Μικρότεροι αλλά μαργαρίτες οι δίσκοι του Kawasaki οι οποίοι έχουν όντως καλύτερη λειτουργία και αίσθηση.
Εδώ υπάρχουν ορισμένα στάνταρ και για τις δύο μοτοσικλέτες. Δε χρειάζεται και κανένας Rossi για να καταλάβει ότι το ταξίδι με γυμνά μοντέλα αποτελεί συμβιβασμό, καθώς η απώλεια προστασίας από τον αέρα θα κουράσει και μάλιστα αρκετά γρήγορα. Υπάρχουν όμως και άλλοι παράμετροι! Η άνεση του αναβάτη, αλλά και του συνεπιβάτη, πηγάζουν κυρίως από τη σέλα, η οποία στο Suzuki τοποθετεί τον τελευταίο ψηλότερα, σε δικό του κομμάτι σέλας, το οποίο, όπως άλλωστε και αυτό του οδηγού, είναι σκληρό και θα κουράσει αρκετά γρήγορα. Η θέση οδήγησης φέρνει το σώμα πιο σκυφτά και πιο μπροστά από ότι του Kawasaki, με αποτέλεσμα να παίρνει μία πιο φυσική θέση απέναντι στη ροή του αέρα. Τα μαρσπιέ βρίσκονται ψηλότερα, αναγκάζοντας τα γόνατα (ιδιαίτερα των ψηλών) να σχηματίζουν πιο κλειστές γωνίες. Οι ρεπρίζ εδώ είναι ίσως το σημαντικότερο πλεονέκτημα, καθώς οι δύο τελευταίες σχέσεις θα σας συντροφέψουν στα περισσότερα χιλιόμετρα της εθνικής οδού, ενώ το κοντέρ θα περάσει πολύ δύσκολα τα 190. Αντίθετα, το Kawasaki θα δείξει αρκετά εύκολα κάτι παραπάνω από 200, όμως η κάπως πιο όρθια θέση του θα προσθέσει άλλον έναν πονοκέφαλο στο αποτέλεσμα της απώλειας ζελατίνας. Η σέλα είναι ενιαία για οδηγό και συνεπιβάτη και αρκετά άνετη και για τους δύο, ενώ τα μαρσπιέ βρίσκονται σε πιο…φυσική θέση!
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Η κίνηση στους δρόμους