Ευρωπαϊκά Vs Ιαπωνικά: Έχουν διαφορές ή όλα έχουν γίνει ίδια;
Κάποτε τα ξεχώριζες χωρίς να δεις καν το σήμα, ενώ τώρα τα Ευρωπαϊκά αρχίζουν να μοιάζουν στα Ιαπωνικά και τα Ιαπωνικά στα Ευρωπαϊκά. Τελικά υπάρχουν τομείς στους οποίους διαφέρουν ή όχι ;
Με την πάροδο των ετών, τις αγοραπωλησίες τις μετακινήσεις των εργοστασίων και τις συμφωνίες μεταξύ εταιριών, οι μοτοσυκλέτες έχουν χάσει μερικά από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που τις ξεχώριζαν και πλέον οι διαφορές μεταξύ ευρωπαϊκών και ιαπωνικών μοντέλων είναι λιγότερο αισθητές σε σχέση με το παρελθόν. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι έχουν χάσει το χαρακτήρα τους, αφού ακόμη και σήμερα αν ασχολείσαι μερικά χρόνια με το χώρο, μπορείς να καταλάβεις την προέλευση μιας μοτοσυκλέτας, από την εμφάνιση και την οδηγική συμπεριφορά, ακόμα και αν λείπει το σήμα και το λογότυπο της εταιρίας.
Αν σου άρεσε: Κοινοποίησέ το »
Τα τελευταία χρόνια, το σήμα κατατεθέν των ευρωπαϊκών μοτοσυκλετών είναι τα εξελιγμένα περιφερειακά, από ανεξάρτητες καταξιωμένες εταιρείες. Αυτός είναι και ένας λόγος, που οι τιμές τους πολλές φορές υπερβαίνουν τα αντίστοιχα ιαπωνικά μοντέλα. Αναρτήσεις και φρένα είναι οι συνηθέστερες επιλογές, αλλά επεκτείνονται ακόμα και σε ζάντες και άλλα εξαρτήματα, ειδικά στις special εκδόσεις, βλέπε Tuono, Panigale κ.α.. Όμως και οι Ιάπωνες πλέον δεν αφήνουν τα κορυφαία μοντέλα τους χωρίς ακριβά περιφερειακά, αρκεί να ρίξει κανείς μα ματιά στο GSX-R, το ZX-10, κ.α., αλλά στις βασικές εκδόσεις προτιμούν συνήθως πιο προσιτές επιλογές, χωρίς όμως να υστερούν σε απόδοση.
Μια ακόμα διαφορά υπήρξε η διάταξη και η λειτουργία των κινητήρων. Στα Ιαπωνικά μοντέλα, βλέπουμε συχνότερα 4 ή 2 κυλίνδρους σε σειρά, με χαρακτηριστικό τους την ομαλή λειτουργία, ενώ οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές υιοθετούν πιο συχνά διατάξεις κυλίνδρων σε σχήμα V, L ή και Boxer ανάλογα την εταιρεία. Όμως υπάρχουν πλέον περιπτώσεις που Ιαπωνικά μοντέλα τροφοδοτούνται από κινητήρες που μέχρι πρότινος αποτελούσαν ως επί το πλείστον Ευρωπαϊκά κάστρα, δες το τρικύλινδρο Tracer 900, ενώ Ευρωπαϊκά μοντέλα έχουν ενστερνιστεί τη φιλοσοφία των τετρακύλινδρων σε σειρά μοτέρ όπως στο S 1000RR.
Το πλαίσιο υπήρξε άλλο ένα στοιχείο διαφοροποίησης μοντέλα ίδιων κατηγοριών. Χωρίς να είναι κανόνας, στα ευρωπαϊκά θα δούμε πιο συχνά χωροδικτύωμα, ενώ στα ιαπωνικά σωληνωτή διάταξη. Όμως και εδώ τα πράγματα έχουν αλλάξει, με τις εταιρείες να είναι πρόθυμες να ακολουθήσουν νέα μονοπάτια, όπως το νέο Monster που αποχαιρέτισε το παραδοσιακό χωροδικτύωμα.
Όσον αφορά το θέμα της αξιοπιστίας, σίγουρα θα έχετε ακούσει πολλές ιστορίες… Πάντα θα υπάρχουν αναβάτες με την κλασική ελληνική νοοτροπία, που τους κάνει να πιστεύουν ότι η επιλογή τους είναι η καλύτερη, θάβοντας στις συζητήσεις τα ανταγωνιστικά μοντέλα. Πάρε Ιαπωνικό για να κοιμάσαι ήσυχος, υποστηρίζουν σθεναρά όσοι είναι υπέρμαχοι των μοντέλων από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Σίγουρα κάποιες μοτοσυκλέτες θα βγάλουν περισσότερες ζημίες, αλλά πλέον μεγαλύτερο ρόλο παίζει η οδήγηση και η συντήρηση, παρά η χώρα προέλευσης της μοτοσυκλέτας, αφού και τα Ευρωπαϊκά έχουν αποδείξει τον αξιόπιστο χαρακτήρα τους.
Θα λέγαμε ότι οι ευρωπαϊκές μοτοσυκλέτες έχουν περισσότερο χαρακτήρα, (ένα χαρακτηριστικό που σε άλλους αρέσει και σε άλλους όχι), ενώ οι ιαπωνικές χαρακτηρίζονται από την ευχρηστία και τη φιλικότητα, που κάνει ακόμα και τον κάτοχο ενός superbike να μπορεί να πάει μετά την πίστα για ψώνια. Κατά τη γνώμη μας, λοιπόν, δεν μπορούν να μπουν όλες οι μοτοσυκλέτες σε ένα καζάνι και να βγει νικητής. Κάθε αναβάτης πρέπει να επιλέγει ξεκάθαρα με βάση τις δικές του προτιμήσεις, να ζυγίζει τις προτεραιότητες του, να μαθαίνει πληροφορίες για το μοντέλο που τον αφορά και να μην τον απασχολεί αν είναι ευρωπαϊκό ή ιαπωνικό.
Εσείς, τι λέτε; Επιλέγετε με την χώρα προέλευσης η κρίνετε το κάθε μοντέλο ξεχωριστά; Ποια σχολή είναι η καλύτερη;
Η μηχανή είναι πρώτα από όλα γκόμενα, σε άλλους αρέσουν οι ψηλές, σε άλλους οι κοντές,οι μελαχρινές,κλπ. κλπ. Με άλλα λόγια ότι ταιριάζει στον καθένα και ανάλογα με τη χρήση που του κάνει....
Πότε μετακόμισε η Ιαπωνία στον Ατλαντικό ρε παιδιά; Πάει χάλασαν και αυτοί!
Japan quality ever.
Εννοείται ότι τα γιαπωνέζικα είναι μακράν πιο αξιόπιστα χωρίς καμία ιδιαίτερη συντήρηση.Επίσης θεωρώ ότι είναι άδικο να βαφτίζουμε "χαρακτήρα"τα όποια ελαττώματα των ευρωπαϊκών μοτοσυκλετών τη στιγμή που τα γιαπωνέζικα είναι ικανά να καλύψουν ανάγκες από πίστα ως ψώνια, πολλές φορές και με μεγαλύτερη επιτυχία.Νομίζω ότι το μοναδικό κριτήριο για την αγορά της όποιας μοτοσυκλέτας ((εκτός από το οικονομικό βέβαια) είναι "ο έρωτας με την πρώτη ματιά",αν σου κάνει κλικ.Από τη στιγμή που χαζεύεις τη μοτοσικλέτα σου σταματημένη και γουστάρεις νομίζω ότι έχεις πετύχει διάνα το στόχο σου.