Να λοιπόν που φτάσαμε στις μέρες μας να έχουμε ειδικό e-section στις δοκιμές, για να περιγράψουμε όλο το ψηφιακό οπλοστάσιο των μοτοσικλετών. Στην προκειμένη περίπτωση, ξεκάθαροι νικητές είναι το KTM και το ΜΤ-10, που φέρουν ένα πληρέστατο “σετάκι” ηλεκτρονικών: Για το Duke έχουμε Ride by wire γκάζι, Traction Control και τρεις χάρτες ανάφλεξης (Street, Sport, Rain). Από τη μεριά του το ΜΤ-10 εξοπλίζεται Ride by wire γκάζι με τρεις διαφορετικές χαρτογραφήσεις και traction control 3 επιπέδων που έχει τη δυνατότητα απενεργοποίησης.
To Suzuki παρουσιάζει ένα Traction Control, ρυθμιζόμενο σε τρία επίπεδα με επιλογή απενεργοποίησης, ενώ το Kawasaki, είναι ο... μορμόνος της κατηγορίας, απαρνούμενο την τεχνολογία αυτή που απουσιάζει πλήρως από τα τεχνικά του χαρακτηριστικά, αφού δεν έχει ούτε καν ride by wire γκάζι. Αυτό δεν πρέπει απαραίτητα να εκληφθεί ως μειονέκτημα, καθότι πολλοί είναι οι αναβάτες που παρουσιάζουν επίσης “αλλεργία” στα e-βοηθήματα και στο Z θα βρουν την “αγνότητα” που επιθυμούν.
Β«ΞολοΟΟΞ½ΞΏΟΒ» ΟΟΞΏ ΟΞ―ΟΟ ΞΊΞ¬ΞΈΞΉΟΞΌΞ±! ΞΞ¬Ξ½Ξ΅ΞΉΟ ΟΞΏ αμάξι ΟΞΏΟ
Β«Οαγίδα ΞΈΞ±Ξ½Ξ¬ΟΞΏΟ
Β»;
Η κίνηση στους δρόμους