Στα κάγκελα οι Γερμανοί αναβάτες και με το δίκιο τους! Αντιδρούν ζητώντας να λήξει η άνιση μεταχείριση των μοτοσυκλετιστών που φτάνει έως και στην πρόταση απαγόρευσης κυκλοφορίας τις Κυριακές!
Στην Γερμανία, το ζήτημα της άνισης μεταχείρισης μεταξύ μοτοσυκλετών και άλλων οχημάτων, στις διατάξεις του κώδικα οδικής κυκλοφορίας είναι φλέγον τον τελευταίο καιρό. Αναβάτες από την χώρα αντιδρούν πλέον σε ποικιλία μέτρων που έχουν ληφθεί, τα οποία στοχεύουν μόνο τους μοτοσυκλετιστές, με διάφορους τρόπους.
Πιο συγκεκριμένα, πέρα από απαγορεύσεις κυκλοφορίας σε διάφορα σημεία ελέω ρύπων, οι Γερμανοί μοτοσυκλετιστές αντιδρούν και στην εφαρμογή ορίου ταχύτητας 50 χλμ/ώρα αποκλειστικά στις μοτοσυκλέτες, στον αυτοκινητόδρομο B500. Ο δρόμος αυτός αποτελεί έναν από τους «καλύτερους δρόμους για οδήγηση μοτοσυκλέτας» στην χώρα και οι αναβάτες υποστηρίζουν ότι το μέτρο όχι απλά καταστρέφει την ευχαρίστηση των μοτοσυκλετιστών, αλλά και τους θέτει σε κίνδυνο μειώνοντας τις δυνατότητες τους να αποφύγουν έκτακτες καταστάσεις! Παράλληλα, η απαγόρευση κυκλοφορίας μοτοσυκλετών στον δρόμο L687 είναι ολοκληρωτική, με τον επίσημο λόγο να είναι η «μείωση του θορύβου στην περιοχή»!
Tα μέτρα που έχουν προταθεί έχουν φτάσει ακόμη και σε σημείο… να πέσει στο τραπέζι η απαγόρευση κυκλοφορίας μοτοσυκλετών τις Κυριακές, σε συγκεκριμένες περιοχές και ώρες! Σκεφτείτε απλά, εδώ στην Ελλάδα, να απαγόρευαν π.χ. την εξόρμηση στην Επίδαυρο ή στο Σούνιο στους μοτοσυκλετιστές, την μοναδική ημέρα που είναι εφικτό για τους περισσότερους, ως δραστηριότητα ελεύθερης αναψυχής, μετά από μία εργάσιμη εβδομάδα!
Όπως είναι φυσικό, τα μέτρα φτάνουν να είναι έως και προκλητικά και οι Γερμανοί αναβάτες αντιδρούν ήδη σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο. Στόχος τους είναι να επιτύχουν διάλογο και διαπραγματεύσεις, έτσι ώστε να βρεθεί η χρυσή τομή και να σταματήσουν να επιβάλλονται στοχευμένες απαγορεύσεις. Το θέμα μάλιστα έχει λάβει αρκετή έκταση, ώστε να απασχολήσει και την ευρωπαϊκή ομοσπονδία μοτοσυκλετιστών FEMA. Τι πιστεύετε εσείς; Μιλάμε πια για κατάφωρες παραβιάσεις ελευθεριών μας; Τελικά, στον βωμό της ασφάλειας και της «ησυχίας» μας, θυσιάζουμε κεκτημένα αιώνων;
