Τακάκια: Γιατί βλέπεις μεγάλες διαφορές στην τιμή και τι αλλάζει στα υλικά
Η διάκριση γίνεται μεταξύ τριών βασικών επιλογών που έχουμε με κριτήριο τα υλικά κατασκευής
Τρία διαφορετικά υλικά κατασκευής, σκληρά, μαλακά και μέτρια.
Οργανικά, κοστίζουν λιγότερο αλλά θα φθαρούν πιο γρήγορα.
Μεταλλοκεραμικά, ισχυρό «δάγκωμα», αυξημένη αντοχή, πιο ακριβά.
Ημιμεταλικά, μεγαλύτερη αντοχή από τα οργανικά, φθηνότερα από τα μεταλλοκεραμικά.
Τρία διαφορετικά υλικά κατασκευής, σκληρά, μαλακά και μέτρια.
Αρχικά σημειώνουμε πως η παρακάτω κατηγοριοποίηση αφορά συνθήκες δρόμου. Στην πίστα όπου το περιβάλλον αλλάζει πλήρως έχουμε διαφορετικά δεδομένα και υλικά που ανταποκρίνονται σε ιδιαίτερες απαιτήσεις. Η διάκριση γίνεται μεταξύ τριών βασικών επιλογών που έχουμε με κριτήριο τα υλικά κατασκευής. Μεταλλοκεραμικά, ημιμεταλλικά και οργανικά. Κάθε υλικό έχει διαφορετική απόδοση καθώς και διάρκεια ζωής. Σε μια απλή αναλογία, όσο πιο σκληρό το υλικό, τόσο μεγαλύτερη η διάρκεια ζωής και υψηλό το κόστος. Έχει ωστόσο μια σημασία να δώσουμε λίγη παραπάνω προσοχή στις ιδιότητες κάθε υλικού, για να μπορούμε να κρίνουμε τι ταιριάζει περισσότερο στα δεδομένα του καθένα.
Οργανικά, κοστίζουν λιγότερο αλλά θα φθαρούν πιο γρήγορα.
Ας ξεκινήσουμε με τα οργανικά που είναι και τα πιο οικονομικά στη λίστα μας, για να γίνει κατανοητό σε τι οφείλονται οι μεγάλες αποκλίσεις στην τιμή που θα δει κανείς, σε μια έρευνα αγοράς για το συγκεκριμένο ζήτημα. Τα οργανικά είναι τακάκια που για την κατασκευή τους δε χρησιμοποιούνται καθόλου μέταλλα παρά μόνο μείγμα από ίνες (γυαλί, καουτσούκ). Έχουν πιο μαλακή αίσθηση για τον αναβάτη και μειώνουν κατά πολύ στην φθορά στη δισκόπλακα. Κάτι που μπορεί να παρατηρήσει ένας πιο έμπειρος οδηγός, είναι πως παράγουν αισθητά λιγότερο ήχο σε σχέση με άλλα υλικά. Κάθε ένα από τα παραπάνω θετικά βέβαια, έρχονται παρέα και με ένα αρνητικό. Η μαλακή αίσθηση που βιώνει ο αναβάτης κατά την ήπια χρήση σημαίνει πως σε έντονο φρενάρισμα ή σε μια περίπτωση όπου η θερμοκρασία έχει ανέβει, αυτά τα τακάκια δε θα είναι το ίδιο αποδοτικά. Επίσης, μπορεί να μην φθείρουν το δίσκο, αυτό όμως συνεπάγεται πιο σύντομη φθορά για το οργανικό μείγμα. Μπορεί λοιπόν να τα πλήρωσες λιγότερο, αλλά θα ξαναδείς σύντομα το κατάστημα που επισκέπτεσαι για να αγοράσεις ανταλλακτικά.
Μεταλλοκεραμικά, ισχυρό «δάγκωμα», αυξημένη αντοχή, πιο ακριβά.
Συνεχίζουμε με τα μεταλλοκεραμικά, αυτά που χρησιμοποιούνται κατά κόρον από τους αναβάτες που θα θυσιάσουν τη μακροζωία της δισκόπλακάς του προκειμένου να έχουν πιο έντονο «δάγκωμα» και σταθερή απόδοση ανεξάρτητα από τις συνθήκες θερμοκρασίας. Το μείγμα που συναντάμε εδώ αποτελείται από μεταλλικά σωματίδια χαλκού, ατσαλιού, τιτανίου και άλλων, που «ψήνονται» σε εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες για να αποκτήσουν αντοχή. Η αίσθηση στη μανέτα θα είναι πιο σκληρή και η φθορά στη δισκόπλακα σίγουρα πιο έντονη. Αυτό το μείγμα ωστόσο παρέχει αρκετά ισχυρή επαφή αλλά ταυτόχρονα και μεγάλη σταθερότητα σε διαφορετικές συνθήκες λόγω της μεγάλης αντοχής του υλικού. Είναι τα πιο ακριβά που μπορείς να αγοράσεις για συνθήκες δρόμου, σίγουρα όμως εξασφαλίζεις μέγιστη απόδοση και διάρκεια στη χρήση, και για να προλάβουμε την ερώτηση, ναι, φυσικά μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις και στην πίστα, αν δεν έχεις εξερευνήσει ακόμα τα οδηγικά σου όρια.
Ημιμεταλικά, μεγαλύτερη αντοχή από τα οργανικά, φθηνότερα από τα μεταλλοκεραμικά.
Κάπου στη μέση βρίσκονται τα ημιμεταλλικά, όπως μαρτυρά και η λέξη. Εδώ έχουμε μείγμα που, όπως και στα οργανικά, δεν χρησιμοποιούνται μέταλλα, έχουμε όμως ισχυρές οργανικές ενώσεις από ίνες κέβλαρ και αραμιδίου. Όπως είναι προφανές, τα συγκεκριμένα είναι μια απόπειρα να κρατηθούν κάποια θετικά από τις δύο κατηγορίες που προαναφέραμε, γεγονός που μπορούμε να πούμε πως πετυχαίνει και είναι κατάλληλο για αναβάτες που θέλουν μια μέση λύση. Μαζί με τις επιδόσεις, έτσι και το κόστος σε αυτή την περίπτωση βρίσκεται ανάμεσα από τα «φθηνά» οργανικά και τα «ακριβά» μεταλλοκεραμικά.
