ιαπωνία που πίεζε για πειθαρχία, σιωπή και απόδοση. Η εμφάνισή τους χρονολογείται στη δεκαετία του Ά50, όταν νεαροί πρώην στρατιώτες ή εργάτες σχημάτισαν τις πρώτες ομάδες. Δεν υπήρχε ακόμη μόδα, ούτε στιλιστική πρόθεση – μόνο ανάγκη για ταυτότητα. Ήθελαν να ξεφύγουν από την καθημερινότητα, από τη στολή, από το γραφείο. Και το έκαναν με θόρυβο, καπνό και μεταλλική παρόρμηση.

Ένας στόχος : Να τραβήξουν την προσοχή

Το βλέμμα τους δεν ξεχνιέται: ψηλά φέρινγκ εμπνευσμένα από πολεμικά αεροσκάφη, τεράστιες εξατμίσεις, φώτα φορτηγών και χρώματα που δεν συγχωρούσαν το βλέμμα. Δεν είχαν στόχο την ταχύτητα αλλά το να τραβούν την προσοχή, να θυμίζουν σε όλους ότι υπάρχουν. Οι ίδιοι φορούσαν στολές εμπνευσμένες από τον στρατό και τη Yakuza, συχνά κεντημένες με ποιητικά ή επιθετικά συνθήματα. Αν έβλεπες Bosozoku στο δρόμο, το καταλάβαινες από τον ήχο πριν δεις το φως.

Ιεραρχία , τελετές μύησης και η σύνδεση με τη Yakuza

Στις δεκαετίες του Ά70 και κυρίως του Ά80, οι Bosozoku ήταν παντού: κομβόι δεκάδων μηχανών έσκιζαν τους δρόμους του Τόκιο, της Οσάκα, της Χιροσίμα. Οι πορείες τους ήταν τελετουργίες με δικούς τους κανόνες – δεν έκοβαν ταχύτητα, δεν υπάκουαν σε φανάρια, κορνάριζαν ρυθμικά και έκαναν burnouts μπροστά από αστυνομικά τμήματα.
Είχαν ιεραρχία, τελετές μύησης, κανόνες τιμής. Πολλοί είχαν συνδέσεις με τη Yakuza, όμως οι περισσότεροι δεν ήταν εγκληματίες – ήταν νεαροί σε αναζήτηση σημασίας. Κάποιοι είχαν όνειρο, άλλοι απλώς οργή. Όλοι, όμως, είχαν σκοπό – κι ας μην μπορούσαν να τον εξηγήσουν.

Το κράτος αντεπιτέθηκε και οι Bosozoku έπεσαν

Η Ιαπωνική κυβέρνηση, με την αυστηρότητα που τη διακρίνει, αντέδρασε. Τη δεκαετία του Ά90, οι νόμοι σκληραίνουν, οι συλλήψεις αυξάνονται, η κοινή γνώμη στραφεί ανοιχτά εναντίον τους. Το κοινωνικό τοπίο αλλάζει. Το Διαδίκτυο και τα video games μαγεύουν τις νέες γενιές. Το σύστημα απορροφά την επανάσταση. Οι Bosozoku υποχωρούν, μένουν λίγες ομάδες, περισσότερο ως φόρμα παρά ως ουσία. Σήμερα, υπάρχουν μόνο σκιές από ό,τι ήταν. Το στυλ τους, όμως, έχει γίνει αισθητικό ρεύμα: σε anime, ταινίες, video games, μόδα και streetwear. Ό,τι κι αν λέει κανείς για αυτούς, οι Bosozoku δεν ήταν αδιάφοροι. Ήταν θόρυβος σε μια σιωπηλή κοινωνία, παραφωνία σε μια αρμονία που πνίγει. Ίσως ήταν επικίνδυνοι. Ίσως παιδιά που ούρλιαζαν για λίγη προσοχή. Αλλά έγραψαν ιστορία. Και όσο υπάρχουν αναβάτες που αρνούνται να χωρέσουν, όσο υπάρχει κάποιος που τροποποιεί τη μοτοσυκλέτα του όχι για επιδόσεις αλλά για έκφραση.