Μπορεί η μόδα των Café Racer να ακμάζει το τελευταίο διάστημα, αλλά λίγες μοτοσυκλέτες αποδίδουν επιτυχώς την πραγματική έννοια του όρου και η scrambler αναμφισβήτητα είναι μια από αυτές. Τα κλιπ ον με τους ενσωματωμένους καθρέπτες στις άκρες τους, το μικρό μασκάκι πάνω από τον στρογγυλό προβολέα με τα led φώτα θέσης και η πανέμορφη σέλα με τις άσπρες ραφές και το μονόσελο κάλυμμα, δίνουν χαρακτήρα και αγωνιστικό στυλ. Η μαλακή σέλα έχει αρκετά σπορ χαρακτήρα, αλλά είναι και πολύ πιο άνετη από αυτή που δείχνει η γενική εικόνα και το στυλ της μοτοσυκλέτας. Το μονόσελο υποδηλώνει ότι ο συνεπιβάτης έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Ο αερόψυκτος δικύλινδρος L 90 μοιρών έχει δεσμοδρομικό σύστημα βαλβίδων και χωρητικότητα 803 κυβικών, αποδίδοντας 73 ίππους στις 8.250σαλ και 6.8 κιλά ροπής στις 5750σαλ. Αφού συνηθίσεις την ιδιαίτερη θέση οδήγησης και τον σχετικά απότομο συμπλέκτη, διαπιστώνεις την ομαλή-γραμμική λειτουργία του V2 κινητήρα που κάνει τη μοτοσυκλέτα ευκολοδήγητη ακόμα και στην πόλη, κρύβοντας την απουσία του traction control με τον καλύτερο τρόπο. Στην αυξημένη κίνηση της πόλης, οι διαστάσεις και το βάρος της σου επιτρέπουν να ελιχθείς εύκολα μέχρι το όριο που θέτει το μικρό κόψιμο αλλά και το φάρδος του τιμονιού. Σε δρόμο με στροφές, έρχεται η στιγμή που βγαίνει ο Racer από μέσα σου, καθώς συναντάς τη γνώριμη συμπεριφορά του ονόματος Ducati.
Καθαρά και μόνο από άποψη αισθητικής το Indian. Μπαμπάτσικο και μηχανάρα με τα όλα της. Αν όμως έπρεπε να κυκλοφορήσω με κάποιο από αυτά τα μηχανάκια στην Ελλάδα, τότε θα διάλεγα το Triumph.
TRIUMPH BOBBER ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ! (...καλύτερα στο κεφάλι, για μηχανές μιλάμε)
Καθαρά και μόνο από άποψη αισθητικής το Indian. Μπαμπάτσικο και μηχανάρα με τα όλα της. Αν όμως έπρεπε να κυκλοφορήσω με κάποιο από αυτά τα μηχανάκια στην Ελλάδα, τότε θα διάλεγα το Triumph.