Με το παρόν άρθρο αρχίζει μία σειρά θεμάτων που σκοπό έχει να πληροφορήσει τους αναβάτες, κυρίως τους νέους, τόσο για τον εξοπλισμό ασφαλείας και τη σωστή χρήση του όσο και για τα κριτήρια επιλογής του.
Τα θέματα αυτά παρουσιάζονται με τη βοήθεια ανθρώπων που η γνώση τους στο αντικείμενο είναι αποδεδειγμένη.
Το βασικότερο κριτήριο για την αγορά κάποιου κράνους είναι να πληροί τις προδιαγραφές ασφαλείας. Πάντα να ρωτάτε αν το κράνος έχει προδιαγραφές ασφαλείας (ECE 22.05) και ειδικά αν πρόκειται για φθηνά κράνη, τα οποία ενδέχεται να μην καλύπτουν όλες τις προδιαγραφές, αλλά απλά να είναι εγκεκριμένα από τη χώρα παραγωγής τους (Ε1 Γερμανία, Ε2 Γαλλία, Ε3 Ιταλία κ.ο.κ.). Εννοείται ότι ένα κράνος των 5 ή 10 ευρώ ΟΠΟΙΕΣΔΗΠΟΤΕ προδιαγραφές και να «φαίνεται» ότι έχει, ΔΕΝ πρέπει να γυρίσετε καν να το κοιτάξετε. Το κεφάλι σας κοστίζει πολύ περισσότερο από την κλήση του τροχονόμου. Εδώ τίθεται ένα ζήτημα: ξέρουν οι αστυνομικοί ποιες είναι οι προδιαγραφές ή απλώς πρέπει να φοράς κάτι στο κεφάλι και είσαι οk; Αφού λοιπόν είμαστε από προδιαγραφές οk, ας πάμε παρακάτω.
ΚΕΛΥΦΟΣ και ΥΛΙΚΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ
Το κέλυφος του κράνους συνήθως είναι φτιαγμένο από θερμοπλαστικό υλικό (polycarbonate lexan) ή από μείξη διαφόρων άλλων υλικών, όπως carbon (ανθρακονήματα), kevlar και fiberglass. Τα κράνη από fiberglass παραμένουν αναλλοίωτα για πολλά χρόνια. Τα πολυκαρμπονάτα είναι γεροφτιαγμένα, αλλά συνήθως βαρύτερα. Τα fiber-carbon είναι σαφέστατα τα πιο ελαφριά και τα πιο ακριβά.
Όλα τα κράνη έχουν συγκεκριμένη διάρκεια ζωής, με τα πολυκαρμπονάτα να έχουν μικρότερη από τα fiber και τα kevlar. Πάντως, καλό είναι κάθε 5 - 6 χρόνια να αλλάζετε κράνος, όχι μόνο γιατί οι προδιαγραφές μπορεί να έχουν αλλάξει, αλλά και γιατί το κράνος (κυρίως το εσωτερικό του) μπορεί να έχει «γεράσει» από τη χρήση.
Πολλές μάρκες έχουν διαφορετικό κέλυφος για κάθε νούμερο, από XS έως XL. Κάποιες άλλες που έχουν μόνο τις 3 βασικές διαστάσεις (S-M-L) χρησιμοποιούν ένα κέλυφος.
Στο εσωτερικό υπάρχει ένα στρώμα από υλικό που μοιάζει με φελιζόλ (πολυστερίνη), πάνω στο οποίο είναι σκαλισμένοι οι αεραγωγοί. Είναι το πιο σημαντικό μέρος του κράνους, καθώς σε περίπτωση ατυχήματος απορροφά το δυναμικό μέρος της κρούσης. Έχει πολύ αυστηρές προδιαγραφές που αφορούν στο πάχος και στη δομή και γι’ αυτό το λόγο σε περίπτωση ατυχήματος το κράνος πρέπει να αλλάζεται, καθώς με την κρούση αλλάζει από τη συμπίεση το πάχος της πολυστερίνης, η οποία σημειωτέον δεν επανέρχεται στο αρχικό σχήμα της όπως το σφουγγάρι.
Όλα αυτά είναι καλυμμένα με ύφασμα, το οποίο πρέπει να είναι αντιιδρωτικό και αντιβακτηριακό.
ΕΦΑΡΜΟΓΗ
Κατά την επιλογή ενός κράνους πρέπει να ξέρετε ότι πέρα από το συντελεστή ασφαλείας που οφείλει να παρέχει, ένας εξίσου σημαντικός παράγοντας είναι η άνεση που προσφέρει.
Δεν πρέπει να σας πιέζει (απλά να εφαρμόζει χωρίς κενά) στην περιφέρεια του κεφαλιού σας, αυτή που περνά από το ύψος του μετώπου. Όταν λοιπόν δοκιμάζετε ένα κράνος σε κάποιο κατάστημα, φροντίστε να το αφήσετε στο κεφάλι σας για λίγα λεπτά πριν το βγάλετε και να εστιάσετε την προσοχή σας στο αν σας ενοχλεί έστω και λίγο σε κάποιο σημείο του κεφαλιού σας, κάτι που αν ισχύει θα σας προκαλεί πονοκεφάλους μετά από πολύωρη χρήση. Επίσης, αφού περάσει αυτός ο χρόνος, βγάλτε το κράνος και κοιταχτείτε σε έναν καθρέφτη για τυχόν κόκκινα σημάδια στο πρόσωπό σας. Αν υπάρχουν, καλό είναι να κοιτάξετε για κάτι άλλο.
Η πίεση στα μάγουλα ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει και είναι το μόνο σημείο που μετά από μικρή χρήση θα «φορμάρει» σωστά. Για το λόγο αυτό, καλό είναι να μην δανείζετε το κράνος σας.
Επίσης, το εσωτερικό πρέπει να είναι από ύφασμα καλής ποιότητας και υποαλλεργικό.
Σημείωση: Θυμηθείτε... πέρα από το μέγεθος, δεν ταιριάζουν όλες οι μάρκες κρανών στο κεφάλι, γι’ αυτό μην αγοράσετε την καλύτερη μάρκα αν δεν «κάθεται» σωστά στο κεφάλι σας.
ΕΝΑΣ ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΚΑΛΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ
1) Μετρήστε την περιφέρεια του κεφαλιού σας με μια μεζούρα.
2) Αντιστοιχήστε το αποτέλεσμα της μέτρησης με το συγκεκριμένο μέγεθος κράνους και φορέστε το (small-medium-large).
3) Το κράνος πρέπει να είναι σφιχτό στο κεφάλι σας, αλλά ταυτόχρονα άνετο.
4) Προσπαθήστε να βάλετε ένα δάχτυλο ανάμεσα στο μέτωπό σας και στο κράνος. To σωστό είναι να μην μπορείτε να το κάνετε.
5) Δοκιμάστε να περιστρέψετε το κεφάλι μέσα στο κράνος κρατώντας το καλά με τα χεριά σας ή κουνήστε το κεφάλι σας δεξιά-αριστερά. Το κράνος δεν πρέπει να κουνιέται ανεξέλεγκτα. Σημαντικό: Είναι ολέθριο να βλέπουμε παιδιά να φορούν το κράνος του μπαμπά. Εκτός του ότι δεν τα προστατεύει, δημιουργεί και βλάβες στον αυχένα τους λόγω βάρους.
6) Δοκιμάστε να βγάλετε το κράνος από το κεφάλι σας έχοντάς το δεμένο, τραβώντας το από το πίσω μέρος.
7) Δοκιμάστε να φορέσετε γυαλιά (αν δεν χρησιμοποιείτε οράσεως, σίγουρα θα διαθέτετε ηλίου). Πρέπει να υπάρχει χώρος ώστε τα μπράτσα των γυαλιών να μην σας ενοχλούν.
ΖΕΛΑΤΙΝΕΣ
Προσέξτε καλά την εφαρμογή της ζελατίνας κατά το κλείσιμο. H αεροστεγής εφαρμογή της θα αποτρέπει θορύβους από το στροβιλισμό του αέρα και την είσοδο νερού κατά την οδήγηση σε βροχή. Καλό θα είναι η φλάντζα ή τσιμούχα (όπως θέλετε πέστε το) στην οποία πατάει η ζελατίνα κατά το κλείσιμο, να μην είναι από πλαστικό, αλλά λαστιχένια κάθ’ όλη την περιφέρειά της. Επίσης, η ζελατίνα πρέπει να είναι αντιχαρακτική (όσο γίνεται αυτό) και ειδικά αντιθαμβωτική.
Η εύκολη αφαίρεσή της χωρίς εργαλεία είναι προσόν, ειδικά όταν έχετε δύο ζελατίνες σε ταξίδι (clear και φιμέ).
ΕΞΑΕΡΙΣΜΟΣ
Το σύστημα αερισμού (κοινώς αεραγωγοί) πρέπει να είναι σωστό, με την έννοια να κρατά το κεφάλι δροσερό το καλοκαίρι και ζεστό και στεγνό το χειμώνα. Ακόμη πρέπει να είναι εύκολα ρυθμιζόμενο για να προσαρμόζεται στις συνθήκες.
Τα καλά επώνυμα κράνη έχουν σοφιστικέ συστήματα που κατά κανόνα λειτουργούν πολύ καλά. Αυτό που θα πρέπει όμως να κοιτάξετε, είναι όταν κλείνετε τους αεραγωγούς, να κλείνουν καλά, γιατί σε διαφορετική περίπτωση και ειδικά σε μια δυνατή βροχή θα το μετανιώσετε οικτρά που δεν το προσέξατε. Αποφύγετε τα κράνη με μεγάλους μετωπικούς αεραγωγούς, καθώς μόνο φασαρία και νερά αφήνουν να περάσουν, αν δεν εφαρμόζουν σωστά.
Οι αεραγωγοί της ζελατίνας (αυτοί μπροστά από τη μύτη σας) παίζουν ίσως το σημαντικότερο ρολό και αυτό γιατί δεν αφήνουν τη ζελατίνα να θολώσει τις βροχερές μέρες (σε συνδυασμό με το επιρρίνιο), αν και δημιουργούν το μεγαλύτερο θόρυβο. Φροντίστε λοιπόν να είναι απλοί, χωρίς πολλά φρου-φρου, και να κλείνουν καλά.
Ο αεραγωγός κορυφής είναι αυτός που κρατά το κεφάλι δροσερό τους ζεστούς μήνες (και μονό εκτός πόλης) και μάλιστα χωρίς να θορυβεί ιδιαίτερα. Ωστόσο, κι αυτός πρέπει όταν κλείσει... να κλείνει καλά.
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ
Αν είναι δυνατόν, αγοράστε ένα κράνος με αφαιρούμενο εσωτερικό. Στα περισσότερα καλά κράνη αφαιρούνται τουλάχιστον τα μάγουλα, ενώ σε κάποια άλλα όλο το εσωτερικό (κάτι που θα εκτιμήσετε όταν θα χρειαστεί να πλύνετε το κράνος σας κι όταν θα χρειαστείτε ανταλλακτικά μαξιλαράκια).
Προσέξτε πολύ το τελείωμα του εσωτερικού στο κάτω μέρος του κράνους, το οποίο πρέπει να είναι επενδυμένο με πλαστικό κι όχι να αποτελεί συνέχεια του υφάσματος του εσωτερικού, καθώς τις βροχερές μέρες, το νερό που θα «γλύφει» και θα κυλάει προς τα κάτω, θα μουσκέψει πανεύκολα αυτό το σημείο και μετά άντε να στεγνώσετε.
Καλό θα είναι το κράνος να έχει στάνταρτ ή προαιρετικά επιρρίνιο και υποσιάγονο, τα οποία θα εκτιμήσετε δεόντως με τα κρύα. Μάλιστα, το υποσιάγονο βοηθά και στη μείωση του θορύβου.
Το κλείσιμο στο λουράκι είναι σημαντικό
Τα αγωνιστικού τύπου (Double D rings) είναι πιο μπελαλίδικα κατά το δέσιμο/λύσιμο από τα τύπου καστάνιας, αλλά πιο ασφαλή! Επίσης, προσέξτε το εσωτερικό των λουριών να είναι από μαλακό υλικό κι όχι από πλαστικό, το οποίο θα προκαλέσει ερεθισμούς στο σημείο επαφής του με το ευαίσθητο δέρμα του λαιμού σας.
Σε ποιες περιπτώσεις αλλάζουμε κράνος:
1. Μετά από ατύχημα
2. Αν πέσουν πάνω ή μέσα του διαλύτες (ασετόν, white spirit, βενζίνη κ.λπ.)
3. Όταν «γεράσει»
Μύθοι και πραγματικότητα για τα κράνη και τον προστατευτικό τους ρόλο στα ατυχήματα
ΑΞΙΩΜΑ: Το κράνος είναι ένα μέσο προστασίας για να αντιμετωπίζονται «λογικά ατυχήματα». Δεν είναι μαγικό ραβδάκι. Απαιτεί συνετή οδήγηση. Δεν μπορεί να προστατέψει κάποιον που χτυπά σε τοίχο με 200 χλμ. Το ίδιο ισχύει για όλα τα μέσα ασφαλείας (ζώνες ασφαλείας, αερόσακους κ.λπ.)
Μύθος: Τα κράνη προκαλούν τραυματισμούς στον αυχένα και το κρανίο.
Πραγματικότητα: Έρευνες δείχνουν ότι τα κράνη μειώνουν τους τραυματισμούς στο κρανίο και τη συχνότητα σοβαρών τραυματισμών του αυχένα. Τα κράνη ευθύνονται μόνο για τους 4 στους 100 τραυματισμούς κρανίου και αυχένα, που είναι συνήθως μικρής βαρύτητας. Η ανάλυση αυτών των τραυματισμών δείχνει ότι η χρήση του κράνους είχε ως αποτέλεσμα την προστασία από ένα θανατηφόρο ατύχημα, με μόνο αντάλλαγμα μια απλή θλάση ή μωλωπισμό.
Μύθος: Τα κράνη μειώνουν την ορατότητα.
Πραγματικότητα: Τα κράνη που πληρούν τις προδιαγραφές παρέχουν ορατότητα που ισοδυναμεί σχεδόν με τη φυσιολογική περιφερική όραση. Στην πραγματικότητα, λιγότερο από 3% της περιφερικής όρασης περιορίζεται από ένα κράνος. Ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση, οι περισσότεροι μοτοσικλετιστές απλά στρέφουν το κεφάλι τους λίγο παραπάνω αν χρειαστεί, για να ελέγξουν την κίνηση.
Μύθος: Τα κράνη μειώνουν την ακουστική οξύτητα.
Πραγματικότητα: Ένας μοτοσικλετιστής που φοράει κράνος ακούει το ίδιο καλά ή ακόμα καλύτερα από κάποιον που δεν φοράει. Ο θόρυβος του ανέμου ή της μηχανής είναι ισχυρός και άλλα σημαντικά ηχητικά μηνύματα πρέπει να είναι πιο δυνατά για να ακουστούν από κάποιον που δεν φοράει κράνος. Αυτό σημαίνει ότι οποιοσδήποτε ήχος μπορεί να ακουστεί πάνω από τον αέρα και τη μηχανή χωρίς το κράνος, μπορεί να ακουστεί και αν ο αναβάτης φοράει κράνος.
Μύθος: Τα κράνη προστατεύουν μόνο μέχρι την ταχύτητα των 20 χλμ./ώρα, αφού σε αυτή την ταχύτητα γίνονται οι δοκιμασίες σύγκρουσης.
Πραγματικότητα: Τα κράνη δοκιμάζονται σε αυτή την ταχύτητα, αλλά σχεδιάζονται για να αντέχουν σε μεγαλύτερες ταχύτητες. Κυρίως όμως η προστασία του κράνους αφορά σε τραυματισμούς από τριβή στο δρόμο (σύρσιμο).
Μύθος: Ο νόμος για τη χρήση του κράνους είναι παρέμβαση στην ελευθερία του ατόμου.
Πραγματικότητα: Αυτό είναι όχι μόνο ηλίθιο, αλλά και εγωιστικό. Στην πραγματικότητα, η μη χρήση κράνους δίνει την ελευθερία στο μοτοσικλετιστή να ρισκάρει και να παίζει με το θάνατο και την αναπηρία. Μπορούν όμως οι οικογένειες των τραυματισμένων και η κοινωνία να αντέξουν το τεράστιο οικονομικό, ψυχολογικό και ιατροκοινωνικό κόστος; Πώς μπορούμε να ανακουφιστούμε από την αιμορραγία που προκαλεί η απώλεια τόσων ζωών; Από τη στιγμή του ατυχήματος, η κοινωνία (δηλαδή εμείς) του παρέχει ιατρική περίθαλψη, του δίνει άδεια από την εργασία για το χρόνο αποκατάστασης της βλάβης και αν ο τραυματισμός τού προκαλέσει μόνιμη αναπηρία, έχει ισόβια την ευθύνη. Είναι αδιανόητο λοιπόν να κατανοούμε κάποιον που σκέφτεται ότι ένας τέτοιος νόμος αφορά μόνο αυτόν.
Διαβάστηκε από 17489 αναγνώστες
